برج چهل دختران: تفاوت میان نسخه‌ها
DaneshGostar (بحث | مشارکتها) (جایگزینی متن - '\\1' به '<!--1') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
برج چهل‌دختران <br> | برج چهل‌دختران <br> | ||
برجی باستانی بین محلۀ کوشمغان و زاوغان | برجی باستانی بین محلۀ کوشمغان و زاوغان سمنان، خیابان حکیم الهی، واقع در استان سمنان، متعلق به دوران پیش از اسلام. با توجه به نام «کوشمغان» که به معنای «کوشک مغان» و «زاوغان» که «زاویۀ مغان» و از سوی دیگر مقامی روحانی در آیین زردشت است، مطمئناً این برج در گذشته آتشکده و یکی از مکان‌های مقدس زردشتیان بوده است. وجه تسمیه این برج به اعتقاد اهالی سمنان برمی‌گردد که باور دارند این برج را ۴۰ دختر که تارک دنیا شده بودند با خشت و گل ساخته‌اند. اساس بنای بقعه اگرچه مربوط به دوران پیش از اسلام است، اما سازۀ فعلی متعلق به دورۀ سلجوقیان می‌باشد و در سال ۱۳۷۹ش در زمرۀ آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. | ||
مشخصات معماری | |||
این برج از دیدگاه معماری هشت‌ضلعی است که هر ضلع آن در خارج ۴.۵ و در داخل ۲.۸۰ متر است. دیوار برج ضخامتی در حدود ۵۰ تا ۶۰ سانتی‌متر دارد و ارتفاع آن بین دَه تا دوازده متر است. در باور مردم این منطقه اگر دختران دم بخت به داخل برج بروند و سه تا هفت سنگ را به خارج پرتاب کنند و سنگ به خارج برج بیفتد بخت آن‌ها باز خواهد شد و همان سال به خانۀ شوهر می‌روند. این بنا نیز همانند بسیاری از بناهای قدیمی دربرگیرندۀ باورها و عقایدی است که از دوران کهن تا به امروز در ذهن مردمان ناحیه باقی مانده است و منشأ آن‌ها در پندارهای اساطیری دوران دور ایران زمین است. با آن‌که برج چهل‌دختران به‌سبب توسعۀ شهر در درون حیاط مدرسه‌ای قرار گرفته است همچنان ارزش فرهنگی و تاریخی خود را حفظ کرده است. | |||
<br><!--12176000--> | <br><!--12176000--> | ||
[[رده:باستان شناسی ایران]] | [[رده:باستان شناسی ایران]] | ||
نسخهٔ ۹ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۶:۴۱
برج چهل‌دختران
برجی باستانی بین محلۀ کوشمغان و زاوغان سمنان، خیابان حکیم الهی، واقع در استان سمنان، متعلق به دوران پیش از اسلام. با توجه به نام «کوشمغان» که به معنای «کوشک مغان» و «زاوغان» که «زاویۀ مغان» و از سوی دیگر مقامی روحانی در آیین زردشت است، مطمئناً این برج در گذشته آتشکده و یکی از مکان‌های مقدس زردشتیان بوده است. وجه تسمیه این برج به اعتقاد اهالی سمنان برمی‌گردد که باور دارند این برج را ۴۰ دختر که تارک دنیا شده بودند با خشت و گل ساخته‌اند. اساس بنای بقعه اگرچه مربوط به دوران پیش از اسلام است، اما سازۀ فعلی متعلق به دورۀ سلجوقیان می‌باشد و در سال ۱۳۷۹ش در زمرۀ آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
مشخصات معماری
این برج از دیدگاه معماری هشت‌ضلعی است که هر ضلع آن در خارج ۴.۵ و در داخل ۲.۸۰ متر است. دیوار برج ضخامتی در حدود ۵۰ تا ۶۰ سانتی‌متر دارد و ارتفاع آن بین دَه تا دوازده متر است. در باور مردم این منطقه اگر دختران دم بخت به داخل برج بروند و سه تا هفت سنگ را به خارج پرتاب کنند و سنگ به خارج برج بیفتد بخت آن‌ها باز خواهد شد و همان سال به خانۀ شوهر می‌روند. این بنا نیز همانند بسیاری از بناهای قدیمی دربرگیرندۀ باورها و عقایدی است که از دوران کهن تا به امروز در ذهن مردمان ناحیه باقی مانده است و منشأ آن‌ها در پندارهای اساطیری دوران دور ایران زمین است. با آن‌که برج چهل‌دختران به‌سبب توسعۀ شهر در درون حیاط مدرسه‌ای قرار گرفته است همچنان ارزش فرهنگی و تاریخی خود را حفظ کرده است.