رابینو، یاسنت لوئی: تفاوت میان نسخهها
Mohammadi3 (بحث | مشارکتها) جز (Mohammadi3 صفحهٔ رابینو، یاسنت لویی (۱۸۷۷ـ۱۹۵۰) را به رابینو، یاسنت لوئی منتقل کرد) |
Mohammadi3 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
رابینو، یاسَنت لوئی ( | رابینو، یاسَنت لوئی (۱۸۷۷ـ۱۹۵۰م)(Rabino, Yacant Louis)<br> | ||
{{جعبه زندگینامه | {{جعبه زندگینامه | ||
|عنوان =یاسنت | |عنوان =یاسنت لوئی رابینو | ||
|نام =Yacant Louis Rabino | |نام =Yacant Louis Rabino | ||
|نام دیگر= | |نام دیگر= |
نسخهٔ کنونی تا ۲۲ ژانویهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۰۶:۴۲
رابینو، یاسَنت لوئی (۱۸۷۷ـ۱۹۵۰م)(Rabino, Yacant Louis)
یاسنت لوئی رابینو Yacant Louis Rabino | |
---|---|
زادروز |
۱۸۷۷م |
درگذشت | ۱۹۵۰م |
ملیت | انگلیسی |
تحصیلات و محل تحصیل | تحصیل در دانشگاه پاریس و انگلستان |
شغل و تخصص اصلی | خاورشناس |
شغل و تخصص های دیگر | دولتمرد |
آثار | صنعت نوغان در ایران با همکاری لافون (تهران، ۱۲۹۸ش)؛ دودمان علوی در مازندران (ترجمه فارسی، تهران، ۱۳۲۰ش)؛ سفرنامه مازندران و استراباد (ترجمه فارسی، تهران، ۱۳۳۶ش) |
گروه مقاله | تاریخ جهان |
خویشاوندان سرشناس | ژوزف رابینو (پدر) |
خاورشناس و دولتمرد سیاسی انگلیسی. در فرانسه متولد شد. پدرش ژوزف رابینو ایرانشناسی بنام و مدیر بانک شاهنشاهی در ایران بود. رابینو در دانشگاه پاریس و انگلستان درس خواند. در ۱۸۹۵، به تهران رفت و تا ۱۹۰۷ در شعبههای اداری بانک شاهنشاهی ایران در تهران و مشهد و شهرهای غرب کشور بهکار پرداخت. زبان فارسی را بهخوبی آموخت و روان صحبت میکرد. زبانهای عربی و اسپانیایی را نیز میدانست. در ۱۹۰۷ـ۱۹۱۲ نایب کنسول انگلیس در رشت بود و پس از آن به کارهای کنسولی در جاهای دیگر مانند کازابلانکا (۱۹۱۳ـ۱۹۱۵)، ازمیر و قاهره اشتغال داشت. دربارۀ بیشتر مناطقی که در آنجا کار کرد، مطلب نوشت، اما به گیلان بیش از هر جای دیگر پرداخته است. از آثارش: صنعت نوغان در ایران با همکاری لافون که به فارسی ترجمه شده است (تهران، ۱۲۹۸ش)؛ دودمان علوی در مازندران (ترجمۀ فارسی، تهران، ۱۳۲۰ش)؛ سفرنامۀ مازندران و استراباد (ترجمۀ فارسی، تهران، ۱۳۳۶ش)؛ ولایت دارالمرز ایران، گیلان (ترجمۀ فارسی، تهران، ۱۳۵۰ش)؛ فرمانروایان گیلان (ترجمۀ فارسی، رشت، ۱۳۶۴ش)؛ مشروطۀ گیلان (تهران ۱۳۶۸ش)؛ دیپلماتها و کنسولهای ایران وانگلیس (ترجمه فارسی، تهران ۱۳۶۳ش)؛ سکهها و نشان ها و مهرهای شاهان ایران از ۱۵۰۰ تا ۱۹۴۱ (هرتفورد، ۱۹۴۵).