پیرزاد، زویا: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
جز (Mohammadi3 صفحهٔ پیرزاد، زویا (آبادان ۱۳۳۱ش) را بدون برجای‌گذاشتن تغییرمسیر به پیرزاد، زویا منتقل کرد)
بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۱: خط ۱:


پیرزاد، زویا (آبادان ۱۳۳۱ش)<br>
[[پرونده: 13232100.jpg | بندانگشتی|پيرزاد، زويا]]
{{جعبه زندگینامه
{{جعبه زندگینامه
|عنوان =زویا پیرزاد  
|عنوان =زویا پیرزاد  
خط ۲۹: خط ۲۷:
|پست تخصصی =
|پست تخصصی =
|باشگاه =
|باشگاه =
}}<p>داستان‌نویس و مترجم ایرانی. نخست مترجم داستان و شعر بود و سپس به داستان‌نویسی روی آورد. در داستان‌هایش، زندگی و آداب و رسوم ارمنیان ایران را دست‌مایه قرار داده است و قهرمانان آن‌ها بیشتر زنانی هستند که سرنوشتی تلخ را، نسل به نسل، تکرار می‌کنند. از آثارش: ''مثل همۀ عصرها'' (۱۳۷۰)؛ ''طعم گس خرمالو'' (۱۳۷۶)؛ ''یک‌روز مانده به عید پاک'' (۱۳۷۷)؛ ''چراغ‌ها را من خاموش می‌کنم'' (۱۳۸۰) که برندۀ جایزۀ ادبی مهرگان شد؛ و ''عادت می‌کنیم'' (۱۳۸۳).</p>
}}[[پرونده: 13232100.jpg | بندانگشتی|پيرزاد، زويا]]
پیرزاد، زویا (آبادان ۱۳۳۱ش - )<br><p>داستان‌نویس و مترجم ایرانی. نخست مترجم داستان و شعر بود و سپس به داستان‌نویسی روی آورد. در داستان‌هایش، زندگی و آداب و رسوم ارمنیان ایران را دست‌مایه قرار داده است و قهرمانان آن‌ها بیشتر زنانی هستند که سرنوشتی تلخ را، نسل به نسل، تکرار می‌کنند. از آثارش: ''مثل همۀ عصرها'' (۱۳۷۰ش)؛ ''طعم گس خرمالو'' (۱۳۷۶ش)؛ ''یک‌روز مانده به عید پاک'' (۱۳۷۷ش)؛ ''چراغ‌ها را من خاموش می‌کنم'' (۱۳۸۰ش) که برندۀ جایزۀ ادبی مهرگان شد؛ و ''عادت می‌کنیم'' (۱۳۸۳ش).</p>
<br><!--13232100-->
<br><!--13232100-->
[[رده:ادبیات فارسی]]
[[رده:ادبیات فارسی]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲ سپتامبر ۲۰۲۵، ساعت ۰۸:۲۱

زویا پیرزاد
زادروز آبادان ۱۳۳۱ش
ملیت ایرانی
شغل و تخصص اصلی رمان نویس
شغل و تخصص های دیگر مترجم
آثار طعم گس خرمالو (۱۳۷۶)
گروه مقاله ادبیات فارسی
جوایز و افتخارات   جایزه ادبی مهرگان (چراغ ها را من خاموش می کنم)
پيرزاد، زويا

پیرزاد، زویا (آبادان ۱۳۳۱ش - )

داستان‌نویس و مترجم ایرانی. نخست مترجم داستان و شعر بود و سپس به داستان‌نویسی روی آورد. در داستان‌هایش، زندگی و آداب و رسوم ارمنیان ایران را دست‌مایه قرار داده است و قهرمانان آن‌ها بیشتر زنانی هستند که سرنوشتی تلخ را، نسل به نسل، تکرار می‌کنند. از آثارش: مثل همۀ عصرها (۱۳۷۰ش)؛ طعم گس خرمالو (۱۳۷۶ش)؛ یک‌روز مانده به عید پاک (۱۳۷۷ش)؛ چراغ‌ها را من خاموش می‌کنم (۱۳۸۰ش) که برندۀ جایزۀ ادبی مهرگان شد؛ و عادت می‌کنیم (۱۳۸۳ش).