لوئیس، جو: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi3 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه زندگینامه | |||
|عنوان =جو لوییس | |عنوان =جو لوییس | ||
|نام =Joe Louis | |نام =Joe Louis | ||
| خط ۲۷: | خط ۲۶: | ||
|پست تخصصی = | |پست تخصصی = | ||
|باشگاه = | |باشگاه = | ||
}}(نام اصلی: جوزف لوئیس بارو<ref>Joseph Louis Barrow | }}[[File:37138600.jpg|thumb|لوئيس، جو]] | ||
لوئیس، جو (۱۹۱۴ـ۱۹۸۱م)(Louis, Joe)<br /> | |||
(نام اصلی: جوزف لوئیس بارو<ref>Joseph Louis Barrow | |||
</ref>) مشتزن امریکایی، ملقب به «بمبافکن قهوهای<ref>Brown Bomber </ref>». از ۱۹۳۷ تا ۱۹۴۹ (۱۱ سال و ۲۵۲ روز) قهرمان سنگینوزن جهان بود. ۲۵ بار با موفقیت از عنوان قهرمانی خود دفاع کرد که رکوردی برای همۀ وزنها محسوب میشود. در ۱۹۴۹ و در حالی که بدون شکست مانده بود، از ورزش قهرمانی کنارهگیری کرد؛ اما در ۱۹۵۰ به رینگ<ref>ring </ref> برگشت؛ ولی در مبارزه برای حفظ عنوان قهرمانی جهان، از اِزارد چارلز<ref>Ezzard Charles</ref>، دیگر مشتزن امریکایی، شکست خورد. او در ۷۱ مبارزۀ حرفهای، ۶۸ بار به پیروزی رسید، (۵۴ ناکاوت<ref> knockout</ref>) و ۳بار شکست خورد. اولین مبارزهاش را در مقابل جک کراکن<ref> Jack Kracken </ref> در ۴ ژوئیه ۱۹۳۴ در امریکا برگزار کرد که در اولین راند او را ناکاوت کرد. در ۱۹۳۶؛ با ناکاوتشدن دربرابر ماکس اشملینگ<ref>Max Schmeling </ref> آلمانی، نخستین شکست را تجربه کرد. دو سال بعد در مسابقهای که نبرد نژادها و جهانبینیها نام گرفت، وضع را دگرگون و اشملینگ را با ناکاوت مغلوب کرد. آخرین مبارزهاش را نیز در ۲۶ اکتبر ۱۹۵۱ در مقابل راکی مارسیانو<ref>Rocky Marciano </ref> در امریکا برگزار کرد. در ۱۹۴۲ به ارتش پیوست و در ۱۹۴۴ به اروپا اعزام شد. صحبتها و مسابقات نمایشی او در دوران جنگ برای بالارفتن روحیۀ سربازان سبب شد تا نشان لیاقت<ref>Legion of Merit</ref> دریافت کند. | </ref>) مشتزن امریکایی، ملقب به «بمبافکن قهوهای<ref>Brown Bomber </ref>». از ۱۹۳۷ تا ۱۹۴۹ (۱۱ سال و ۲۵۲ روز) قهرمان سنگینوزن جهان بود. ۲۵ بار با موفقیت از عنوان قهرمانی خود دفاع کرد که رکوردی برای همۀ وزنها محسوب میشود. در ۱۹۴۹ و در حالی که بدون شکست مانده بود، از ورزش قهرمانی کنارهگیری کرد؛ اما در ۱۹۵۰ به رینگ<ref>ring </ref> برگشت؛ ولی در مبارزه برای حفظ عنوان قهرمانی جهان، از اِزارد چارلز<ref>Ezzard Charles</ref>، دیگر مشتزن امریکایی، شکست خورد. او در ۷۱ مبارزۀ حرفهای، ۶۸ بار به پیروزی رسید، (۵۴ ناکاوت<ref> knockout</ref>) و ۳بار شکست خورد. اولین مبارزهاش را در مقابل جک کراکن<ref> Jack Kracken </ref> در ۴ ژوئیه ۱۹۳۴ در امریکا برگزار کرد که در اولین راند او را ناکاوت کرد. در ۱۹۳۶؛ با ناکاوتشدن دربرابر ماکس اشملینگ<ref>Max Schmeling </ref> آلمانی، نخستین شکست را تجربه کرد. دو سال بعد در مسابقهای که نبرد نژادها و جهانبینیها نام گرفت، وضع را دگرگون و اشملینگ را با ناکاوت مغلوب کرد. آخرین مبارزهاش را نیز در ۲۶ اکتبر ۱۹۵۱ در مقابل راکی مارسیانو<ref>Rocky Marciano </ref> در امریکا برگزار کرد. در ۱۹۴۲ به ارتش پیوست و در ۱۹۴۴ به اروپا اعزام شد. صحبتها و مسابقات نمایشی او در دوران جنگ برای بالارفتن روحیۀ سربازان سبب شد تا نشان لیاقت<ref>Legion of Merit</ref> دریافت کند. | ||
نسخهٔ ۱۴ آوریل ۲۰۲۵، ساعت ۰۴:۴۳
| جو لوییس Joe Louis | |
|---|---|
| زادروز |
۱۹۱۴م |
| درگذشت | ۱۹۸۱م |
| ملیت | امریکایی |
| نام اصلی | جوزف لوییس بارو |
| رشته | مشت زنی |
| جوایز و افتخارات | ۲۵ بار قهرمان سنگین وزن جهان |
لوئیس، جو (۱۹۱۴ـ۱۹۸۱م)(Louis, Joe)
(نام اصلی: جوزف لوئیس بارو[۱]) مشتزن امریکایی، ملقب به «بمبافکن قهوهای[۲]». از ۱۹۳۷ تا ۱۹۴۹ (۱۱ سال و ۲۵۲ روز) قهرمان سنگینوزن جهان بود. ۲۵ بار با موفقیت از عنوان قهرمانی خود دفاع کرد که رکوردی برای همۀ وزنها محسوب میشود. در ۱۹۴۹ و در حالی که بدون شکست مانده بود، از ورزش قهرمانی کنارهگیری کرد؛ اما در ۱۹۵۰ به رینگ[۳] برگشت؛ ولی در مبارزه برای حفظ عنوان قهرمانی جهان، از اِزارد چارلز[۴]، دیگر مشتزن امریکایی، شکست خورد. او در ۷۱ مبارزۀ حرفهای، ۶۸ بار به پیروزی رسید، (۵۴ ناکاوت[۵]) و ۳بار شکست خورد. اولین مبارزهاش را در مقابل جک کراکن[۶] در ۴ ژوئیه ۱۹۳۴ در امریکا برگزار کرد که در اولین راند او را ناکاوت کرد. در ۱۹۳۶؛ با ناکاوتشدن دربرابر ماکس اشملینگ[۷] آلمانی، نخستین شکست را تجربه کرد. دو سال بعد در مسابقهای که نبرد نژادها و جهانبینیها نام گرفت، وضع را دگرگون و اشملینگ را با ناکاوت مغلوب کرد. آخرین مبارزهاش را نیز در ۲۶ اکتبر ۱۹۵۱ در مقابل راکی مارسیانو[۸] در امریکا برگزار کرد. در ۱۹۴۲ به ارتش پیوست و در ۱۹۴۴ به اروپا اعزام شد. صحبتها و مسابقات نمایشی او در دوران جنگ برای بالارفتن روحیۀ سربازان سبب شد تا نشان لیاقت[۹] دریافت کند.