کسایی مروزی، علی (مرو ۳۴۱ـ اوایل قرن ۵ق): تفاوت میان نسخه‌ها
DaneshGostar (بحث | مشارکتها) (جایگزینی متن - '\\3' به '<!--3') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
کِسایی مَرْوَزی، علی (مرو ۳۴۱ـ اوایل قرن ۵ق)<br> | کِسایی مَرْوَزی، علی (مرو ۳۴۱ـ اوایل قرن ۵ق)<br> | ||
<p>شاعر و حکیم ایرانی. زندگانی‌اش در اواخر دورۀ سامانیان و اوایل دورۀ غزنویان سپری شد. از شاعران مدیحه‌سرای دربار نوح دوم سامانی بود و وزیر او، عبیدالله بن احمد عتبی، را مدح می‌گفت. در اشعاری محمود غزنوی را نیز ستوده است. در اواخر زندگی، از مدح پادشاهان و امیران دست کشید و زهد پیشه کرد. قصایدش به‌شیوۀ رودکی و با درون‌مایۀ حکمت و موعظه است. آوازه و کمال او در این‌گونه شعر زمینه‌ساز ظهور کسانی چون ناصر خسرو شد. کسایی در وصف طبیعت و سادگی بیان، از تواناترین سخنوران زبان فارسی است. از دیوان ۳هزار بیتی او تنها ۲۰۰ بیت در جُنگ‌ها و تذکره‌ها باقی مانده است. یک مثنوی در بحر خفیف نیز داشته که آن هم نمانده است. کسایی مذهب شیعه داشت. مهدی درخشان ''اشعار حکیم کسایی مروزی'' را به‌چاپ رساند (تهران، ۱۳۷۰ش).</p> | <p>شاعر و حکیم ایرانی. زندگانی‌اش در اواخر دورۀ [[سامانیان]] و اوایل دورۀ [[غزنویان]] سپری شد. از شاعران مدیحه‌سرای دربار نوح دوم سامانی بود و وزیر او، عبیدالله بن احمد عتبی، را مدح می‌گفت. در اشعاری [[محمود غزنوی (۳۶۰ـ۴۲۱ق)|محمود غزنوی]] را نیز ستوده است. در اواخر زندگی، از مدح پادشاهان و امیران دست کشید و زهد پیشه کرد. قصایدش به‌شیوۀ [[رودکی، ابوعبدالله جعفر بن محمد (۳۳۰-۳۲۹ق)|رودکی]] و با درون‌مایۀ حکمت و موعظه است. آوازه و کمال او در این‌گونه شعر زمینه‌ساز ظهور کسانی چون [[ناصر خسرو قبادیانی|ناصر خسرو]] شد. کسایی در وصف طبیعت و سادگی بیان، از تواناترین سخنوران زبان فارسی است. از دیوان ۳هزار بیتی او تنها ۲۰۰ بیت در جُنگ‌ها و تذکره‌ها باقی مانده است. یک [[مثنوی]] در بحر خفیف نیز داشته که آن هم نمانده است. کسایی مذهب [[شیعه]] داشت. مهدی درخشان ''اشعار حکیم کسایی مروزی'' را به‌چاپ رساند (تهران، ۱۳۷۰ش).</p> | ||
<br><!--35218700--> | <br><!--35218700--> | ||
[[رده:ادبیات فارسی]] | [[رده:ادبیات فارسی]] | ||
[[رده:ادبیات قدیم – اشخاص]] | [[رده:ادبیات قدیم – اشخاص]] | ||
نسخهٔ ۶ سپتامبر ۲۰۲۲، ساعت ۰۶:۴۵
کِسایی مَرْوَزی، علی (مرو ۳۴۱ـ اوایل قرن ۵ق)
شاعر و حکیم ایرانی. زندگانی‌اش در اواخر دورۀ سامانیان و اوایل دورۀ غزنویان سپری شد. از شاعران مدیحه‌سرای دربار نوح دوم سامانی بود و وزیر او، عبیدالله بن احمد عتبی، را مدح می‌گفت. در اشعاری محمود غزنوی را نیز ستوده است. در اواخر زندگی، از مدح پادشاهان و امیران دست کشید و زهد پیشه کرد. قصایدش به‌شیوۀ رودکی و با درون‌مایۀ حکمت و موعظه است. آوازه و کمال او در این‌گونه شعر زمینه‌ساز ظهور کسانی چون ناصر خسرو شد. کسایی در وصف طبیعت و سادگی بیان، از تواناترین سخنوران زبان فارسی است. از دیوان ۳هزار بیتی او تنها ۲۰۰ بیت در جُنگ‌ها و تذکره‌ها باقی مانده است. یک مثنوی در بحر خفیف نیز داشته که آن هم نمانده است. کسایی مذهب شیعه داشت. مهدی درخشان اشعار حکیم کسایی مروزی را به‌چاپ رساند (تهران، ۱۳۷۰ش).