غلامعلی رومی: تفاوت میان نسخهها
Mohammadi3 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi3 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۹: | خط ۲۹: | ||
خوانندهی ایرانی. در سنین کودکی، به واسطهی پدرش که بر ردیفهای آواز ایرانی تسلط داشته، با موسیقی آشنا میشود. در سال اول دبیرستان، با معرفی و دعوت حسینعلی دفترى (نوازندهی [[سه تار|سهتار]] و [[ویولن]] و از شاگردان برجستهی [[صبا، ابوالحسن (تهران ۱۲۸۲ـ۱۳۳۶ش)|ابوالحسن صبا]]) به رادیو سنندج میرود و پس از چند جلسه تمرین، اولین برنامهی خود را در پاییز سال | خوانندهی ایرانی. در سنین کودکی، به واسطهی پدرش که بر ردیفهای آواز ایرانی تسلط داشته، با موسیقی آشنا میشود. در سال اول دبیرستان، با معرفی و دعوت حسینعلی دفترى (نوازندهی [[سه تار|سهتار]] و [[ویولن]] و از شاگردان برجستهی [[صبا، ابوالحسن (تهران ۱۲۸۲ـ۱۳۳۶ش)|ابوالحسن صبا]]) به رادیو سنندج میرود و پس از چند جلسه تمرین، اولین برنامهی خود را در پاییز سال 1327ش در رادیو سنندج اجرا مىکند. از آن به بعد، رومى تا پایان تحصیلات خود مرتباً هفتهاى یک بار در رادیو سنندج برنامه اجرا کرده. او همزمان با اجراى برنامههاى رادیو و ادامهی تحصیلات، ردیفهاى آواز را زیر نظر دفترى و سروان ناظرى فرامىگیرد. رومى بعد از گرفتن دیپلم، براى ادامهی تحصیل به تهران مىآید و به واسطهی [[بهارلو، محمد (نوازنده)|محمد بهارلو]] (نوازندهی ویولن و رئیس وقت ارکستر ارتش) به رادیو مىرود و در برنامهی ارتش با حسین خواجهامیرى ([[ایرج (خواننده)|ایرج]]) که در آن زمان دانشآموز دبیرستان نظام بوده، برنامه اجرا مىکند. او در همین دوره به تکمیل ردیفهای آوازی نزد [[کریمی، محمود (تهران ۱۳۰۶ـ همان جا ۱۳۶۳ش)|محمود کریمى]] و [[بنان، غلامحسین (انگرود ۱۲۹۰ـ تهران ۱۳۶۴ش)|غلامحسین بنان]] میپردازد و به برنامههاى رادیو تهران راه مىیابد. | ||
رومی تا پایان تحصیل در دانشکدهی ادبیات، خوانندهی رسمى رادیو ایران بوده است. او با هنرمندانی چون [[میرنقیبی، سید محمد|محمد میرنقیبى]]، محمد بهارلو، [[وفادار، مجید (تهران ۱۲۹۱ـ همان جا ۱۳۵۴ش)|مجید وفادار]] و [[شهردار، مشیر همایون (۱۲۶۱ـ۱۳۴۸ش)|مشیر همایون شهردار]] همکارى داشته و حدود هفتاد و پنج ترانه و تصنیف محلى خوانده که اکثر آنها ترانههاى کردى بوده است. در سال | رومی تا پایان تحصیل در دانشکدهی ادبیات، خوانندهی رسمى رادیو ایران بوده است. او با هنرمندانی چون [[میرنقیبی، سید محمد|محمد میرنقیبى]]، محمد بهارلو، [[وفادار، مجید (تهران ۱۲۹۱ـ همان جا ۱۳۵۴ش)|مجید وفادار]] و [[شهردار، مشیر همایون (۱۲۶۱ـ۱۳۴۸ش)|مشیر همایون شهردار]] همکارى داشته و حدود هفتاد و پنج ترانه و تصنیف محلى خوانده که اکثر آنها ترانههاى کردى بوده است. در سال 1337ش بعد از دریافت لیسانس ادبیات فارسی، به استخدام وزارت آموزش و پرورش درآمد؛ چند سالى دبیر دبیرستان شاپور تجریش بود و پس از آن به عنوان دبیر دبیرستانهاى ایرانى عراق انتخاب شد. رومی مدتى سرپرست دبیرستان علومِ نجف اشرف مىشود و سپس به [[بغداد]] مىرود و مدت چهار سال جمعاً در کشور [[عراق]] خدمت میکند. از مشاغل و مناصب رسمی او بعد از بازگشت به ایران میتوان به ریاست دبیرستان کوروش کبیر سابق باختران، معاونت امور تربیتى استان تهران، ریاست دانشسراى هنر تهران، سرپرست سازمان ملى فولکلور ایران، مدیر کل فرهنگ و ارشاد اسلامى کردستان، معاون هنرى ادارهی کل آموزش و پژوهش هنرى و سرپرست [[نیاوران، فرهنگسرا|فرهنگسراى نیاوران]] اشاره کرد. | ||
رومی در سال | رومی در سال 1363ش با تقاضاى خودش بازنشسته شده است. در 30 خرداد 1397ش از طرف مؤسسهی هنرمندان پیشکسوت کشور از او تقدیر شده است. | ||
[[رده:موسیقی]] | [[رده:موسیقی]] | ||
[[رده:ایران - اشخاص]] | [[رده:ایران - اشخاص]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۵ مهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۰۰:۰۳
| غلامعلی رومی | |
|---|---|
| زادروز |
سنندج 1310ش |
| ملیت | ایرانی |
| تحصیلات و محل تحصیل | لیسانس ادبیات فارسی |
| شغل و تخصص اصلی | خواننده |
| سبک | سنتی- محلی |
| سمت | استخدام وزارت آموزش و پرورش، سرپرست دبیرستان علومِ نجف اشرف |
| گروه مقاله | موسیقی |
غلامعلى رومى (سنندج 1310ش- )
خوانندهی ایرانی. در سنین کودکی، به واسطهی پدرش که بر ردیفهای آواز ایرانی تسلط داشته، با موسیقی آشنا میشود. در سال اول دبیرستان، با معرفی و دعوت حسینعلی دفترى (نوازندهی سهتار و ویولن و از شاگردان برجستهی ابوالحسن صبا) به رادیو سنندج میرود و پس از چند جلسه تمرین، اولین برنامهی خود را در پاییز سال 1327ش در رادیو سنندج اجرا مىکند. از آن به بعد، رومى تا پایان تحصیلات خود مرتباً هفتهاى یک بار در رادیو سنندج برنامه اجرا کرده. او همزمان با اجراى برنامههاى رادیو و ادامهی تحصیلات، ردیفهاى آواز را زیر نظر دفترى و سروان ناظرى فرامىگیرد. رومى بعد از گرفتن دیپلم، براى ادامهی تحصیل به تهران مىآید و به واسطهی محمد بهارلو (نوازندهی ویولن و رئیس وقت ارکستر ارتش) به رادیو مىرود و در برنامهی ارتش با حسین خواجهامیرى (ایرج) که در آن زمان دانشآموز دبیرستان نظام بوده، برنامه اجرا مىکند. او در همین دوره به تکمیل ردیفهای آوازی نزد محمود کریمى و غلامحسین بنان میپردازد و به برنامههاى رادیو تهران راه مىیابد.
رومی تا پایان تحصیل در دانشکدهی ادبیات، خوانندهی رسمى رادیو ایران بوده است. او با هنرمندانی چون محمد میرنقیبى، محمد بهارلو، مجید وفادار و مشیر همایون شهردار همکارى داشته و حدود هفتاد و پنج ترانه و تصنیف محلى خوانده که اکثر آنها ترانههاى کردى بوده است. در سال 1337ش بعد از دریافت لیسانس ادبیات فارسی، به استخدام وزارت آموزش و پرورش درآمد؛ چند سالى دبیر دبیرستان شاپور تجریش بود و پس از آن به عنوان دبیر دبیرستانهاى ایرانى عراق انتخاب شد. رومی مدتى سرپرست دبیرستان علومِ نجف اشرف مىشود و سپس به بغداد مىرود و مدت چهار سال جمعاً در کشور عراق خدمت میکند. از مشاغل و مناصب رسمی او بعد از بازگشت به ایران میتوان به ریاست دبیرستان کوروش کبیر سابق باختران، معاونت امور تربیتى استان تهران، ریاست دانشسراى هنر تهران، سرپرست سازمان ملى فولکلور ایران، مدیر کل فرهنگ و ارشاد اسلامى کردستان، معاون هنرى ادارهی کل آموزش و پژوهش هنرى و سرپرست فرهنگسراى نیاوران اشاره کرد.
رومی در سال 1363ش با تقاضاى خودش بازنشسته شده است. در 30 خرداد 1397ش از طرف مؤسسهی هنرمندان پیشکسوت کشور از او تقدیر شده است.