خویی، اسماعیل: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
جز (Mohammadi3 صفحهٔ خویی، اسماعیل (مشهد ۱۳۱۷ش) را بدون برجای‌گذاشتن تغییرمسیر به خویی، اسماعیل منتقل کرد)
بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۳۰: خط ۳۰:
}}
}}
[[پرونده:19113400- 2.jpg|جایگزین=اسماعیل خویی در کنار ابراهیم گلستان|بندانگشتی|اسماعیل خویی در کنار ابراهیم گلستان]]
[[پرونده:19113400- 2.jpg|جایگزین=اسماعیل خویی در کنار ابراهیم گلستان|بندانگشتی|اسماعیل خویی در کنار ابراهیم گلستان]]
<p>(نام کامل: اسماعیل رسول‌زادۀ خویی؛ تخلص: سروش) شاعر ایرانی. پس از تحصیلات ابتدایی و متوسطه در زادگاهش راهی تهران شد و در رشتۀ فلسفه و علوم تربیتی دانشسرای عالی درس خواند. سپس در یونیورسیتی کالج در رشتۀ فلسفه دکترا گرفت. در بازگشت به ایران، به تدریس در دانشسرای عالی پرداخت. از دورۀ نوجوانی شعر گفت و در دهۀ ۱۳۴۰ به صفِ شاعران نیمایی پیوست. وی چون [[شفیعی کدکنی، محمدرضا (کدکن ۱۳۱۸ش)|محمدرضا شفیعی کدکنی]] سالیان چندی تحت تاثیر شیوه و زبان [[اخوان ثالث، مهدی (مشهد ۱۳۰۷ـ تهران ۱۳۶۹ش)|مهدی اخوان ثالث]] بود. دو زمینۀ سیاسی و اجتماعی، و اندیشه‌های فلسفی در سروده‌هایش بازتاب گسترده‌تری دارد. بعد از پیروزی انقلاب اسلامی و به دلیل وابستگی‌اش به گروه‌های چریکی چپ از سال 1363 در لندن زیسته است. از او دفترهای متعددی در حوزۀ شعر جدید نشر یافته است؛ ''برخِنگ راهوار زمین'' (تهران، ۱۳۴۶)،'' زان رهروان دریا'' (تهران، ۱۳۴۹)، ''گزارۀ هزاره'' (آلمان، ۱۳۷۰)،'' درون دوزخ بی‌ در کجا'' (کانادا، ۱۳۷۵) ازجملۀ آن‌هاست. </p><p>اسماعیل خویی که طی دو دهۀ آخر حیاتش به یکی از مخالفان جمهوری اسلامی بدل شده و شعرش هم از این مساله آسیب‌ دیده بود، پس از چندروز کما براثر ابتلا به بیماری ذات‌الریه در بیمارستان درگذشت. </p>
<p>(نام کامل: اسماعیل رسول‌زادۀ خویی؛ تخلص: سروش) شاعر ایرانی. پس از تحصیلات ابتدایی و متوسطه در زادگاهش راهی تهران شد و در رشتۀ فلسفه و علوم تربیتی دانشسرای عالی درس خواند. سپس در یونیورسیتی کالج در رشتۀ فلسفه دکترا گرفت. در بازگشت به ایران، به تدریس در دانشسرای عالی پرداخت. از دورۀ نوجوانی شعر گفت و در دهۀ ۱۳۴۰ش به صفِ شاعران نیمایی پیوست. وی چون [[شفیعی کدکنی، محمدرضا|محمدرضا شفیعی کدکنی]] سالیان چندی تحت تاثیر شیوه و زبان [[اخوان ثالث، مهدی (مشهد ۱۳۰۷ـ تهران ۱۳۶۹ش)|مهدی اخوان ثالث]] بود. دو زمینۀ سیاسی و اجتماعی، و اندیشه‌های فلسفی در سروده‌هایش بازتاب گسترده‌تری دارد. بعد از پیروزی انقلاب اسلامی و به دلیل وابستگی‌اش به گروه‌های چریکی چپ از سال 1363ش در لندن زیسته است. از او دفترهای متعددی در حوزۀ شعر جدید نشر یافته است؛ ''برخِنگ راهوار زمین'' (تهران، ۱۳۴۶ش)،'' زان رهروان دریا'' (تهران، ۱۳۴۹ش)، ''گزارۀ هزاره'' (آلمان، ۱۳۷۰ش)،'' درون دوزخ بی‌ در کجا'' (کانادا، ۱۳۷۵ش) ازجملۀ آن‌هاست. </p><p>اسماعیل خویی که طی دو دهۀ آخر حیاتش به یکی از مخالفان جمهوری اسلامی بدل شده و شعرش هم از این مساله آسیب‌ دیده بود، پس از چندروز کما براثر ابتلا به بیماری ذات‌الریه در بیمارستان درگذشت. </p>
<br><!--19113400-->
<br><!--19113400-->
[[رده:ادبیات فارسی]]
[[رده:ادبیات فارسی]]
[[رده:ادبیات پیش از اسلام]]
[[رده:ادبیات پیش از اسلام]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۳۱ اوت ۲۰۲۵، ساعت ۱۲:۴۵

اسماعیل خویی (مشهد 9 تیر ۱۳۱۷ش- لندن 4 خرداد 1400ش)

اسماعیل خویی
زادروز مشهد 9تیر ۱۳۱۷ش
درگذشت لندن 4 خرداد 1400ش
ملیت ایرانی
تحصیلات و محل تحصیل دکترا در رشته فلسفه در یونیورسیتی کالج
شغل و تخصص اصلی شاعر
نام اصلی اسماعیل رسول زاده خویی
آثار بر خنگ راهوار زمین(تهران، ۱۳۴۶)، زان رهروان دریا (تهران، ۱۳۴۹)
گروه مقاله ادبیات فارسی
اسماعیل خویی در کنار ابراهیم گلستان
اسماعیل خویی در کنار ابراهیم گلستان

(نام کامل: اسماعیل رسول‌زادۀ خویی؛ تخلص: سروش) شاعر ایرانی. پس از تحصیلات ابتدایی و متوسطه در زادگاهش راهی تهران شد و در رشتۀ فلسفه و علوم تربیتی دانشسرای عالی درس خواند. سپس در یونیورسیتی کالج در رشتۀ فلسفه دکترا گرفت. در بازگشت به ایران، به تدریس در دانشسرای عالی پرداخت. از دورۀ نوجوانی شعر گفت و در دهۀ ۱۳۴۰ش به صفِ شاعران نیمایی پیوست. وی چون محمدرضا شفیعی کدکنی سالیان چندی تحت تاثیر شیوه و زبان مهدی اخوان ثالث بود. دو زمینۀ سیاسی و اجتماعی، و اندیشه‌های فلسفی در سروده‌هایش بازتاب گسترده‌تری دارد. بعد از پیروزی انقلاب اسلامی و به دلیل وابستگی‌اش به گروه‌های چریکی چپ از سال 1363ش در لندن زیسته است. از او دفترهای متعددی در حوزۀ شعر جدید نشر یافته است؛ برخِنگ راهوار زمین (تهران، ۱۳۴۶ش)، زان رهروان دریا (تهران، ۱۳۴۹ش)، گزارۀ هزاره (آلمان، ۱۳۷۰ش)، درون دوزخ بی‌ در کجا (کانادا، ۱۳۷۵ش) ازجملۀ آن‌هاست.

اسماعیل خویی که طی دو دهۀ آخر حیاتش به یکی از مخالفان جمهوری اسلامی بدل شده و شعرش هم از این مساله آسیب‌ دیده بود، پس از چندروز کما براثر ابتلا به بیماری ذات‌الریه در بیمارستان درگذشت.