شبانکاره ای، محمدعلی: تفاوت میان نسخهها
Mohammadi3 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi3 (بحث | مشارکتها) جز (Mohammadi3 صفحهٔ شبانکاره ای، محمدعلی (شبانکاره ۶۹۷ق) را بدون برجایگذاشتن تغییرمسیر به شبانکاره ای، محمدعلی منتقل کرد) |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
شبانکارهای، محمدعلی (شبانکاره ۶۹۷ق)<br> | شبانکارهای، محمدعلی ( - شبانکاره ۶۹۷ق)<br> | ||
<p>شاعر و مورخ ایرانی. از مداحان خواجه غیاثالدین پسر رشیدالدین فضلالله، وزیر ابوسعید بهادرخان مغول بود. اثر او ''مجمعالانساب فیالتواریخ'' (۱۳۶۳ش) است که یکبار آن را از ۷۳۳ تا ۷۳۶ق نوشت و چون کتاب را در اختیار غیاثالدین نهاده بود و در غارت رَبع رشیدی از میان رفت، دوباره آن را نوشت (۷۴۳ق). مطالب پیش از عهد مغولِ ''مجمعالانساب''، خلاصهای از کتابهای تاریخ پیشین است و بقیۀ آن، یعنی مطالب دورههای مغول و ایلخانان ایران، خاصه عهد ابوسعید و اطلاعاتی دربارۀ ملوک فارس، شبانکاره و هرمز از اوست. ''مجمعالانساب'' تنها کتابی است که در آن ''پندنامۀ سبکتین'' آمده است. نثر او فصیح و روان و بهشیوۀ نویسندگان قرون ۵ و ۶ق، اشعارش نیز با صلابت و محکم است.</p> | <p>شاعر و مورخ ایرانی. از مداحان خواجه غیاثالدین پسر رشیدالدین فضلالله، وزیر ابوسعید بهادرخان مغول بود. اثر او ''مجمعالانساب فیالتواریخ'' (۱۳۶۳ش) است که یکبار آن را از ۷۳۳ تا ۷۳۶ق نوشت و چون کتاب را در اختیار غیاثالدین نهاده بود و در غارت رَبع رشیدی از میان رفت، دوباره آن را نوشت (۷۴۳ق). مطالب پیش از عهد مغولِ ''مجمعالانساب''، خلاصهای از کتابهای تاریخ پیشین است و بقیۀ آن، یعنی مطالب دورههای مغول و ایلخانان ایران، خاصه عهد ابوسعید و اطلاعاتی دربارۀ ملوک فارس، شبانکاره و هرمز از اوست. ''مجمعالانساب'' تنها کتابی است که در آن ''پندنامۀ سبکتین'' آمده است. نثر او فصیح و روان و بهشیوۀ نویسندگان قرون ۵ و ۶ق، اشعارش نیز با صلابت و محکم است.</p> | ||
<br><!--26049500--> | <br><!--26049500--> | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۶ نوامبر ۲۰۲۵، ساعت ۱۶:۰۰
شبانکارهای، محمدعلی ( - شبانکاره ۶۹۷ق)
شاعر و مورخ ایرانی. از مداحان خواجه غیاثالدین پسر رشیدالدین فضلالله، وزیر ابوسعید بهادرخان مغول بود. اثر او مجمعالانساب فیالتواریخ (۱۳۶۳ش) است که یکبار آن را از ۷۳۳ تا ۷۳۶ق نوشت و چون کتاب را در اختیار غیاثالدین نهاده بود و در غارت رَبع رشیدی از میان رفت، دوباره آن را نوشت (۷۴۳ق). مطالب پیش از عهد مغولِ مجمعالانساب، خلاصهای از کتابهای تاریخ پیشین است و بقیۀ آن، یعنی مطالب دورههای مغول و ایلخانان ایران، خاصه عهد ابوسعید و اطلاعاتی دربارۀ ملوک فارس، شبانکاره و هرمز از اوست. مجمعالانساب تنها کتابی است که در آن پندنامۀ سبکتین آمده است. نثر او فصیح و روان و بهشیوۀ نویسندگان قرون ۵ و ۶ق، اشعارش نیز با صلابت و محکم است.