کانو، ایتوکو (۱۵۴۳ـ۱۵۹۰): تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه زندگینامه|عنوان=اِیتوکو کانو|نام=Eitoku Kano|نام دیگر=|نام اصلی=کانو کونینوبو|نام مستعار=|لقب=|زادروز=۱۵۴۳م|تاریخ مرگ=۱۵۹۰م|دوره زندگی=|ملیت=ژاپنی|محل زندگی=|تحصیلات و محل تحصیل=|شغل و تخصص اصلی=نقاش|شغل و تخصص های دیگر=|سبک=|مکتب=کانو|سمت=|جوایز و افتخارات=|آثار=|خویشاوندان سرشناس=موتونوبو کانو (پدربزرگ)|گروه مقاله=نگارگری و مجسمه سازی جهان|دوره=|فعالیت های مهم=|رشته=|پست تخصصی=|باشگاه=}}کانو، اِیْتوکو (۱۵۴۳ـ۱۵۹۰م)(Kano, Eitoku) | {{جعبه زندگینامه|عنوان=اِیتوکو کانو|نام=Eitoku Kano|نام دیگر=|نام اصلی=کانو کونینوبو|نام مستعار=|لقب=|زادروز=۱۵۴۳م|تاریخ مرگ=۱۵۹۰م|دوره زندگی=|ملیت=ژاپنی|محل زندگی=|تحصیلات و محل تحصیل=|شغل و تخصص اصلی=نقاش|شغل و تخصص های دیگر=|سبک=|مکتب=کانو|سمت=|جوایز و افتخارات=|آثار=|خویشاوندان سرشناس=موتونوبو کانو (پدربزرگ)|گروه مقاله=نگارگری و مجسمه سازی جهان|دوره=|فعالیت های مهم=|رشته=|پست تخصصی=|باشگاه=}} | ||
[[پرونده:35121800-1.jpg|بندانگشتی|شیرهای نگهبان چینی (کرجیشی) اثر ایتوکو کانو]] | |||
کانو، اِیْتوکو (۱۵۴۳ـ۱۵۹۰م)(Kano, Eitoku) | |||
(نام اصلی: کانو کونینوبو<ref>Kano Kuninobu</ref>) نقاش ژاپنی. از نسل پنجم خانوادۀ نقاش کانو<ref>Kano | (نام اصلی: کانو کونینوبو<ref>Kano Kuninobu</ref>) نقاش ژاپنی. از نسل پنجم خانوادۀ نقاش کانو<ref>Kano | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۷ فوریهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۱۳:۲۳
| اِیتوکو کانو Eitoku Kano | |
|---|---|
| زادروز |
۱۵۴۳م |
| درگذشت | ۱۵۹۰م |
| ملیت | ژاپنی |
| شغل و تخصص اصلی | نقاش |
| نام اصلی | کانو کونینوبو |
| گروه مقاله | نگارگری و مجسمه سازی جهان |
| خویشاوندان سرشناس | موتونوبو کانو (پدربزرگ) |
کانو، اِیْتوکو (۱۵۴۳ـ۱۵۹۰م)(Kano, Eitoku)
(نام اصلی: کانو کونینوبو[۱]) نقاش ژاپنی. از نسل پنجم خانوادۀ نقاش کانو[۲]، و نوۀ موتونوبو کانو[۳]، واضع اصول زیباشناختی[۴] مکتب کانو، بود. نقاشان بسیاری، ازجمله پسرانش میتسونوبو[۵] و تاکانوبو[۶]، و دامادش سانراکو[۷]، از او تأثیر گرفتند. با نقاشی بر زمینۀ ورق طلا[۸]، و استفاده از رنگهای روشنِ درخشان و خطکناره[۹]های قاطع مرکبی، به سبک کانو شکوه بیشتری بخشید. برای طرحهای سادهشدهاش، از نقوش درشتاندازۀ طبیعی ـ پرندگان، چهارپایان، درختان، گلها و تختهسنگها ـ بهره میگرفت که زینتبخش پاراوانها و درهای کشویی بودند. بیشتر آثارش ازبین رفتهاند.