اصالة الإباحه

اَصالة‌الإِباحه
در اصول فقه، یعنی اصل در اشیا، اباحۀ تصرف در آن است، جز آن که از ناحیۀ شارع منعی رسیده باشد. این اصل، در برابر اصالة‌الحَظْر است. از این اصل، اصولیان طرفداری می‌کنند. به اعتقاد اصولیان، تا وقتی که ضرر دنیوی یا اخروی برای چیزی اثبات نشود، اصل بر آن است که آن شیء، فاقد ضرر دنیوی یا اخروی است پس تصرف در آن مباح است. نیز ← اصالة‌الحَظْر