حاکمی والا، اسماعیل: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۲ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:


اسماعیل حاکمی والا (آبادان ۱۳۱۵ش- تهران 1 اردیبهشت 1396ش)<br>
{{جعبه زندگینامه
{{جعبه زندگینامه
|عنوان =اسماعیل حاکمی والا
|عنوان =اسماعیل حاکمی والا
خط ۲۹: خط ۲۸:
}}
}}
[[پرونده:18013400- 2.jpg|جایگزین=اسماعیل حاکمی والا|بندانگشتی|اسماعیل حاکمی والا]]
[[پرونده:18013400- 2.jpg|جایگزین=اسماعیل حاکمی والا|بندانگشتی|اسماعیل حاکمی والا]]
<p>محقق ایرانی، مؤلف، و استاد دانشگاه. تحصیلات مقدماتی را در زادگاهش به‌پایان رساند. سپس برای ادامۀ تحصیل در رشتۀ ادبی به شهر پدری‌اش شیراز رفت. پس از گرفتن دیپلم ادبی در کنکور سراسری شرکت کرد و در دو رشتۀ زبان و ادبیات فارسی و حقوق دانشگاه تهران پذیرفته شد، اما به‌سبب علاقه‌اش به ادبیات فارسی، به دانشکدۀ ادبیات و علوم انسانی رفت. در ۱۳۳۷ پس از اخذ دانشنامۀ کارشناسی، در امتحان دکتری ادبیات فارسی شرکت کرد. بعد از پذیرفته‌شدن در این دوره، هم‌زمان با تحصیل به استخدام وزارت فرهنگ (آموزش و پرورش) درآمد. هشت سال در دبیرستان‌های مختلف تهران تدریس کرد. سپس مأمور خدمت در بخش لغت، بنیاد فرهنگ ایران شد. در ۱۳۴۷ پس از دفاع از رسالۀ خود با عنوان ''سماع در تصوّف'' (به راهنمایی استاد [[نفیسی، سعید (تهران ۱۲۷۴ـ همان جا ۱۳۴۵ش)|سعید نفیسی]])، در امتحان استادیاری شرکت کرد و پس از پذیرفته‌شدن به دانشگاه تهران منتقل شد و مراتب دانشیاری و استادی را طی کرد و استاد ممتاز دانشگاه تهران شد. وی که سال‌ها دچار بیماری پارکینسون بود در ۷۹سالگی در تهران درگذشت. </p>
اسماعیل حاکمی والا (آبادان ۱۳۱۵ش- تهران 1 اردیبهشت 1396ش)<br>
<p>محقق ایرانی، مؤلف، و استاد دانشگاه. تحصیلات مقدماتی را در زادگاهش به‌پایان رساند. سپس برای ادامۀ تحصیل در رشتۀ ادبی به شهر پدری‌اش شیراز رفت. پس از گرفتن دیپلم ادبی در کنکور سراسری شرکت کرد و در دو رشتۀ زبان و ادبیات فارسی و حقوق دانشگاه تهران پذیرفته شد، اما به‌سبب علاقه‌اش به ادبیات فارسی، به دانشکدۀ ادبیات و علوم انسانی رفت. در ۱۳۳۷ش پس از اخذ دانشنامۀ کارشناسی، در امتحان دکتری ادبیات فارسی شرکت کرد. بعد از پذیرفته‌شدن در این دوره، هم‌زمان با تحصیل به استخدام وزارت فرهنگ (آموزش و پرورش) درآمد. هشت سال در دبیرستان‌های مختلف تهران تدریس کرد. سپس مأمور خدمت در بخش لغت، بنیاد فرهنگ ایران شد. در ۱۳۴۷ش پس از دفاع از رسالۀ خود با عنوان ''سماع در تصوّف'' (به راهنمایی استاد [[نفیسی، سعید (تهران ۱۲۷۴ـ همان جا ۱۳۴۵ش)|سعید نفیسی]])، در امتحان استادیاری شرکت کرد و پس از پذیرفته‌شدن به دانشگاه تهران منتقل شد و مراتب دانشیاری و استادی را طی کرد و استاد ممتاز دانشگاه تهران شد. وی که سال‌ها دچار بیماری پارکینسون بود در ۷۹سالگی در تهران درگذشت. </p>
<p>مسئولیت‌های اداری وی عبارت بوده است از مدیر گروه زبان و ادبیات فارسی، رئیس کتابخانۀ مرکزی دانشگاه تهران و عضو شورای گسترش زبان و ادبیات فارسی. </p>
<p>مسئولیت‌های اداری وی عبارت بوده است از مدیر گروه زبان و ادبیات فارسی، رئیس کتابخانۀ مرکزی دانشگاه تهران و عضو شورای گسترش زبان و ادبیات فارسی. </p>
<p>از آثار اوست: ''دستور فارسی برای دبیرستان‌ها'' (۱۳۳۹)، ''نثرهای تاریخی'' (۱۳۵۰)، ''برگزیدۀ اشعار مسعود سعد سلمان'' (۱۳۵۲)، ''سماع در تصوف'' (۱۳۵۹)، ''تصحیح فرج بعد از شدت'' (۱۳۶۳)، ''تصحیح بهارستان جامی'' (۱۳۷۴).</p>
از آثار اوست: ''دستور فارسی برای دبیرستان‌ها'' (۱۳۳۹ش)، ''نثرهای تاریخی'' (۱۳۵۰ش)، ''برگزیدۀ اشعار مسعود سعد سلمان'' (۱۳۵۲)، ''سماع در تصوف'' (۱۳۵۹ش)، ''تصحیح فرج بعد از شدت'' (۱۳۶۳ش)، ''تصحیح بهارستان جامی'' (۱۳۷۴ش).
----
 
 




<br><!--18013400-->
<br><!--18013400-->
----
[[رده:ادبیات فارسی]]
[[رده:ادبیات فارسی]]
[[رده:ادبیات معاصر - اشخاص]]
[[رده:ادبیات معاصر - اشخاص]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۹ اوت ۲۰۲۵، ساعت ۱۹:۲۷

اسماعیل حاکمی والا
زادروز آبادان ۱۳۱۵ش
درگذشت تهران 1 اردیبهشت 1396ش
ملیت ایرانی
تحصیلات و محل تحصیل  دکتری ادبیات فارسی
شغل و تخصص اصلی محقق و مولف و استاد دانشگاه
سمت مامور خدمت در بخش لغت، بنیاد فرهنگ ایران، استاد ممتاز دانشگاه تهران، مدیر گروه زبان و ادبیات فارسی، رییس کتابخانه مرکزی دانشگاه تهران، عضو شورای گسترش زبان و ادبیات فارسی
آثار سماع در تصوف (۱۳۵۹)، تصحیح بهارستان جامی (۱۳۷۴)
گروه مقاله ادبیات فارسی
اسماعیل حاکمی والا
اسماعیل حاکمی والا

اسماعیل حاکمی والا (آبادان ۱۳۱۵ش- تهران 1 اردیبهشت 1396ش)

محقق ایرانی، مؤلف، و استاد دانشگاه. تحصیلات مقدماتی را در زادگاهش به‌پایان رساند. سپس برای ادامۀ تحصیل در رشتۀ ادبی به شهر پدری‌اش شیراز رفت. پس از گرفتن دیپلم ادبی در کنکور سراسری شرکت کرد و در دو رشتۀ زبان و ادبیات فارسی و حقوق دانشگاه تهران پذیرفته شد، اما به‌سبب علاقه‌اش به ادبیات فارسی، به دانشکدۀ ادبیات و علوم انسانی رفت. در ۱۳۳۷ش پس از اخذ دانشنامۀ کارشناسی، در امتحان دکتری ادبیات فارسی شرکت کرد. بعد از پذیرفته‌شدن در این دوره، هم‌زمان با تحصیل به استخدام وزارت فرهنگ (آموزش و پرورش) درآمد. هشت سال در دبیرستان‌های مختلف تهران تدریس کرد. سپس مأمور خدمت در بخش لغت، بنیاد فرهنگ ایران شد. در ۱۳۴۷ش پس از دفاع از رسالۀ خود با عنوان سماع در تصوّف (به راهنمایی استاد سعید نفیسی)، در امتحان استادیاری شرکت کرد و پس از پذیرفته‌شدن به دانشگاه تهران منتقل شد و مراتب دانشیاری و استادی را طی کرد و استاد ممتاز دانشگاه تهران شد. وی که سال‌ها دچار بیماری پارکینسون بود در ۷۹سالگی در تهران درگذشت.

مسئولیت‌های اداری وی عبارت بوده است از مدیر گروه زبان و ادبیات فارسی، رئیس کتابخانۀ مرکزی دانشگاه تهران و عضو شورای گسترش زبان و ادبیات فارسی.

از آثار اوست: دستور فارسی برای دبیرستان‌ها (۱۳۳۹ش)، نثرهای تاریخی (۱۳۵۰ش)، برگزیدۀ اشعار مسعود سعد سلمان (۱۳۵۲)، سماع در تصوف (۱۳۵۹ش)، تصحیح فرج بعد از شدت (۱۳۶۳ش)، تصحیح بهارستان جامی (۱۳۷۴ش).