حسامی، هوشنگ (تهران ۱۳۱۷ـ۱۳۷۹ش): تفاوت میان نسخهها
Mohammadi3 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi3 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳۰: | خط ۳۰: | ||
[[پرونده:18050000-1.jpg|بندانگشتی|تصویری از روی جلد کتاب|جایگزین=|313x313پیکسل]] | [[پرونده:18050000-1.jpg|بندانگشتی|تصویری از روی جلد کتاب|جایگزین=|313x313پیکسل]] | ||
منتقد و کارگردان تئاتر و سینمای ایران. فارغالتحصیل رشتۀ ادبیات انگلیسی و [[دانشکده هنرهای دراماتیک|هنرهای دراماتیک]] بود، اما عمدۀ فعالیتش را در مطبوعات در مقام نویسنده و منتقد تئاتر و سینما و مترجم متمرکز کرد. با نامهای مستعار ماهان، مسعود، بهروز و هنگامه نقد و مقاله مینوشت، و در سینما فیلم ''قیامت عشق'' (۱۳۵۲ش) و در تئاتر نمایشنامههای'' کی آخرین بار مادرم را دیدی''،'' جنگ''، ''پوف و بدنسازی'' (۱۳۷۸ش) را ساخت. </p><p>حسامی نمایشنامههای ''ضیافت چای ژنرالها'' از [[بوریس ویان]]، ''مرگ در میزند'' از [[آلن، وودی|وودی آلن]]، ''آرامش از نوع دیگر'' از [[استاپارد، تام | منتقد و کارگردان تئاتر و سینمای ایران. فارغالتحصیل رشتۀ ادبیات انگلیسی و [[دانشکده هنرهای دراماتیک|هنرهای دراماتیک]] بود، اما عمدۀ فعالیتش را در مطبوعات در مقام نویسنده و منتقد تئاتر و سینما و مترجم متمرکز کرد. با نامهای مستعار ماهان، مسعود، بهروز و هنگامه نقد و مقاله مینوشت، و در سینما فیلم ''قیامت عشق'' (۱۳۵۲ش) و در تئاتر نمایشنامههای'' کی آخرین بار مادرم را دیدی''،'' جنگ''، ''پوف و بدنسازی'' (۱۳۷۸ش) را ساخت. </p><p>حسامی نمایشنامههای ''ضیافت چای ژنرالها'' از [[بوریس ویان]]، ''مرگ در میزند'' از [[آلن، وودی|وودی آلن]]، ''آرامش از نوع دیگر'' از [[استاپارد، تام|تام استاپارد]]، و ''بانو آئویی'' از [[میشیما، یوکیو (۱۹۲۵ـ۱۹۷۰)|یوکیو میشیما]] را نیز به فارسی ترجمه کرده است.</p> | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۸ ژوئیهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۰۵:۰۷
هوشنگ حسامی (تهران ۱۳۱۷ـ ۱۳۷۹ش)
| هوشنگ حسامی | |
|---|---|
| زادروز |
تهران ۱۳۱۷ش |
| درگذشت | ۱۳۷۹ش |
| ملیت | ایرانی |
| تحصیلات و محل تحصیل | فارغ التحصیل رشته ادبیات انگلیسی و هنرهای دراماتیک |
| شغل و تخصص اصلی | کارگردان تیاتر و سینما |
| شغل و تخصص های دیگر | منتقد |
| آثار | فیلم قیامت عشق (۱۳۵۲)، نمایش نامه بدن سازی (۱۳۷۸) |
| گروه مقاله | تئاتر |
منتقد و کارگردان تئاتر و سینمای ایران. فارغالتحصیل رشتۀ ادبیات انگلیسی و هنرهای دراماتیک بود، اما عمدۀ فعالیتش را در مطبوعات در مقام نویسنده و منتقد تئاتر و سینما و مترجم متمرکز کرد. با نامهای مستعار ماهان، مسعود، بهروز و هنگامه نقد و مقاله مینوشت، و در سینما فیلم قیامت عشق (۱۳۵۲ش) و در تئاتر نمایشنامههای کی آخرین بار مادرم را دیدی، جنگ، پوف و بدنسازی (۱۳۷۸ش) را ساخت.
حسامی نمایشنامههای ضیافت چای ژنرالها از بوریس ویان، مرگ در میزند از وودی آلن، آرامش از نوع دیگر از تام استاپارد، و بانو آئویی از یوکیو میشیما را نیز به فارسی ترجمه کرده است.