لرتا: تفاوت میان نسخهها
Mohammadi3 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi3 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۳۱: | خط ۳۱: | ||
}} | }} | ||
[[پرونده:37058900.jpg|جایگزین=تصویر لرتا در جوانی و پیری|بندانگشتی|تصویر لرتا در جوانی و پیری]] | [[پرونده:37058900.jpg|جایگزین=تصویر لرتا در جوانی و پیری|بندانگشتی|تصویر لرتا در جوانی و پیری]] | ||
بازیگر تئاتر و سینمای ایران، زادۀ تهران. همسر [[عبدالحسین نوشین]]، از بنیادگذاران تئاتر علمی، و فارغالتحصیل رشتۀ تئاتر از دانشگاه مسکو بود. از | بازیگر تئاتر و سینمای ایران، زادۀ تهران. همسر [[نوشین، عبدالحسین (۱۲۸۴ـ۱۳۵۰ش)|عبدالحسین نوشین]]، از بنیادگذاران تئاتر علمی، و فارغالتحصیل رشتۀ تئاتر از دانشگاه مسکو بود. از ۱۳۰۴ش با اجرای یکی از نمایشنامههای [[مولیر]] به همراه [[دریابیگی، علی (بندر انزلی ۱۲۸۲ـ۱۳۷۰ش)|علی دریابیگی]] در تئاتر به صورت حرفهای شروع به فعالیت کرد، و فقط چندبار با نامِ اصلیاش، لُرتا هایراپتیان تبریزی، در تئاتر و سینما حضور یافت. | ||
بازیهای درخشان و تحسینشدهاش در نمایشهای ''اُتللو'' اثر ویلیام شکسپیر، ''بادبزن خانم ویندرمیر'' نوشتۀ [[وایلد، اسکار (۱۸۵۴ـ۱۹۰۰)|اسکار وایلد]]، ''پرندۀ آبی'' اثر موریس مترلینگ، ''تاجر ونیزی'' نوشتۀ [[شکسپیر، ویلیام (۱۵۶۴ـ ۱۶۱۶)|شکسپیر]]، ''چراغ گاز'' اثر [[همیلتون، پاتریک (ح ۱۵۰۴ـ۱۵۲۸)|پاتریک همیلتون]]، ''شنل قرمز'' نوشتۀ [[بریو، اوژن (۱۸۵۸ـ۱۹۳۲)|اوژن بریو]]، ''مستنطق'' اثر [[پریستلی، جان (۱۸۹۴ـ۱۹۸۴)|پریستلی]]، ''ولپن'' نوشتۀ [[جانسون، بن(جامین) (۱۵۷۲ـ۱۶۳۷)|بن جانسون]]، ''دو جلاد'' اثر [[آرابال، فرناندو | بازیهای درخشان و تحسینشدهاش در نمایشهای ''اُتللو'' اثر ویلیام شکسپیر، ''بادبزن خانم ویندرمیر'' نوشتۀ [[وایلد، اسکار (۱۸۵۴ـ۱۹۰۰)|اسکار وایلد]]، ''پرندۀ آبی'' اثر موریس مترلینگ، ''تاجر ونیزی'' نوشتۀ [[شکسپیر، ویلیام (۱۵۶۴ـ ۱۶۱۶)|شکسپیر]]، ''چراغ گاز'' اثر [[همیلتون، پاتریک (ح ۱۵۰۴ـ۱۵۲۸)|پاتریک همیلتون]]، ''شنل قرمز'' نوشتۀ [[بریو، اوژن (۱۸۵۸ـ۱۹۳۲)|اوژن بریو]]، ''مستنطق'' اثر [[پریستلی، جان (۱۸۹۴ـ۱۹۸۴)|پریستلی]]، ''ولپن'' نوشتۀ [[جانسون، بن(جامین) (۱۵۷۲ـ۱۶۳۷)|بن جانسون]]، ''دو جلاد'' اثر [[آرابال، فرناندو|فرناندو آرابال]]، و ''ایوالف کوچولو'' (''ایلوف کوچک'') نوشتۀ [[ایبسن، هنریک (۱۸۲۸ـ۱۹۰۶)|هنریک ایبسن]]، موجب شهرت او شد؛ اما بازی در فیلمهای ''شب اعدام'' (۱۳۴۹ش)، ''احساس داغ'' (۱۳۵۰ش)، ''معرکه'' (۱۳۵۰ش)، و ''همای سعادت'' (۱۳۵۱ش) برای او اعتباری در پی نداشت. | ||
موقعیتش بهمنزلۀ «اقلیت» مذهبی و همراهیاش با اهالی سیاست موجب شد که هیچگاه به جایگاه واقعیاش در تئاتر دست نیابد. سالهای طولانی جلای وطن کرد و حضور و ارتباطش با تئاتر قطع شد. | موقعیتش بهمنزلۀ «اقلیت» مذهبی و همراهیاش با اهالی سیاست موجب شد که هیچگاه به جایگاه واقعیاش در تئاتر دست نیابد. سالهای طولانی جلای وطن کرد و حضور و ارتباطش با تئاتر قطع شد. | ||
در سال | در سال ۱۳۵۶ش به مناسبت پنجاهمین سال فعالیت هنری لرتا، سالن چهارسوی تئاتر شهر با اجرای نمایشنامۀ ''خلوت خفتگان'' اثر ''پیر گیل'' و بهکارگردانی [[آوانسیان، آربی|آربی آوانسیان]] افتتاح شد، که ضمناً این تئاتر آخرین حضور لرتا بر روی صحنه نیز بود. | ||
او در [[وین]] درگذشت. | او در [[وین]] درگذشت. | ||
<br> | <br> | ||
<!--37058900--> | <!--37058900--> | ||
---- | |||
[[رده:تئاتر]] | [[رده:تئاتر]] | ||
[[رده:ایران - اشخاص و گروه ها]] | [[رده:ایران - اشخاص و گروه ها]] | ||
[[رده:سینما]] | [[رده:سینما]] | ||
[[رده:ایران - اشخاص (بازیگران)]] | [[رده:ایران - اشخاص (بازیگران)]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۶ ژوئیهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۱۳:۱۰
لُرتا (۱۲۹۰ـ وین ۱۳۷۷ش)
| لرتا | |
|---|---|
| زادروز |
تهران ۱۲۹۰ش |
| درگذشت | وین ۱۳۷۷ش |
| محل زندگی | وین |
| ملیت | ایرانی |
| تحصیلات و محل تحصیل | فارغ التحصیل رشته تیاتر از دانشگاه مسکو |
| شغل و تخصص اصلی | بازیگر |
| نام اصلی | لرتا هایراپتیان تبریزی |
| آثار | احساس داغ (۱۳۵۰)؛ معرکه (۱۳۵۰) |
| گروه مقاله | تیاتر، سینما |
| خویشاوندان سرشناس | عبدالحسین نوشین (همسر) |
بازیگر تئاتر و سینمای ایران، زادۀ تهران. همسر عبدالحسین نوشین، از بنیادگذاران تئاتر علمی، و فارغالتحصیل رشتۀ تئاتر از دانشگاه مسکو بود. از ۱۳۰۴ش با اجرای یکی از نمایشنامههای مولیر به همراه علی دریابیگی در تئاتر به صورت حرفهای شروع به فعالیت کرد، و فقط چندبار با نامِ اصلیاش، لُرتا هایراپتیان تبریزی، در تئاتر و سینما حضور یافت.
بازیهای درخشان و تحسینشدهاش در نمایشهای اُتللو اثر ویلیام شکسپیر، بادبزن خانم ویندرمیر نوشتۀ اسکار وایلد، پرندۀ آبی اثر موریس مترلینگ، تاجر ونیزی نوشتۀ شکسپیر، چراغ گاز اثر پاتریک همیلتون، شنل قرمز نوشتۀ اوژن بریو، مستنطق اثر پریستلی، ولپن نوشتۀ بن جانسون، دو جلاد اثر فرناندو آرابال، و ایوالف کوچولو (ایلوف کوچک) نوشتۀ هنریک ایبسن، موجب شهرت او شد؛ اما بازی در فیلمهای شب اعدام (۱۳۴۹ش)، احساس داغ (۱۳۵۰ش)، معرکه (۱۳۵۰ش)، و همای سعادت (۱۳۵۱ش) برای او اعتباری در پی نداشت.
موقعیتش بهمنزلۀ «اقلیت» مذهبی و همراهیاش با اهالی سیاست موجب شد که هیچگاه به جایگاه واقعیاش در تئاتر دست نیابد. سالهای طولانی جلای وطن کرد و حضور و ارتباطش با تئاتر قطع شد.
در سال ۱۳۵۶ش به مناسبت پنجاهمین سال فعالیت هنری لرتا، سالن چهارسوی تئاتر شهر با اجرای نمایشنامۀ خلوت خفتگان اثر پیر گیل و بهکارگردانی آربی آوانسیان افتتاح شد، که ضمناً این تئاتر آخرین حضور لرتا بر روی صحنه نیز بود.
او در وین درگذشت.