نصر، سید حسین: تفاوت میان نسخهها
Mohammadi3 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi3 (بحث | مشارکتها) جز (Mohammadi3 صفحهٔ نصر، سید حسین (تهران ۱۳۱۲ش) را بدون برجایگذاشتن تغییرمسیر به نصر، سید حسین منتقل کرد) |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۲۷: | خط ۲۷: | ||
|پست تخصصی = | |پست تخصصی = | ||
|باشگاه = | |باشگاه = | ||
}}نصر، سید حسین (تهران ۱۳۱۲ش)<br> | }}نصر، سید حسین (تهران ۱۳۱۲ش - )<br> | ||
[[پرونده: 39110900.jpg | بندانگشتی|نصر، سيد حسين]]فیلسوف و متفکر ایرانی. پس از تحصیل علوم ابتدایی و آشنایی با مبانی اسلامی زیر نظر پدرش سید ولی الله، در ۱۲سالگی به امریکا رفت و در ۱۹۵۰م از مدرسۀ پِدی در نیوجرسی فارغالتحصیل شد. سپس در مؤسسۀ | [[پرونده: 39110900.jpg | بندانگشتی|نصر، سيد حسين]]فیلسوف و متفکر ایرانی. پس از تحصیل علوم ابتدایی و آشنایی با مبانی اسلامی زیر نظر پدرش سید ولی الله، در ۱۲سالگی به امریکا رفت و در ۱۹۵۰م از مدرسۀ پِدی در نیوجرسی فارغالتحصیل شد. سپس در مؤسسۀ فناوری ماساچوست (M.I.T) در رشتۀ فیزیک مشغول تحصیل شد. آشنایی با پروفسور سانتیانا وی را به سمت مباحث فلسفی و معنوی سوق داد، و در مسیر مطالعاتی خویش با مکتب سنتگرایان و حکمت خالده و پیشتازانش، رنه گنون، آناندا کوماراسوامی و فریتیوف شوان، آشنا شد و از افکار هانری کُربَن متأثر شد و این همه، هستۀ مرکزی فکر او را علیه تجدد غربی شکل داد. نصر در ۱۹۵۶ فوقلیسانس ژئوفیزیک و زمینشناسی را از M.I.T و در ۱۹۶۴م دکتری خویش را در رشته تاریخ علم از دانشگاه هاروارد گرفت و پایاننامۀ خود را با عنوان ''مقدمهای بر آموزههای کیهانشناسی در اسلام'' ارائه کرد. پس از چندی به ایران بازگشت (۱۳۳۷ش) و به تدریس در دانشکدۀ ادبیات دانشگاه تهران پرداخت و در سن ۳۰سالگی به مقام استادی رسید. مدت ۱۰ سال رئیس کتابخانه (۱۳۳۷ـ۱۳۴۷ش) و سپس رئیس دانشکدۀ ادبیات شد (۱۳۴۷ش) و در ۱۳۵۰ش به ریاست دانشگاه شریف برگزیده شد. در ایران نزد علامه سید محمدحسین طباطبایی، آقا سید ابوالحسن رفیعی قزوینی و سید محمدکاظم عصار به فراگیری فلسفه، بهویژه فلسفۀ اشراق و حکمت متعالیه، پرداخت. در ۱۹۷۹م به امریکا رفت و تاکنون در دانشگاههای مختلف به تدریس و تحقیق اشتغال داشته است. وی از سوی مجامع علمی و بینالمللی جزو معدود فلاسفۀ برگزیده معرفی شده است. از آثارش: ''سه حکیم مسلمان''؛ ''آرمانها و واقعیتها در اسلام''؛ ''صدرالمتألهین شیرازی و حکمت متعالیه''؛ ''اسلام و تنگناهای انسان متجدد''؛ ''علم و تمدن در اسلام''؛ ''معارف اسلامی در جهان معاصر''؛ ''جوان مسلمان و دنیای متجدّد''؛ ''نیاز به علم مقدس''؛ ''قلب اسلام''؛ ''در جستوجوی امر قدسی''. نصر در این آثار، علاوهبر ارائۀ مبانی عقلی اسلام، میکوشد قرائتی از اسلام بر بنیاد سنتگرایی عقلانی و با تکیه بر میراث عرفانی و معنوی به دنیای امروز عرضه کند. وی از چهرههای سرشناس سنتگرایی در کنار شوان و رنه گنون، در جهان معاصر بهشمار میرود. | ||
<br><!--39110900--> | <br><!--39110900--> | ||
[[رده:آموزش و پرورش و اخلاق]] | [[رده:آموزش و پرورش و اخلاق]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۶ اوت ۲۰۲۵، ساعت ۰۶:۰۸
| سید حسین نصر | |
|---|---|
| زادروز |
تهران ۱۳۱۲ش |
| ملیت | ایرانی |
| تحصیلات و محل تحصیل | فوق لیسانس ژیوفیزیک و زمین شناسی از M.I.T و دکتری در رشته تاریخ علم از دانشگاه هاروارد |
| شغل و تخصص اصلی | فیلسوف و متفکر |
| سمت | استاد دانشکده ادبیات دانشگاه تهران، رییس کتابخانه (۱۳۳۷ ـ۱۳۴۷) و سپس رییس دانشکده ادبیات، رییس دانشگاه شریف |
| آثار | جوان مسلمان و دنیای متجدد؛ نیاز به علم مقدس |
| گروه مقاله | آموزش و پرورش و اخلاق، دین اسلام، فلسفه ، منطق و کلام |
| خویشاوندان سرشناس | سید ولی الله نصر (پدر) |
نصر، سید حسین (تهران ۱۳۱۲ش - )
فیلسوف و متفکر ایرانی. پس از تحصیل علوم ابتدایی و آشنایی با مبانی اسلامی زیر نظر پدرش سید ولی الله، در ۱۲سالگی به امریکا رفت و در ۱۹۵۰م از مدرسۀ پِدی در نیوجرسی فارغالتحصیل شد. سپس در مؤسسۀ فناوری ماساچوست (M.I.T) در رشتۀ فیزیک مشغول تحصیل شد. آشنایی با پروفسور سانتیانا وی را به سمت مباحث فلسفی و معنوی سوق داد، و در مسیر مطالعاتی خویش با مکتب سنتگرایان و حکمت خالده و پیشتازانش، رنه گنون، آناندا کوماراسوامی و فریتیوف شوان، آشنا شد و از افکار هانری کُربَن متأثر شد و این همه، هستۀ مرکزی فکر او را علیه تجدد غربی شکل داد. نصر در ۱۹۵۶ فوقلیسانس ژئوفیزیک و زمینشناسی را از M.I.T و در ۱۹۶۴م دکتری خویش را در رشته تاریخ علم از دانشگاه هاروارد گرفت و پایاننامۀ خود را با عنوان مقدمهای بر آموزههای کیهانشناسی در اسلام ارائه کرد. پس از چندی به ایران بازگشت (۱۳۳۷ش) و به تدریس در دانشکدۀ ادبیات دانشگاه تهران پرداخت و در سن ۳۰سالگی به مقام استادی رسید. مدت ۱۰ سال رئیس کتابخانه (۱۳۳۷ـ۱۳۴۷ش) و سپس رئیس دانشکدۀ ادبیات شد (۱۳۴۷ش) و در ۱۳۵۰ش به ریاست دانشگاه شریف برگزیده شد. در ایران نزد علامه سید محمدحسین طباطبایی، آقا سید ابوالحسن رفیعی قزوینی و سید محمدکاظم عصار به فراگیری فلسفه، بهویژه فلسفۀ اشراق و حکمت متعالیه، پرداخت. در ۱۹۷۹م به امریکا رفت و تاکنون در دانشگاههای مختلف به تدریس و تحقیق اشتغال داشته است. وی از سوی مجامع علمی و بینالمللی جزو معدود فلاسفۀ برگزیده معرفی شده است. از آثارش: سه حکیم مسلمان؛ آرمانها و واقعیتها در اسلام؛ صدرالمتألهین شیرازی و حکمت متعالیه؛ اسلام و تنگناهای انسان متجدد؛ علم و تمدن در اسلام؛ معارف اسلامی در جهان معاصر؛ جوان مسلمان و دنیای متجدّد؛ نیاز به علم مقدس؛ قلب اسلام؛ در جستوجوی امر قدسی. نصر در این آثار، علاوهبر ارائۀ مبانی عقلی اسلام، میکوشد قرائتی از اسلام بر بنیاد سنتگرایی عقلانی و با تکیه بر میراث عرفانی و معنوی به دنیای امروز عرضه کند. وی از چهرههای سرشناس سنتگرایی در کنار شوان و رنه گنون، در جهان معاصر بهشمار میرود.