کالووی، کب: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه زندگینامه|عنوان=کب کالووی|نام=Cab Calloway|نام دیگر=|نام اصلی=کبل کالووی|نام مستعار=|لقب=|زادروز= | {{جعبه زندگینامه|عنوان=کب کالووی|نام=Cab Calloway|نام دیگر=|نام اصلی=کبل کالووی|نام مستعار=|لقب=|زادروز=راچستر نیویورک1907م|تاریخ مرگ=1994م|دوره زندگی=|ملیت=امریکایی|محل زندگی=|تحصیلات و محل تحصیل=|شغل و تخصص اصلی=خواننده|شغل و تخصص های دیگر=بازیگر|سبک=|مکتب=|سمت=|جوایز و افتخارات=|آثار=آوازهای Minnie the Moocher (1931)، Jumping Jive (1939) و (Blues in the Nigh (1942 و فیلم های برنامه بزرگ رادیویی (1932)، (Manhattan Merry-Go-Roun (1937، و هوای طوفانی (1943)|خویشاوندان سرشناس=|گروه مقاله=موسیقی|دوره=|فعالیت های مهم=|رشته=|پست تخصصی=|باشگاه=}} | ||
[[پرونده: | کالووی، کب (1907ـ1994) | ||
[[پرونده:Calloway, Cab.jpg|بندانگشتی|کب کالووی]] | |||
Calloway, Cab | |||
(یا: کبل کالووی) رهبر گروه، خواننده و بازیگر امریکایی. از بازیگر و مجری‌ای سرزنده، در دهۀ 1931 به ستارۀ کاتن کلاب<ref>Cotton Club</ref> در [[نیویورک]] بدل شد. با تکه‌کلام مشهورش Hi-de-ho هنگام خواندن آواز (Minnie the Moocher (1931 به یکی از پیش‌گامان شکسته‌خوانی<ref>scat singing</ref> بدل شد. پرفروش‌ترین آوازهایش عبارت بودند از (Jumping Jive (1939 و (Blues in the Nigh (1942. کالووی در [[راچستر]]<ref>Rochester</ref> نیویورک به دنیا آمد و در [[بالتیمور]]<ref>Baltimore</ref> [[مریلند]]<ref>Maryland</ref> بزرگ شد و در آن‌جا در گروه کر کلیسا می‌خواند. مدرسۀ حقوق را نیمه‌کاره رها کرد تا با یک گروه نمایشی سیار به نام پلن‌تیشن دیز<ref>Plantation days</ref> (1927) همکاری کند و در صحنۀ برادوی<ref>Broadway</ref> در نمایش Blackbirds of 1928 ظاهر شد و آواز I Can't give You Anything But Love را خواند. نخستین گروه او آلابامینز<ref>Alabamians</ref> نام داشت و از 1929 تا 1930 فعال بود، سپس گروه همراه خود را تشکیل داد که به گران‌ترین ارکستر سیاه‌پوستی در دهه‌های تبعیض نژادی 1930 و 1940 تبدیل شد. بسیاری از نوازندگان بزرگ جاز در گروه کالووی می‌نواختند که برخی از آنان عبارت‌اند از بن وبستر<ref>Ben Webster</ref> و چو بری<ref>Chu Berry</ref>، [[ساکسوفون|ساکسوفون]]<nowiki/>نوازان مشهور، و دیزی گیلسپی<ref>Dizzy Gillespie</ref> [[ترومپت|ترومپت]]<nowiki/>نواز پرآوازه. کالووی در چندین فیلم ظاهر شد، از جمله ''برنامه بزرگ رادیویی''<ref>''The Big Broadcast''</ref> (1932)، (Manhattan Merry-Go-Roun (1937، در هر دو با ارکستر خودش)، و ''هوای طوفانی''<ref>''Stormy Weather''</ref> (1943). ستارۀ چند موزیکال مانند The Pyjama Game (در برادوی) و Hello Dolly (در اجرای تماماً سیاه‌پوستی) بوده و در فیلم ''برادران بلوز''<ref>''The Blues Brothers''</ref> (1980) حضور افتخاری داشته است. | |||
نسخهٔ کنونی تا ۷ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۰۹:۰۶
| کب کالووی Cab Calloway | |
|---|---|
| زادروز |
راچستر نیویورک1907م |
| درگذشت | 1994م |
| ملیت | امریکایی |
| شغل و تخصص اصلی | خواننده |
| شغل و تخصص های دیگر | بازیگر |
| آثار | آوازهای Minnie the Moocher (1931)، Jumping Jive (1939) و (Blues in the Nigh (1942 و فیلم های برنامه بزرگ رادیویی (1932)، (Manhattan Merry-Go-Roun (1937، و هوای طوفانی (1943) |
| گروه مقاله | موسیقی |
کالووی، کب (1907ـ1994)
Calloway, Cab
(یا: کبل کالووی) رهبر گروه، خواننده و بازیگر امریکایی. از بازیگر و مجری‌ای سرزنده، در دهۀ 1931 به ستارۀ کاتن کلاب[۱] در نیویورک بدل شد. با تکه‌کلام مشهورش Hi-de-ho هنگام خواندن آواز (Minnie the Moocher (1931 به یکی از پیش‌گامان شکسته‌خوانی[۲] بدل شد. پرفروش‌ترین آوازهایش عبارت بودند از (Jumping Jive (1939 و (Blues in the Nigh (1942. کالووی در راچستر[۳] نیویورک به دنیا آمد و در بالتیمور[۴] مریلند[۵] بزرگ شد و در آن‌جا در گروه کر کلیسا می‌خواند. مدرسۀ حقوق را نیمه‌کاره رها کرد تا با یک گروه نمایشی سیار به نام پلن‌تیشن دیز[۶] (1927) همکاری کند و در صحنۀ برادوی[۷] در نمایش Blackbirds of 1928 ظاهر شد و آواز I Can't give You Anything But Love را خواند. نخستین گروه او آلابامینز[۸] نام داشت و از 1929 تا 1930 فعال بود، سپس گروه همراه خود را تشکیل داد که به گران‌ترین ارکستر سیاه‌پوستی در دهه‌های تبعیض نژادی 1930 و 1940 تبدیل شد. بسیاری از نوازندگان بزرگ جاز در گروه کالووی می‌نواختند که برخی از آنان عبارت‌اند از بن وبستر[۹] و چو بری[۱۰]، ساکسوفون‌نوازان مشهور، و دیزی گیلسپی[۱۱] ترومپت‌نواز پرآوازه. کالووی در چندین فیلم ظاهر شد، از جمله برنامه بزرگ رادیویی[۱۲] (1932)، (Manhattan Merry-Go-Roun (1937، در هر دو با ارکستر خودش)، و هوای طوفانی[۱۳] (1943). ستارۀ چند موزیکال مانند The Pyjama Game (در برادوی) و Hello Dolly (در اجرای تماماً سیاه‌پوستی) بوده و در فیلم برادران بلوز[۱۴] (1980) حضور افتخاری داشته است.