چیمابوئه، جووانی: تفاوت میان نسخه‌ها
Mohammadi3 (بحث | مشارکتها) جز (Mohammadi3 صفحهٔ چیمابویه، جووانی (ح۱۲۴۰ـ۱۳۰۲م) را به چیمابوئه، جووانی منتقل کرد) |
Mohammadi3 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
چیمابوئه، جووانی (ح۱۲۴۰ـ۱۳۰۲م)(Cimabue, Giovanni)<br/> | چیمابوئه، جووانی (ح۱۲۴۰ـ۱۳۰۲م)(Cimabue, Giovanni)<br/> {{جعبه زندگینامه | ||
|عنوان =جووانی چیمابویه | |عنوان =جووانی چیمابویه | ||
|نام =Giovanni Cimabue | |نام =Giovanni Cimabue | ||
| خط ۲۷: | خط ۲۷: | ||
|پست تخصصی = | |پست تخصصی = | ||
|باشگاه = | |باشگاه = | ||
}} | }}[[File:17074700.jpg|thumb|جلوس باشکوه مريم عذرا و مسيح کودک]] | ||
(مشهور به چنّی دی پِپّی<ref>Cenni di Peppi</ref>) نقاش ایتالیایی. در فلورانس<ref>Florence</ref> کار می‌کرد؛ از دیرباز پدرِ نقاشی ایتالیا خوانده شده است. در آثارش پس‌زمینۀ طلاییِ بیزانسی<ref>Byzantine</ref> را حفظ کرده است، لیکن پیکره‌ها به طبیعت‌گرایی<ref>naturalism</ref> نوینی گراییده‌اند. پردۀ ''جلوس باشکوه مریم عذرا و مسیح کودک''<ref>Maestà </ref> (ح ۱۲۸۰م، موزۀ اوفیتسی<ref>Uffizi</ref>، فلورانس) از کارهای مُنتسب به اوست؛ در این تابلو مریم با پیکری درشت و گوتیک<ref>Gothic</ref>وار اجرا شده، و نقاشی واجد ملایمت و استحکام بدیعِ شیوۀ هنریِ جوتّو<ref>Giotto </ref> است. از سرگذشت زندگی‌اش اطلاع چندانی در دست نیست. در رُم کار می‌کرده، و احتمالاً در آن‌جا و نیز در پیزا<ref>Pisa</ref> و فلورانس هنر آموخته است. در کلیسای جامع فلورانس مقبره دارد. چنان‌که دانته<ref>Dante</ref>، شخصیت معاصرش، به اختصار اشاره کرده است، چیمابوئه در عصر خود نامور بوده و خود را بی‌رقیب می‌دانسته، لیکن تحت‌الشعاع شهرت جوتّو قرار گرفته است. گزارش وازاری<ref>Vasari</ref> از چیمابوئه متّکی بر واقعیات تأییدشدۀ تاریخی نیست؛ و شماری از آثار منتسب به او، ازجمله نقاشی محرابی<ref>altarpiece</ref> روچلّائی<ref>Rucellai </ref> در کلیسای سانتا ماریا نووِلّا<ref>Santa Maria Novella</ref>، فلورانس، بعدها از آثار دوتچو<ref>Duccio</ref> یا مکتب او دانسته شده‌اند. یگانه اثری که قطعاً به چیمابوئه تعلق دارد، پیکر قدیس یوحنّا<ref>St John </ref> در موزائیک<ref>mosaic </ref>کاری مخارجۀ فرعی پشت محراب<ref>absidal</ref> در کلیسای جامع پیزا<ref>Pisa Cathedral</ref> است. دیوارنگاره‌های کلیسای علیای قدیس فرانسیس<ref>Upper Church of St Francis</ref>، آسّیزی<ref>Assisi</ref> (با آسیب بسیار که بر آن وارد آمده است) نیز به‌طور موثق متعلق به چیمابوئه است؛ تابلوی ''تصلیب''<ref>Crucifix </ref> در سانتا کروچه<ref>Sta Croce</ref>، فلورانس، براثر سیل در ۱۹۶۶م آسیب دید.<br/> <!--17074700--> | |||
(مشهور به چنّی دی پِپّی<ref>Cenni di Peppi</ref>) نقاش ایتالیایی. در فلورانس<ref>Florence</ref> کار می‌کرد؛ از دیرباز پدرِ نقاشی ایتالیا خوانده شده است. در آثارش پس‌زمینۀ طلاییِ بیزانسی<ref>Byzantine</ref> را حفظ کرده است، لیکن پیکره‌ها به طبیعت‌گرایی<ref>naturalism</ref> نوینی گراییده‌اند. پردۀ ''جلوس باشکوه مریم عذرا و مسیح کودک''<ref>Maestà </ref> (ح ۱۲۸۰م، موزۀ اوفیتسی<ref>Uffizi</ref>، فلورانس) از کارهای مُنتسب به اوست؛ در این تابلو مریم با پیکری درشت و گوتیک<ref>Gothic</ref>وار اجرا شده، و نقاشی واجد ملایمت و استحکام بدیعِ شیوۀ هنریِ جوتّو<ref>Giotto </ref> است. از سرگذشت زندگی‌اش اطلاع چندانی در دست نیست. در رُم کار می‌کرده، و احتمالاً در آن‌جا و نیز در پیزا<ref>Pisa</ref> و فلورانس هنر آموخته است. در کلیسای جامع فلورانس مقبره دارد. چنان‌که دانته<ref>Dante</ref>، شخصیت معاصرش، به اختصار اشاره کرده است، چیمابوئه در عصر خود نامور بوده و خود را بی‌رقیب می‌دانسته، لیکن تحت‌الشعاع شهرت جوتّو قرار گرفته است. گزارش وازاری<ref>Vasari</ref> از چیمابوئه متّکی بر واقعیات تأییدشدۀ تاریخی نیست؛ و شماری از آثار منتسب به او، ازجمله نقاشی محرابی<ref>altarpiece</ref> روچلّائی<ref>Rucellai </ref> در کلیسای سانتا ماریا نووِلّا<ref>Santa Maria Novella</ref>، فلورانس، بعدها از آثار دوتچو<ref>Duccio</ref> یا مکتب او دانسته شده‌اند. یگانه اثری که قطعاً به چیمابوئه تعلق دارد، پیکر قدیس یوحنّا<ref>St John </ref> در موزائیک<ref>mosaic </ref>کاری مخارجۀ فرعی پشت محراب<ref>absidal</ref> در کلیسای جامع پیزا<ref>Pisa Cathedral</ref> است. دیوارنگاره‌های کلیسای علیای قدیس فرانسیس<ref>Upper Church of St Francis</ref>، آسّیزی<ref>Assisi</ref> (با آسیب بسیار که بر آن وارد آمده است) نیز به‌طور موثق متعلق به چیمابوئه است؛ تابلوی ''تصلیب''<ref>Crucifix </ref> در سانتا کروچه<ref>Sta Croce</ref>، فلورانس، براثر سیل در | |||
| | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۳ ژانویهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۱۵:۰۳
چیمابوئه، جووانی (ح۱۲۴۰ـ۱۳۰۲م)(Cimabue, Giovanni)
| جووانی چیمابویه Giovanni Cimabue | |
|---|---|
| زادروز |
ح۱۲۴۰م |
| درگذشت | ۱۳۰۲مم |
| ملیت | ایتالیایی |
| نام‌های دیگر | چنی دی پپی |
| شغل و تخصص اصلی | نقاش |
| آثار | پیکر قدیس یوحنا (در کلیسای جامع پیزا) |
| جوایز و افتخارات | معروف به پدر نقاشی ایتالیا |
(مشهور به چنّی دی پِپّی[۱]) نقاش ایتالیایی. در فلورانس[۲] کار می‌کرد؛ از دیرباز پدرِ نقاشی ایتالیا خوانده شده است. در آثارش پس‌زمینۀ طلاییِ بیزانسی[۳] را حفظ کرده است، لیکن پیکره‌ها به طبیعت‌گرایی[۴] نوینی گراییده‌اند. پردۀ جلوس باشکوه مریم عذرا و مسیح کودک[۵] (ح ۱۲۸۰م، موزۀ اوفیتسی[۶]، فلورانس) از کارهای مُنتسب به اوست؛ در این تابلو مریم با پیکری درشت و گوتیک[۷]وار اجرا شده، و نقاشی واجد ملایمت و استحکام بدیعِ شیوۀ هنریِ جوتّو[۸] است. از سرگذشت زندگی‌اش اطلاع چندانی در دست نیست. در رُم کار می‌کرده، و احتمالاً در آن‌جا و نیز در پیزا[۹] و فلورانس هنر آموخته است. در کلیسای جامع فلورانس مقبره دارد. چنان‌که دانته[۱۰]، شخصیت معاصرش، به اختصار اشاره کرده است، چیمابوئه در عصر خود نامور بوده و خود را بی‌رقیب می‌دانسته، لیکن تحت‌الشعاع شهرت جوتّو قرار گرفته است. گزارش وازاری[۱۱] از چیمابوئه متّکی بر واقعیات تأییدشدۀ تاریخی نیست؛ و شماری از آثار منتسب به او، ازجمله نقاشی محرابی[۱۲] روچلّائی[۱۳] در کلیسای سانتا ماریا نووِلّا[۱۴]، فلورانس، بعدها از آثار دوتچو[۱۵] یا مکتب او دانسته شده‌اند. یگانه اثری که قطعاً به چیمابوئه تعلق دارد، پیکر قدیس یوحنّا[۱۶] در موزائیک[۱۷]کاری مخارجۀ فرعی پشت محراب[۱۸] در کلیسای جامع پیزا[۱۹] است. دیوارنگاره‌های کلیسای علیای قدیس فرانسیس[۲۰]، آسّیزی[۲۱] (با آسیب بسیار که بر آن وارد آمده است) نیز به‌طور موثق متعلق به چیمابوئه است؛ تابلوی تصلیب[۲۲] در سانتا کروچه[۲۳]، فلورانس، براثر سیل در ۱۹۶۶م آسیب دید.