کاستانیو، آندر آ دل (ح ۱۴۲۱ـ۱۴۵۷م): تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
کاستانیو، آندْرآ دِل (ح ۱۴۲۱ـ۱۴۵۷م)(Castagno, Andrea del)<br/> [[File:35064100.jpg|thumb|پرده داوود اثر آندرآ دل کاستانيو]] | {{جعبه زندگینامه|عنوان=آندْرآ دِل کاستانیو|نام=Andrea del Castagno|نام دیگر=|نام اصلی=آندرآ دی بارتولو دِ بارجیلا|نام مستعار=|لقب=|زادروز=ح ۱۴۲۱م|تاریخ مرگ=۱۴۵۷م|دوره زندگی=|ملیت=ایتالیایی|محل زندگی=|تحصیلات و محل تحصیل=|شغل و تخصص اصلی=نقاش|شغل و تخصص های دیگر=|سبک=|مکتب=|سمت=|جوایز و افتخارات=|آثار=پرده داوود (ح ۱۴۵۰ـ۱۴۵۷م)، تابلوهای شام آخر، تصلیب مسیح، پیکر سوار بر اسب نیکولو دا تولنتینو، معراج مریم عذرا (برلین)، تصلیب مسیح|خویشاوندان سرشناس=|گروه مقاله=نگارگری و مجسمه سازی جهان|دوره=|فعالیت های مهم=|رشته=|پست تخصصی=|باشگاه=}}کاستانیو، آندْرآ دِل (ح ۱۴۲۱ـ۱۴۵۷م)(Castagno, Andrea del)<br/> [[File:35064100.jpg|thumb|پرده داوود اثر آندرآ دل کاستانيو]] | ||
(نام اصلی: آندرآ دی بارتولو دِ بارجیلا<ref>Andrea di Bartolo de Bargilla | (نام اصلی: آندرآ دی بارتولو دِ بارجیلا<ref>Andrea di Bartolo de Bargilla | ||
</ref>) نقاش ایتالیایی دورۀ رنسانس<ref>Renaissance </ref>. در فلورانس<ref>Florence | </ref>) نقاش ایتالیایی دورۀ [[رنسانس]]<ref>Renaissance </ref>. در [[فلورانس]]<ref>Florence | ||
</ref> هنرآفرینی میکرد. آثاری که با تأثیر از مازاتچو<ref> Masaccio </ref> پدید آورد، پرتوان و حجموارند، و دورگیری<ref>outline</ref>های صریح و تمایل به کوتاهنمایی<ref> foreshortening </ref> در آنها مشهود است. پردۀ ''داوود''<ref>''David'' </ref> (ح ۱۴۵۰ـ۱۴۵۷م؛ نگارخانۀ ملی واشینگتن دیسی<ref>National Gallery, Washington DC </ref>) نمونۀ شاخصی از آثار اوست. لقبش کاستانیو، برگرفته از شهری است با نام کاستانیو سان گودنتسو<ref>Castagno San Godenzo </ref>، که در اوایل عمر در آن زندگی میکرد. کاستانیو توجه برنادِتو دُ مدیچی<ref>Bernardetto de’ Medici </ref> (۱۳۹۳ـ۱۴۶۵م) را برانگیخت، و همراه او به فلورانس رفت؛ از آن پس بیشتر در آن شهر فعالیت داشت، گرچه چندی هم در ونیز ماند و برای صومعۀ سان زاکاریا<ref>San Zaccaria</ref>، دیوارنگاره<ref> fresco </ref>هایی اجرا کرد. دیوارنگارههای دیر سان آپولونیا<ref>Convent of Sant’ Apollonia</ref>، که اکنون موزۀ آثار اوست، تصاویر مهمی از آثار کاستانیو را دربردارد که تابلوهای ''شام آخر''<ref>''Last Supper'' </ref>، ''تصلیب مسیح''<ref>''Crucifixion'' </ref>، و مجموعهای از مشاهیر مرد و زن همچون دانته<ref>Dante </ref>، پترارک<ref>Petrarch </ref>، و تصویر تمامقد بوکاتچو<ref>Boccaccio </ref> از آن جملهاند. کاستانیو در این دیوارنگارهها از مازاتچو الگوبرداری کرده، و فضای تصویری را با دقت در ترسیم ژرفانمایی خطی، برای دستیابی به چارچوبی معمارانه بهکار گرفته است. این پیکرهها کیفیتی تندیسوار و باشکوه دارند که تا حدی از دوناتلّو<ref>Donatello </ref> متأثرند. کاستانیو براثر طاعون در فلورانس درگذشت، ولی علیرغم عمر کوتاهش، بسیار تأثیرگذار بود. در میان شمارِ اندکِ آثارش، پیکر سوار بر اسب<ref>equestrian </ref> نیکولو دا تولنتینو<ref>Nicolò da Tolentino</ref> در کلیسای جامع فلورانس<ref> Cathedral of Florence </ref>، ''معراج مریم عذرا''<ref>''Assumption''</ref> (برلین)، و ''تصلیب مسیح'' (نگارخانۀ ملی لندن) و شیشههای منقوش<ref>''stained glass''</ref> کلیسای جامع فلورانس درخور ذکرند. | </ref> هنرآفرینی میکرد. آثاری که با تأثیر از [[مازاتچو، تومازو (۱۴۰۱ـ ح ۱۴۲۸م)|مازاتچو]]<ref> Masaccio </ref> پدید آورد، پرتوان و حجموارند، و دورگیری<ref>outline</ref>های صریح و تمایل به کوتاهنمایی<ref> foreshortening </ref> در آنها مشهود است. پردۀ ''داوود''<ref>''David'' </ref> (ح ۱۴۵۰ـ۱۴۵۷م؛ نگارخانۀ ملی واشینگتن دیسی<ref>National Gallery, Washington DC </ref>) نمونۀ شاخصی از آثار اوست. لقبش کاستانیو، برگرفته از شهری است با نام کاستانیو سان گودنتسو<ref>Castagno San Godenzo </ref>، که در اوایل عمر در آن زندگی میکرد. کاستانیو توجه برنادِتو دُ مدیچی<ref>Bernardetto de’ Medici </ref> (۱۳۹۳ـ۱۴۶۵م) را برانگیخت، و همراه او به فلورانس رفت؛ از آن پس بیشتر در آن شهر فعالیت داشت، گرچه چندی هم در ونیز ماند و برای صومعۀ سان زاکاریا<ref>San Zaccaria</ref>، دیوارنگاره<ref> fresco </ref>هایی اجرا کرد. دیوارنگارههای دیر سان آپولونیا<ref>Convent of Sant’ Apollonia</ref>، که اکنون موزۀ آثار اوست، تصاویر مهمی از آثار کاستانیو را دربردارد که تابلوهای ''شام آخر''<ref>''Last Supper'' </ref>، ''تصلیب مسیح''<ref>''Crucifixion'' </ref>، و مجموعهای از مشاهیر مرد و زن همچون [[روستی، دانته گابریل (۱۸۲۸ـ۱۸۸۲)|دانته]]<ref>Dante </ref>، [[پترارک]]<ref>Petrarch </ref>، و تصویر تمامقد بوکاتچو<ref>Boccaccio </ref> از آن جملهاند. کاستانیو در این دیوارنگارهها از مازاتچو الگوبرداری کرده، و فضای تصویری را با دقت در ترسیم ژرفانمایی خطی، برای دستیابی به چارچوبی معمارانه بهکار گرفته است. این پیکرهها کیفیتی تندیسوار و باشکوه دارند که تا حدی از دوناتلّو<ref>Donatello </ref> متأثرند. کاستانیو براثر طاعون در فلورانس درگذشت، ولی علیرغم عمر کوتاهش، بسیار تأثیرگذار بود. در میان شمارِ اندکِ آثارش، پیکر سوار بر اسب<ref>equestrian </ref> نیکولو دا تولنتینو<ref>Nicolò da Tolentino</ref> در کلیسای جامع فلورانس<ref> Cathedral of Florence </ref>، ''معراج مریم عذرا''<ref>''Assumption''</ref> (برلین)، و ''تصلیب مسیح'' ([[نگارخانه ملی لندن|نگارخانۀ ملی لندن]]) و شیشههای منقوش<ref>''stained glass''</ref> کلیسای جامع فلورانس درخور ذکرند. | ||
| | ||
نسخهٔ ۱۵ فوریهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۱۱:۴۷
| آندْرآ دِل کاستانیو Andrea del Castagno | |
|---|---|
| زادروز |
ح ۱۴۲۱م |
| درگذشت | ۱۴۵۷م |
| ملیت | ایتالیایی |
| شغل و تخصص اصلی | نقاش |
| نام اصلی | آندرآ دی بارتولو دِ بارجیلا |
| آثار | پرده داوود (ح ۱۴۵۰ـ۱۴۵۷م)، تابلوهای شام آخر، تصلیب مسیح، پیکر سوار بر اسب نیکولو دا تولنتینو، معراج مریم عذرا (برلین)، تصلیب مسیح |
| گروه مقاله | نگارگری و مجسمه سازی جهان |
کاستانیو، آندْرآ دِل (ح ۱۴۲۱ـ۱۴۵۷م)(Castagno, Andrea del)
(نام اصلی: آندرآ دی بارتولو دِ بارجیلا[۱]) نقاش ایتالیایی دورۀ رنسانس[۲]. در فلورانس[۳] هنرآفرینی میکرد. آثاری که با تأثیر از مازاتچو[۴] پدید آورد، پرتوان و حجموارند، و دورگیری[۵]های صریح و تمایل به کوتاهنمایی[۶] در آنها مشهود است. پردۀ داوود[۷] (ح ۱۴۵۰ـ۱۴۵۷م؛ نگارخانۀ ملی واشینگتن دیسی[۸]) نمونۀ شاخصی از آثار اوست. لقبش کاستانیو، برگرفته از شهری است با نام کاستانیو سان گودنتسو[۹]، که در اوایل عمر در آن زندگی میکرد. کاستانیو توجه برنادِتو دُ مدیچی[۱۰] (۱۳۹۳ـ۱۴۶۵م) را برانگیخت، و همراه او به فلورانس رفت؛ از آن پس بیشتر در آن شهر فعالیت داشت، گرچه چندی هم در ونیز ماند و برای صومعۀ سان زاکاریا[۱۱]، دیوارنگاره[۱۲]هایی اجرا کرد. دیوارنگارههای دیر سان آپولونیا[۱۳]، که اکنون موزۀ آثار اوست، تصاویر مهمی از آثار کاستانیو را دربردارد که تابلوهای شام آخر[۱۴]، تصلیب مسیح[۱۵]، و مجموعهای از مشاهیر مرد و زن همچون دانته[۱۶]، پترارک[۱۷]، و تصویر تمامقد بوکاتچو[۱۸] از آن جملهاند. کاستانیو در این دیوارنگارهها از مازاتچو الگوبرداری کرده، و فضای تصویری را با دقت در ترسیم ژرفانمایی خطی، برای دستیابی به چارچوبی معمارانه بهکار گرفته است. این پیکرهها کیفیتی تندیسوار و باشکوه دارند که تا حدی از دوناتلّو[۱۹] متأثرند. کاستانیو براثر طاعون در فلورانس درگذشت، ولی علیرغم عمر کوتاهش، بسیار تأثیرگذار بود. در میان شمارِ اندکِ آثارش، پیکر سوار بر اسب[۲۰] نیکولو دا تولنتینو[۲۱] در کلیسای جامع فلورانس[۲۲]، معراج مریم عذرا[۲۳] (برلین)، و تصلیب مسیح (نگارخانۀ ملی لندن) و شیشههای منقوش[۲۴] کلیسای جامع فلورانس درخور ذکرند.
- ↑ Andrea di Bartolo de Bargilla
- ↑ Renaissance
- ↑ Florence
- ↑ Masaccio
- ↑ outline
- ↑ foreshortening
- ↑ David
- ↑ National Gallery, Washington DC
- ↑ Castagno San Godenzo
- ↑ Bernardetto de’ Medici
- ↑ San Zaccaria
- ↑ fresco
- ↑ Convent of Sant’ Apollonia
- ↑ Last Supper
- ↑ Crucifixion
- ↑ Dante
- ↑ Petrarch
- ↑ Boccaccio
- ↑ Donatello
- ↑ equestrian
- ↑ Nicolò da Tolentino
- ↑ Cathedral of Florence
- ↑ Assumption
- ↑ stained glass