تجویدی، هادی (اصفهان ۱۲۷۲ـ۱۳۱۸ش): تفاوت میان نسخهها
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
تَجویدی، هادی (اصفهان ۱۲۷۲ـ۱۳۱۸ش) | {{جعبه زندگینامه|عنوان=جعبه زندگینامه|نام=|نام دیگر=|نام اصلی=|نام مستعار=|لقب=|زادروز=|تاریخ مرگ=|دوره زندگی=|ملیت=|محل زندگی=|تحصیلات و محل تحصیل=|شغل و تخصص اصلی=|شغل و تخصص های دیگر=|سبک=|مکتب=|سمت=|جوایز و افتخارات=|آثار=|خویشاوندان سرشناس=|گروه مقاله=|دوره=|فعالیت های مهم=|رشته=|پست تخصصی=|باشگاه=}}تَجویدی، هادی (اصفهان ۱۲۷۲ـ۱۳۱۸ش) | ||
[[File:14084600.jpg|thumb|تَجويدي، هادي]] | [[File:14084600.jpg|thumb|تَجويدي، هادي]] | ||
نسخهٔ ۱۰ اوت ۲۰۲۵، ساعت ۰۶:۲۱
| جعبه زندگینامه |
|---|
تَجویدی، هادی (اصفهان ۱۲۷۲ـ۱۳۱۸ش)
نگارگر ایرانی. در نگارگری، آبرنگ، و نقاشی کلاسیک مهارت داشت. نخست نزد پدرش، محمدعلی سلطانالکتاب، خوشنویس و مذهِّب اصفهانی، و سپس نزد آقا میرزا احمد، و استاد آقا محمد ابراهیم نعمتاللهی (نقاشباشی)، فنون نگارگری را آموخت. در ۱۲۹۵ش همراه با آقامحمد ابراهیم نقاشباشی، و برادرش مهدی تجویدی، برای افتتاح کارگاهی در «مجمع دارالصنایع» به تهران رفت. در مدرسۀ صنایع مستظرفه به تدریس پرداخت، و خود نیز نزد کمالالملک، شیوۀ نقاشی کلاسیک غربی را آموخت. در مسابقۀ فن و تعلیم نگارگری در میان عدهای از هنرمندان سرشناس، رتبۀ اول را بهدست آورد. به نگارگری در شیوۀ رضا عباسی، و معین مصوِّر در شیوۀ اصفهانی تمایل داشت. شاگردان بسیاری را تعلیم داد، ازجمله علی کریمی، محمدعلی زاویه، و ابوطالب مقیمی. علاوهبر نگارگری، در موسیقی نیز دست داشت و تار مینواخت، و از شاگردان غلامحسین درویشخان بود. ازجمله آثارش عبارتاند از بارگاه سلطان محمود غزنوی و شاهنامه آوردن فردوسی (۱۳۱۵ش)، ملاقات یعقوب و یوسف (۱۳۰۹ش)، و نیمرخ رضاشاه (۱۳۰۹ش). دو برادرش، محمد کاظم و مهدی تجویدی، و نیز پسرش محمّد تجویدی، هنرمند و نقاش بودند.