بالتیمور، دیوید: تفاوت میان نسخهها
Mohammadi3 (بحث | مشارکتها) جز (Mohammadi3 صفحهٔ بالتیمور، دیوید (۱۹۳۸) را بدون برجایگذاشتن تغییرمسیر به بالتیمور، دیوید منتقل کرد) |
Mohammadi3 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه زندگینامه | {{جعبه زندگینامه | ||
|عنوان = دیوید بالتیمور | |عنوان = دیوید بالتیمور | ||
| خط ۱۰: | خط ۷: | ||
|لقب= | |لقب= | ||
|زادروز=نیویورک ۱۹۳۸م | |زادروز=نیویورک ۱۹۳۸م | ||
|تاریخ مرگ= | |تاریخ مرگ=۲۰۲۵م | ||
|دوره زندگی= | |دوره زندگی= | ||
|ملیت= امریکایی | |ملیت= امریکایی | ||
|محل زندگی= | |محل زندگی= | ||
|تحصیلات و محل تحصیل=کالج | |تحصیلات و محل تحصیل=کالج سوارتمور در پنسیلوانیا، دانشگاه راکفلر | ||
| شغل و تخصص اصلی = | | شغل و تخصص اصلی =ویروسشناس | ||
|شغل و تخصص های دیگر= | |شغل و تخصص های دیگر= | ||
|سبک = | |سبک = | ||
|مکتب = | |مکتب = | ||
|سمت =عضو | |سمت =عضو هیئت علمی مؤسسه فناوری ماساچوست (۱۹۷۲)، ریاست دانشگاه راکفلر (۱۹۹۰) | ||
|جوایز و افتخارات = | |جوایز و افتخارات =جایزه نوبل پزشکی (۱۹۷۵م) | ||
|آثار = | |آثار = | ||
|خویشاوندان سرشناس =آلیس هویانگ (همسر) | |خویشاوندان سرشناس =آلیس هویانگ (همسر) | ||
| خط ۲۹: | خط ۲۶: | ||
|پست تخصصی = | |پست تخصصی = | ||
|باشگاه = | |باشگاه = | ||
}} | }}[[File:12096900.jpg|thumb|بالتیمور، دیوید]] | ||
بالتیمور، دیوید (۱۹۳۸-۲۰۲۵م)(Baltimore, David)<br /> | |||
ویروسشناس امریکایی. با همکاری رِناتو دالبکو<ref>Renato Dulbecco</ref> و هوارد تِمین<ref>Howard Temin</ref>، آنزیم نسخهبردار معکوس<ref>reverse transcriptase</ref> را در برخی از ویروسها کشف کرد و به همین سبب، در ۱۹۷۵ برندۀ جایزۀ نوبل پزشکی شد. این آنزیم خاص میتواند از روی اسید ریبونوکلئیک<ref>ribonucleic acid </ref> (آراِن اِی)، اسید دئوکسی ریبونوکلئیک<ref>deoxyribonucleic acid </ref> (دی اِن اِی) بسازد. در ۱۹۷۰، بالتیمور و تمین مستقل از هم گروه ویروسهای رتروویروس را کشف کردند. مادۀ وراثتی این ویروس بهشکل اسید ریبونوکلئیک است و ویروس میتواند ژنهای خود را وارد اسید دئوکسی ریبونوکلئیک سلول میزبان کند. بالتیمور و همسرش، آلیس هوئانگ<ref>Alice Haung</ref>، کشف کردند که ویروسِ عامل التهاب تاولی دهان<ref>vesicular stomatitis</ref> با استفاده از آنزیم نسخهبردار معکوس از اسید ریبونوکلئیک خود نسخهبرداری میکند و تکثیر میشود. این نتایج باعث شگفتی جامعۀ علمی شد که اصل مرکزی<ref>central dogma</ref> اولیۀ فرانسیس کریک<ref>Francis Crick</ref> در زیستشناسی مولکولی را پذیرفته بود. براساس این اصل، اطلاعات وراثتی در جهتی متضاد از اسید دئوکسی ریبونوکلئیک در کروموزومها به اسید ریبونوکلئیک، و از اسید ریبونوکلئیک به پروتئین ساختهشده در سیتوپلاسم یاخته<ref>cell </ref> منتقل میشوند. نتایج تحقیق بالتیمور خلاف این اصل را نشان میداد. بالتیمور در نیویورک زاده شد و در کالج سوارتمور<ref>Swarthmore College</ref>، در پنسیلوانیا، و دانشگاه راکفلر<ref>Rockefeller University</ref> درس خواند. در ۱۹۶۵، درپی دعوتی به گروه تحقیقاتی رناتو دالبکو در مؤسسۀ سالک<ref>Salk Institute </ref>، واقع در لاخویا<ref>La Jolla</ref>ی کالیفرنیا<ref>California </ref> پیوست و در زمینۀ وراثت در ویروسها به تحقیق پرداخت. در ۱۹۷۲، عضو هیئت علمی مؤسسۀ فناوری ماساچوست<ref>Massachusetts Institute of Technology</ref> شد و اکنون در این مؤسسه استاد است. او در ۱۹۹۰ به سمت ریاست دانشگاه راکفلر برگزیده شد. یک سال بعد، درپی مشاجرهای در خصوص مقالهای تحقیقاتی که او و یکی از همکارانش در مؤسسۀ فناوری ماساچوست بهچاپ رسانده بودند و برخی ادعا میکردند شیادانه است، از این سمت استعفا کرد؛ شخصاً به عمل خلاف متهم نشد. | ویروسشناس امریکایی. با همکاری رِناتو دالبکو<ref>Renato Dulbecco</ref> و هوارد تِمین<ref>Howard Temin</ref>، آنزیم نسخهبردار معکوس<ref>reverse transcriptase</ref> را در برخی از ویروسها کشف کرد و به همین سبب، در ۱۹۷۵ برندۀ جایزۀ نوبل پزشکی شد. این آنزیم خاص میتواند از روی اسید ریبونوکلئیک<ref>ribonucleic acid </ref> (آراِن اِی)، اسید دئوکسی ریبونوکلئیک<ref>deoxyribonucleic acid </ref> (دی اِن اِی) بسازد. در ۱۹۷۰، بالتیمور و تمین مستقل از هم گروه ویروسهای رتروویروس را کشف کردند. مادۀ وراثتی این ویروس بهشکل اسید ریبونوکلئیک است و ویروس میتواند ژنهای خود را وارد اسید دئوکسی ریبونوکلئیک سلول میزبان کند. بالتیمور و همسرش، آلیس هوئانگ<ref>Alice Haung</ref>، کشف کردند که ویروسِ عامل التهاب تاولی دهان<ref>vesicular stomatitis</ref> با استفاده از آنزیم نسخهبردار معکوس از اسید ریبونوکلئیک خود نسخهبرداری میکند و تکثیر میشود. این نتایج باعث شگفتی جامعۀ علمی شد که اصل مرکزی<ref>central dogma</ref> اولیۀ فرانسیس کریک<ref>Francis Crick</ref> در زیستشناسی مولکولی را پذیرفته بود. براساس این اصل، اطلاعات وراثتی در جهتی متضاد از اسید دئوکسی ریبونوکلئیک در کروموزومها به اسید ریبونوکلئیک، و از اسید ریبونوکلئیک به پروتئین ساختهشده در سیتوپلاسم یاخته<ref>cell </ref> منتقل میشوند. نتایج تحقیق بالتیمور خلاف این اصل را نشان میداد. بالتیمور در نیویورک زاده شد و در کالج سوارتمور<ref>Swarthmore College</ref>، در پنسیلوانیا، و دانشگاه راکفلر<ref>Rockefeller University</ref> درس خواند. در ۱۹۶۵، درپی دعوتی به گروه تحقیقاتی رناتو دالبکو در مؤسسۀ سالک<ref>Salk Institute </ref>، واقع در لاخویا<ref>La Jolla</ref>ی کالیفرنیا<ref>California </ref> پیوست و در زمینۀ وراثت در ویروسها به تحقیق پرداخت. در ۱۹۷۲، عضو هیئت علمی مؤسسۀ فناوری ماساچوست<ref>Massachusetts Institute of Technology</ref> شد و اکنون در این مؤسسه استاد است. او در ۱۹۹۰ به سمت ریاست دانشگاه راکفلر برگزیده شد. یک سال بعد، درپی مشاجرهای در خصوص مقالهای تحقیقاتی که او و یکی از همکارانش در مؤسسۀ فناوری ماساچوست بهچاپ رسانده بودند و برخی ادعا میکردند شیادانه است، از این سمت استعفا کرد؛ شخصاً به عمل خلاف متهم نشد. | ||
| | ||
دیوید بالتیمور، ۶ سپتامبر ۲۰۲۵ میلادی در سن ۸۷ سالگی در وودز هول، ماساچوست درگذشت. | |||
---- | ---- | ||
[[Category:پزشکی]] [[Category:اشخاص و آثار، تاریخ پزشکی]] | [[Category:پزشکی]] [[Category:اشخاص و آثار، تاریخ پزشکی]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۳ اکتبر ۲۰۲۵، ساعت ۰۶:۵۲
| دیوید بالتیمور David Baltimore | |
|---|---|
| زادروز |
نیویورک ۱۹۳۸م |
| درگذشت | ۲۰۲۵م |
| ملیت | امریکایی |
| تحصیلات و محل تحصیل | کالج سوارتمور در پنسیلوانیا، دانشگاه راکفلر |
| شغل و تخصص اصلی | ویروسشناس |
| سمت | عضو هیئت علمی مؤسسه فناوری ماساچوست (۱۹۷۲)، ریاست دانشگاه راکفلر (۱۹۹۰) |
| گروه مقاله | پزشکی |
| خویشاوندان سرشناس | آلیس هویانگ (همسر) |
| جوایز و افتخارات | جایزه نوبل پزشکی (۱۹۷۵م) |
بالتیمور، دیوید (۱۹۳۸-۲۰۲۵م)(Baltimore, David)
ویروسشناس امریکایی. با همکاری رِناتو دالبکو[۱] و هوارد تِمین[۲]، آنزیم نسخهبردار معکوس[۳] را در برخی از ویروسها کشف کرد و به همین سبب، در ۱۹۷۵ برندۀ جایزۀ نوبل پزشکی شد. این آنزیم خاص میتواند از روی اسید ریبونوکلئیک[۴] (آراِن اِی)، اسید دئوکسی ریبونوکلئیک[۵] (دی اِن اِی) بسازد. در ۱۹۷۰، بالتیمور و تمین مستقل از هم گروه ویروسهای رتروویروس را کشف کردند. مادۀ وراثتی این ویروس بهشکل اسید ریبونوکلئیک است و ویروس میتواند ژنهای خود را وارد اسید دئوکسی ریبونوکلئیک سلول میزبان کند. بالتیمور و همسرش، آلیس هوئانگ[۶]، کشف کردند که ویروسِ عامل التهاب تاولی دهان[۷] با استفاده از آنزیم نسخهبردار معکوس از اسید ریبونوکلئیک خود نسخهبرداری میکند و تکثیر میشود. این نتایج باعث شگفتی جامعۀ علمی شد که اصل مرکزی[۸] اولیۀ فرانسیس کریک[۹] در زیستشناسی مولکولی را پذیرفته بود. براساس این اصل، اطلاعات وراثتی در جهتی متضاد از اسید دئوکسی ریبونوکلئیک در کروموزومها به اسید ریبونوکلئیک، و از اسید ریبونوکلئیک به پروتئین ساختهشده در سیتوپلاسم یاخته[۱۰] منتقل میشوند. نتایج تحقیق بالتیمور خلاف این اصل را نشان میداد. بالتیمور در نیویورک زاده شد و در کالج سوارتمور[۱۱]، در پنسیلوانیا، و دانشگاه راکفلر[۱۲] درس خواند. در ۱۹۶۵، درپی دعوتی به گروه تحقیقاتی رناتو دالبکو در مؤسسۀ سالک[۱۳]، واقع در لاخویا[۱۴]ی کالیفرنیا[۱۵] پیوست و در زمینۀ وراثت در ویروسها به تحقیق پرداخت. در ۱۹۷۲، عضو هیئت علمی مؤسسۀ فناوری ماساچوست[۱۶] شد و اکنون در این مؤسسه استاد است. او در ۱۹۹۰ به سمت ریاست دانشگاه راکفلر برگزیده شد. یک سال بعد، درپی مشاجرهای در خصوص مقالهای تحقیقاتی که او و یکی از همکارانش در مؤسسۀ فناوری ماساچوست بهچاپ رسانده بودند و برخی ادعا میکردند شیادانه است، از این سمت استعفا کرد؛ شخصاً به عمل خلاف متهم نشد.
دیوید بالتیمور، ۶ سپتامبر ۲۰۲۵ میلادی در سن ۸۷ سالگی در وودز هول، ماساچوست درگذشت.
- ↑ Renato Dulbecco
- ↑ Howard Temin
- ↑ reverse transcriptase
- ↑ ribonucleic acid
- ↑ deoxyribonucleic acid
- ↑ Alice Haung
- ↑ vesicular stomatitis
- ↑ central dogma
- ↑ Francis Crick
- ↑ cell
- ↑ Swarthmore College
- ↑ Rockefeller University
- ↑ Salk Institute
- ↑ La Jolla
- ↑ California
- ↑ Massachusetts Institute of Technology