ترکی باستان: تفاوت میان نسخه‌ها
DaneshGostar (بحث | مشارکتها) (جایگزینی متن - '\\1' به '<!--1') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
زبان [[ترکی]] کهن که منشأ گویش‌های فراوان امروز ترکی در منطقه وسیع [[آسیای مرکزی]] و آذربایجان و مناطق دیگر ترک‌زبان ایران و ترکیه است. ترکی از خانوادۀ زبان‌های آلتایی است که در کنار آن مغولی و تُنگوزیک قرار دارد و خود به شاخه‌های جنوب غربی (اوغوزی)، شمال غربی (قپچاق)، جنوب شرقی (چاگاتایی یا جغتایی) و شمال شرقی تقسیم می‌شود و برخی از مهم‌ترین زبان‌های ترکی امروز مانند ترکیه‌ای، آذربایجانی، ترکمن، تاتاری، قرقیزی، قزاقی، باشغیری، ازبکی و اویغوری و زبان‌های چوواشی و یا قوتی از آن سرچشمه گرفته‌اند. | |||
برپایۀ سنگ‌نبشته‌ها، ترکی باستان دارای الفبای خاص خود بوده است، که دَه مصوت و ۲۸ صامت دارد و حرف صامت /f/ در آن وجود ندارد. | |||
<br><!--14127100--> | <br><!--14127100--> | ||
[[رده:زبان شناسی و ترجمه]] | [[رده:زبان شناسی و ترجمه]] | ||
[[رده:زبان شناسی غیرایران]] | [[رده:زبان شناسی غیرایران]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۹ اوت ۲۰۲۳، ساعت ۰۸:۰۷
زبان ترکی کهن که منشأ گویش‌های فراوان امروز ترکی در منطقه وسیع آسیای مرکزی و آذربایجان و مناطق دیگر ترک‌زبان ایران و ترکیه است. ترکی از خانوادۀ زبان‌های آلتایی است که در کنار آن مغولی و تُنگوزیک قرار دارد و خود به شاخه‌های جنوب غربی (اوغوزی)، شمال غربی (قپچاق)، جنوب شرقی (چاگاتایی یا جغتایی) و شمال شرقی تقسیم می‌شود و برخی از مهم‌ترین زبان‌های ترکی امروز مانند ترکیه‌ای، آذربایجانی، ترکمن، تاتاری، قرقیزی، قزاقی، باشغیری، ازبکی و اویغوری و زبان‌های چوواشی و یا قوتی از آن سرچشمه گرفته‌اند.
برپایۀ سنگ‌نبشته‌ها، ترکی باستان دارای الفبای خاص خود بوده است، که دَه مصوت و ۲۸ صامت دارد و حرف صامت /f/ در آن وجود ندارد.