قهاری، علی (کرمان ۱۳۰۵ـ ۱۳۷۸ش): تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه زندگینامه|عنوان= | {{جعبه زندگینامه|عنوان=علی قَهّاری|نام=|نام دیگر=|نام اصلی=|نام مستعار=|لقب=|زادروز=کرمان ۱۳۰۵ش|تاریخ مرگ=۱۳۷۸ش|دوره زندگی=|ملیت=ایرانی|محل زندگی=|تحصیلات و محل تحصیل=|شغل و تخصص اصلی=مجسمهساز|شغل و تخصص های دیگر=|سبک=|مکتب=|سمت=تدریس مجسمهسازی، نقاشی، و طراحی در هنرستانها و دانشکدههای هنر|جوایز و افتخارات=|آثار=«پیکره رازی در میدان رازی»، «عطار نیشابوری»، و «ابوسعید ابوالخیر» در تهران|خویشاوندان سرشناس=|گروه مقاله=نگارگری و مجسمه سازی|دوره=|فعالیت های مهم=تأسیس «انجمن مجسمهسازان ایران»|رشته=|پست تخصصی=|باشگاه=}}[[پرونده:34100700- 2.jpg|جایگزین=علی قهاری در حال ساختن سردیس شهریار|بندانگشتی|علی قهاری در حال ساختن سردیس شهریار]] | ||
[[پرونده:34100700-6.jpg|بندانگشتی|272x272پیکسل|علی قهاری]] | |||
[[پرونده: 34100700.jpg | بندانگشتی| | علی قَهّاری (کرمان ۱۳۰۵ـ ۱۳۷۸ش)<br><p>مجسمهساز ایرانی. از نوآوران ریختهگری بود. از مشاهیر و بزرگان علم و فرهنگ و ادب و هنر ایران، تندیسهایی خلق کرد. از ۷سالگی نزد استاد [[صنعتی، علی اکبر (کرمان ۱۲۹۵ـ۱۳۸۵ش)|صنعتی]] به هنرآموزی پرداخت. صنعتی او را در ۱۹سالگی به تهران فراخواند، و در هنرستان کمالالملک در مقام دستیار خود بهکار گماشت. قهاری در این هنرستان و سپس در هنرستان هنرهای زیبا، همراه با استادانی همچون [[بهزاد، کمال الدین|بهزاد]]، زاویه، و باقری هنرآفرینی کرد. مدّتی در آلمان مجسمهسازی و ریختهگری آموخت، و سپس همراه صنعتی آثاری خلق کرد، که نمایشگاههایی در کالج البرز و ساختمان شیروخورشید سابق (۱۳۲۵ش) حاصل آن است. هجده سال در هنرستانها و دانشکدههای هنر به تدریس مجسمهسازی، نقاشی، و طراحی پرداخت. با احیای شیوۀ «موم گمشده»، مجسمهسازان ایرانی را از فرستادن مجسمهها به اروپا برای برنزهکردن آنها، بینیاز ساخت. با همکاری جمعی از مجسمهسازان، مقدمات تأسیس «انجمن مجسمهسازان ایران» را فراهم کرد. ازجمله آثار اوست: «پیکرۀ رازی در میدان رازی»، «[[عطار، فریدالدین محمد (کدکن ۵۴۰ـ نیشابور ح ۶۱۸ق)|عطار نیشابوری]]»، و «[[ابوسعید ابوالخیر، فضل الله (میهنه ۳۵۷ق ـ۴۴۰ق)|ابوسعید ابوالخیر]]» در تهران.</p> | ||
<br><!--34100700--> | <br><!--34100700--> | ||
[[رده:نگارگری و مجسمه سازی ایران]] | [[رده:نگارگری و مجسمه سازی ایران]] | ||
[[رده:(نگارگری و مجسمه سازی ایران)اشخاص و آثار]] | [[رده:(نگارگری و مجسمه سازی ایران)اشخاص و آثار]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۲ سپتامبر ۲۰۲۵، ساعت ۱۰:۱۷
| علی قَهّاری | |
|---|---|
| زادروز |
کرمان ۱۳۰۵ش |
| درگذشت | ۱۳۷۸ش |
| ملیت | ایرانی |
| شغل و تخصص اصلی | مجسمهساز |
| فعالیت های مهم | تأسیس «انجمن مجسمهسازان ایران» |
| سمت | تدریس مجسمهسازی، نقاشی، و طراحی در هنرستانها و دانشکدههای هنر |
| آثار | «پیکره رازی در میدان رازی»، «عطار نیشابوری»، و «ابوسعید ابوالخیر» در تهران |
| گروه مقاله | نگارگری و مجسمه سازی |
علی قَهّاری (کرمان ۱۳۰۵ـ ۱۳۷۸ش)
مجسمهساز ایرانی. از نوآوران ریختهگری بود. از مشاهیر و بزرگان علم و فرهنگ و ادب و هنر ایران، تندیسهایی خلق کرد. از ۷سالگی نزد استاد صنعتی به هنرآموزی پرداخت. صنعتی او را در ۱۹سالگی به تهران فراخواند، و در هنرستان کمالالملک در مقام دستیار خود بهکار گماشت. قهاری در این هنرستان و سپس در هنرستان هنرهای زیبا، همراه با استادانی همچون بهزاد، زاویه، و باقری هنرآفرینی کرد. مدّتی در آلمان مجسمهسازی و ریختهگری آموخت، و سپس همراه صنعتی آثاری خلق کرد، که نمایشگاههایی در کالج البرز و ساختمان شیروخورشید سابق (۱۳۲۵ش) حاصل آن است. هجده سال در هنرستانها و دانشکدههای هنر به تدریس مجسمهسازی، نقاشی، و طراحی پرداخت. با احیای شیوۀ «موم گمشده»، مجسمهسازان ایرانی را از فرستادن مجسمهها به اروپا برای برنزهکردن آنها، بینیاز ساخت. با همکاری جمعی از مجسمهسازان، مقدمات تأسیس «انجمن مجسمهسازان ایران» را فراهم کرد. ازجمله آثار اوست: «پیکرۀ رازی در میدان رازی»، «عطار نیشابوری»، و «ابوسعید ابوالخیر» در تهران.