پائس، خوزه آنتونیو: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ ‏۱۱ دسامبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۸:۱۷

پائِس، خوزه آنتونیو (۱۷۹۰ـ۱۸۷۳م)(Paez, Jose Antonio)

نظامی و رهبر سیاسی، و اولین رئیس‌جمهور ونزوئلا (۱۸۳۰م)، و رئیس‌جمهور و دیکتاتور (۱۸۳۱ـ۱۸۴۶؛ ۱۸۶۱ـ۱۸۶۳م). کارگری بی‌سواد در مزرعه و رهبر یانروها^[۱]ی (گاوچرانان) دشت‌های اورینوکو^[۲] بود، و آنان را به دفاع از آرمان‌های ملی‌گرایانه کشاند. هنگامی که سیمون بولیوار^[۳] به‌دنبال تحقق آرمان کلمبیای بزرگ^[۴] (مرکب از کلمبیا، اکوادور، و ونزوئلا) بود، پائس لزوم ونزوئلای مستقل را مطرح کرد، که در ۱۸۳۰م به آن دست یافت. از آن سال تا ۱۸۴۸م گاهی با انتخاب نمایندگان، بر این کشور جدید‌التأسیس حکومت کرد و از بزرگ‌ترین زمین‌داران این کشور شد. با چندین شورش روبه‌رو شد که جدی‌ترین آن از ۱۸۳۵ تا ۱۸۳۶م بود، و در بحران اقتصادی دهۀ ۱۸۴۰، بر مخالفت‌ها افزوده شد. در ۱۸۴۸م بر ضد حکومت انتخابی خود شورش کرد، اما شکست‌ خورد و در ۱۸۵۰م از کشور اخراج شد. پس از انقلاب ۱۸۵۸م به ونزوئلا بازگشت، اما ادامۀ بی‌ثباتی تا سال بعد او را بار دیگر وادار به ترک کشور کرد.

↑ IIaneros
↑ Orinoco
↑ Simón Bolivar
↑ Gran Colombia

[1] IIaneros

[2] Orinoco

[3] Simón Bolivar

[4] Gran Colombia

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
-پائِس، خوزه آنتونیو (۱۷۹۰ـ۱۸۷۳)(Paez, Jose Antonio)
+پائِس، خوزه آنتونیو (۱۷۹۰ـ۱۸۷۳م)(Paez, Jose Antonio)
-نظامی و رهبر سیاسی، و اولین رئیس‌جمهور ونزوئلا (۱۸۳۰)، و رئیس‌جمهور و دیکتاتور (۱۸۳۱ـ۱۸۴۶؛ ۱۸۶۱ـ۱۸۶۳). کارگری بی‌سواد در مزرعه و رهبر یانروها<ref>IIaneros</ref>ی (گاوچرانان) دشت‌های اورینوکو<ref>Orinoco </ref> بود، و آنان را به دفاع از آرمان‌های ملی‌گرایانه کشاند. هنگامی که سیمون بولیوار<ref>Simón Bolivar </ref> به‌دنبال تحقق آرمان کلمبیای بزرگ<ref>Gran Colombia</ref> (مرکب از کلمبیا، اکوادور، و ونزوئلا) بود، پائس لزوم ونزوئلای مستقل را مطرح کرد، که در ۱۸۳۰ به آن دست یافت. از آن سال تا ۱۸۴۸ گاهی با انتخاب نمایندگان، بر این کشور جدید‌التأسیس حکومت کرد و از بزرگ‌ترین زمین‌داران این کشور شد. با چندین شورش روبه‌رو شد که جدی‌ترین آن از ۱۸۳۵ تا ۱۸۳۶ بود، و در بحران اقتصادی دهۀ ۱۸۴۰، بر مخالفت‌ها افزوده شد. در ۱۸۴۸ بر ضد حکومت انتخابی خود شورش کرد، اما شکست‌ خورد و در ۱۸۵۰ از کشور اخراج شد. پس از انقلاب ۱۸۵۸ به ونزوئلا بازگشت، اما ادامۀ بی‌ثباتی تا سال بعد او را بار دیگر وادار به ترک کشور کرد.
+نظامی و رهبر سیاسی، و اولین رئیس‌جمهور ونزوئلا (۱۸۳۰م)، و رئیس‌جمهور و دیکتاتور (۱۸۳۱ـ۱۸۴۶؛ ۱۸۶۱ـ۱۸۶۳م). کارگری بی‌سواد در مزرعه و رهبر یانروها<ref>IIaneros</ref>ی (گاوچرانان) دشت‌های اورینوکو<ref>Orinoco </ref> بود، و آنان را به دفاع از آرمان‌های ملی‌گرایانه کشاند. هنگامی که سیمون بولیوار<ref>Simón Bolivar </ref> به‌دنبال تحقق آرمان کلمبیای بزرگ<ref>Gran Colombia</ref> (مرکب از کلمبیا، اکوادور، و ونزوئلا) بود، پائس لزوم ونزوئلای مستقل را مطرح کرد، که در ۱۸۳۰م به آن دست یافت. از آن سال تا ۱۸۴۸م گاهی با انتخاب نمایندگان، بر این کشور جدید‌التأسیس حکومت کرد و از بزرگ‌ترین زمین‌داران این کشور شد. با چندین شورش روبه‌رو شد که جدی‌ترین آن از ۱۸۳۵ تا ۱۸۳۶م بود، و در بحران اقتصادی دهۀ ۱۸۴۰، بر مخالفت‌ها افزوده شد. در ۱۸۴۸م بر ضد حکومت انتخابی خود شورش کرد، اما شکست‌ خورد و در ۱۸۵۰م از کشور اخراج شد. پس از انقلاب ۱۸۵۸م به ونزوئلا بازگشت، اما ادامۀ بی‌ثباتی تا سال بعد او را بار دیگر وادار به ترک کشور کرد.
 &nbsp;