جندی، مؤیدالدین

جَنْدی، مؤیدالدین ( ـ پس از ۶۹۱ق)
عارف و شاعر ایرانی. متولد جَنْد واقع در ماوراءالنهر. به سیر و سلوک روی نهاد و حج گزارد. ده سال در قونیه نزد صدرالدین قونوی مرید بود. پس از درگذشت صدرالدین به بغداد رفت. سپس راهی سینوپ شد و در آن‌جا کتابی به نام نَفحة‌الروح و تُحفة‌الفتوح برای زن صوفی فارسی‌دانی نوشت (تهران، ۱۳۶۲ش). مشهورترین اثر مؤید شرح فصوص‌الحکم به عربی است (مشهد، ۱۳۶۱ش). به فارسی و عربی شعر می‌سرود. از دیگر آثارش: اذواق‌الختمتین؛ شرح مواقع‌النجوم؛ کتاب‌الاسماء؛ الدررالغالیات فی شرح‌الحروف العالیات.