روحی، امیرحسین: تفاوت میان نسخهها
Mohammadi3 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi3 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۷: | خط ۷: | ||
|لقب= | |لقب= | ||
|زادروز=تهران ۱۳۰۵ش | |زادروز=تهران ۱۳۰۵ش | ||
|تاریخ مرگ= | |تاریخ مرگ= | ||
|دوره زندگی= | |دوره زندگی= | ||
|ملیت=ایرانی | |ملیت=ایرانی | ||
| خط ۲۶: | خط ۲۶: | ||
|پست تخصصی = | |پست تخصصی = | ||
|باشگاه = | |باشگاه = | ||
}}روحی، امیرحسین (تهران | }}روحی، امیرحسین (تهران ۱۳۰۵ش - )<br><p>داستاننویس ایرانی. در ۱۳۲۹ش، از دانشگاه تهران در رشتۀ داروسازی، دانشنامۀ دکتری گرفت. برای دایرکردن آزمایشگاه تشخیص طبی، که لازمۀ آن گذراندن دورهای تخصصی بود، در همان سال به فرانسه رفت و در ۱۹۳۳م، از دانشگاه سوربون در رشتۀ بیوشیمی دانشنامۀ دکتری گرفت. در ۱۳۳۷ش، به میهنش بازگشت و یک سال بعد آزمایشگاهی در تهران دایر کرد. در ۱۳۵۴، مرکز بررسی گیاهان دارویی و صنعتی ایران را بنیاد گذارد که فعالیت آن در ۱۳۵۷ش، متوقف شد. او، که درخلال تحصیل به نوشتن داستان روی آورده بود، داستانهایی با نثر ادیبانه و رویکردی رازورزانه (رازآلود) نوشته است. از آثارش: مجموعۀ داستان ''آشتی بر مزار بیداری'' (۱۳۵۲ش)؛ ''بیرون شهر'' (۱۳۵۶ش)؛ ''شاپرک سیاه'' (۱۳۷۸ش)؛ ''آن سوی روح مادربزرگ'' (۱۳۷۹)؛ ''اوهام'' که آن را به زبان فرانسوی نوشته و در پاریس منتشر شده است. ترجمۀ ''خون و تاریخ'' ژان برنار؛ ترجمۀ ''داروخانهای در کوه و دشت'' فابریس باردو (۱۳۵۴ش).</p><!--22147800--> | ||
[[رده:ادبیات فارسی]] | [[رده:ادبیات فارسی]] | ||
[[رده:ادبیات معاصر - اشخاص]] | [[رده:ادبیات معاصر - اشخاص]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۳۱ اوت ۲۰۲۵، ساعت ۱۸:۰۱
| امیرحسین روحی | |
|---|---|
| زادروز |
تهران ۱۳۰۵ش |
| ملیت | ایرانی |
| تحصیلات و محل تحصیل | دکتری داروسازی دانشگاه تهران، دکتری بیوشیمی دانشگاه سوربون |
| شغل و تخصص اصلی | داستاننویس |
| آثار | مجموعه داستان آشتی بر مزار بیداری (۱۳۵۲ش)؛ بیرون شهر (۱۳۵۶ش)؛ شاپرک سیاه (۱۳۷۸ش) |
| گروه مقاله | ادبیات فارسی |
روحی، امیرحسین (تهران ۱۳۰۵ش - )
داستاننویس ایرانی. در ۱۳۲۹ش، از دانشگاه تهران در رشتۀ داروسازی، دانشنامۀ دکتری گرفت. برای دایرکردن آزمایشگاه تشخیص طبی، که لازمۀ آن گذراندن دورهای تخصصی بود، در همان سال به فرانسه رفت و در ۱۹۳۳م، از دانشگاه سوربون در رشتۀ بیوشیمی دانشنامۀ دکتری گرفت. در ۱۳۳۷ش، به میهنش بازگشت و یک سال بعد آزمایشگاهی در تهران دایر کرد. در ۱۳۵۴، مرکز بررسی گیاهان دارویی و صنعتی ایران را بنیاد گذارد که فعالیت آن در ۱۳۵۷ش، متوقف شد. او، که درخلال تحصیل به نوشتن داستان روی آورده بود، داستانهایی با نثر ادیبانه و رویکردی رازورزانه (رازآلود) نوشته است. از آثارش: مجموعۀ داستان آشتی بر مزار بیداری (۱۳۵۲ش)؛ بیرون شهر (۱۳۵۶ش)؛ شاپرک سیاه (۱۳۷۸ش)؛ آن سوی روح مادربزرگ (۱۳۷۹)؛ اوهام که آن را به زبان فرانسوی نوشته و در پاریس منتشر شده است. ترجمۀ خون و تاریخ ژان برنار؛ ترجمۀ داروخانهای در کوه و دشت فابریس باردو (۱۳۵۴ش).