شارداغ، رشدی

شارداغ، رشدی (حلب ۱۹۱۷)

شاعر، نویسنده و دولتمرد ترکیه‌ای. در آنکارا درس خواند و در هنرستان ملی موسیقی آنکارا (پس از ۱۹۶۰) و در دانشکدۀ هنرهای زیبا و مدرسۀ عالی روزنامه‌نگاری دانشگاه اژه درس می‌داد. در ۱۹۸۳، از سوی حزب خلق به نمایندگی مردم ازمیر برگزیده شد و به مجلس ترکیه راه یافت. در ۱۹۸۷ سیاست را رها کرد. فعالیت‌های ادبی‌اش را در جوانی آغاز کرد و از ۱۹۳۷ شعر، داستان و مقالات او در نشریات گوناگون به‌چاپ می‌رسید. او آثاری از ادبیات فارسی را به ترکی برگردانده و در ۱۹۷۱ برای همین ترجمه‌ها از دولت ایران نشان سپاس گرفته است. از آثارش: ترجمۀ رباعیات عمر خیام (۱۹۶۰)؛ باباطاهر پریشان و دوبیتی‌های او (۱۹۶۶)؛ غزل‌هایی از حافظ شیرازی (۱۹۷۰)؛ اشعار کلاسیک دیوانی ترکیه که اثری پژوهشی و نیز جنگی از اشعار ادبیات دیوانی ترکی است (۱۹۷۶)؛ سلاطین شاعر (۱۹۸۲)؛ مثنوی مولانا (۱۹۷۲).