عینیت نو: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi3 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲: | خط ۲: | ||
عینیَّت نو (Neue Sachlichkeit) | عینیَّت نو (Neue Sachlichkeit) | ||
گروهی از هنرمندان آلمانی که در دهۀ ۱۹۲۰م، [[اکسپرسیونیسم (هنر)|اکسپرسیونیسم]]<ref>expressionism</ref> و گرایشهای انتزاعی<ref>abstract </ref> رایج را طرد کردند و به نقاشی با شیوهای خشن و واقعگرا<ref>realist </ref> رو آوردند. اصطلاح عینیت نو را گوستاو هارتلوب، مدیر نگارخانۀ [[مانهایم]]، در ۱۹۲۳م وضع کرد. این جنبش فاقد هرگونه جهانبینی منسجم بود. اعضای سرشناس گروه عبارت بودند از [[گروس، جورج (۱۸۹۳ـ۱۹۵۹)|جورج گروس]]، [[دیکس، اوتو (۱۸۹۱ـ۱۹۶۹)|اوتو دیکس]]، و [[بکمان، ماکس (۱۸۸۴ـ۱۹۵۰)|ماکس بکمان]]. نقاشیهای اعضای این گروه، بازتابی است از سرخوردگی تلخ جامعۀ پس از جنگ جهانی. محتوای آثارشان اغلب واجد طنزی تلخ است. سبک و نحوۀ اجرای آثار این گروه مرهون نقاشی فراطبیعی<ref>metaphysical painting </ref> ایتالیایی و همچنین مکتب [[ | گروهی از هنرمندان آلمانی که در دهۀ ۱۹۲۰م، [[اکسپرسیونیسم (هنر)|اکسپرسیونیسم]]<ref>expressionism</ref> و گرایشهای انتزاعی<ref>abstract </ref> رایج را طرد کردند و به نقاشی با شیوهای خشن و واقعگرا<ref>realist </ref> رو آوردند. اصطلاح عینیت نو را گوستاو هارتلوب، مدیر نگارخانۀ [[مانهایم]]، در ۱۹۲۳م وضع کرد. این جنبش فاقد هرگونه جهانبینی منسجم بود. اعضای سرشناس گروه عبارت بودند از [[گروس، جورج (۱۸۹۳ـ۱۹۵۹)|جورج گروس]]، [[دیکس، اوتو (۱۸۹۱ـ۱۹۶۹)|اوتو دیکس]]، و [[بکمان، ماکس (۱۸۸۴ـ۱۹۵۰)|ماکس بکمان]]. نقاشیهای اعضای این گروه، بازتابی است از سرخوردگی تلخ جامعۀ پس از جنگ جهانی. محتوای آثارشان اغلب واجد طنزی تلخ است. سبک و نحوۀ اجرای آثار این گروه مرهون نقاشی فراطبیعی<ref>metaphysical painting </ref> ایتالیایی و همچنین مکتب [[دادائیسم|دادا]]<ref>Dada </ref>ست. رژیم نازی در دهۀ ۱۹۳۰م به شاخۀ واقعگرایی اجتماعی<ref>social realism</ref> این جنبش پایان داد. | ||
| | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۹ ژانویهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۱۶:۵۴

عینیَّت نو (Neue Sachlichkeit)
گروهی از هنرمندان آلمانی که در دهۀ ۱۹۲۰م، اکسپرسیونیسم[۱] و گرایشهای انتزاعی[۲] رایج را طرد کردند و به نقاشی با شیوهای خشن و واقعگرا[۳] رو آوردند. اصطلاح عینیت نو را گوستاو هارتلوب، مدیر نگارخانۀ مانهایم، در ۱۹۲۳م وضع کرد. این جنبش فاقد هرگونه جهانبینی منسجم بود. اعضای سرشناس گروه عبارت بودند از جورج گروس، اوتو دیکس، و ماکس بکمان. نقاشیهای اعضای این گروه، بازتابی است از سرخوردگی تلخ جامعۀ پس از جنگ جهانی. محتوای آثارشان اغلب واجد طنزی تلخ است. سبک و نحوۀ اجرای آثار این گروه مرهون نقاشی فراطبیعی[۴] ایتالیایی و همچنین مکتب دادا[۵]ست. رژیم نازی در دهۀ ۱۹۳۰م به شاخۀ واقعگرایی اجتماعی[۶] این جنبش پایان داد.