مسئله گویی

مسئله‌گویی

از انواعِ معرکه‌های (← معرکه‌گیری) خیابانی و مذهبی، با درون‌مایۀ طرحِ مسائل عقیدتی. در این نمایش‌ها نیز چون اغلبِ نمایش‌های خیابانی سنتی دو شخصیت مرشد و بچه‌مرشد ایفای نقش می‌کردند. مسائلی چون نماز و روزه، طهارت و غسل به‌صورتِ پرسش و پاسخ میانِ مرشد و بچه‌مرشد ردوبدل می‌شد تا تماشاگران به شیوه‌ای مفرح با اصول و فروعِ عقاید آشنا شوند. در پایانِ مسئله‌گویی، مرشد گریزی به صحرای کربلا می‌زد و جماعت را می‌گریاند و تا اشک حضار سرازیر می‌شد، بچه‌مرشد کاسه‌ای دست می‌گرفت و اجرتِ کار خود را از آن‌ها می‌ستاند. مثلاً، مسئله‌گویی بنا بر معلوماتی از پیش رد و بدل‌شده میانِ مرشد و بچه‌مرشد، چنین آغاز می‌شد: «بچه‌مرشد: عرقِ جُنُب از حرام نجس است یا پاک؟ ـ مرشد: پاک است بچه‌مرشد.» پرسش‌ها به همین‌گونه در میانه می‌افتاد تا در پاسخ به پرسشی، مرشد تردستانه نامی از امام حسین (ع) می‌آورد و روضه را آغاز می‌کرد.