کوکوتا: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۴: خط ۴:
مرکز ولایت [[نورته د سانتاندر|نورته دِ سانتاندر]]<ref>Norte de Santander
مرکز ولایت [[نورته د سانتاندر|نورته دِ سانتاندر]]<ref>Norte de Santander


</ref>، در شمال شرقی [[کلمبیا]]، به فاصلۀ ۱۶ کیلومتری مرز [[ونزوئلا]]، با ۴۷۰هزار نفر جمعیت (۱۹۹۴). دروازۀ ورود به ونزوئلا است و با جاده، راه‌آهن، و خطوط هوایی به این کشور متصل است و بخش اعظم تجارت بین دو کشور از این محل صورت می‌گیرد. در ۱۷۳۴ تأسیس شد. در زلزلۀ ۱۸۷۵ ویران و به‌شیوۀ قبل تجدید بنا گردید. کوکوتا مرکز جنبش استقلال بود و در ۱۸۱۳ [[بولیوار، سیمون (۱۷۸۳ـ۱۸۳۰)|سیمون بولیوار]]<ref>Bolívar </ref> آن را تصرف کرد. در اِل روساریو دِ کوکوتا<ref>El Rosario de Cúcuta</ref>، در نزدیکی آن، نخستین مجمع قانون‌گذاری تشکیل شد (۱۸۲۱).
</ref>، در شمال شرقی [[کلمبیا]]، به فاصلۀ ۱۶ کیلومتری مرز [[ونزوئلا]]، با 777,106 نفر جمعیت (2018) و 1,119 کیلومتر مربع مساحت. در ارتفاع 320 متری از سطح دریا قرار دارد. دروازۀ ورود به ونزوئلا است و با جاده، راه‌آهن، و خطوط هوایی به این کشور متصل است و بخش اعظم تجارت بین دو کشور از این محل صورت می‌گیرد. در ۱۷۳۴ تأسیس شد. در زلزلۀ ۱۸۷۵ ویران و به‌شیوۀ قبل تجدید بنا گردید. کوکوتا مرکز جنبش استقلال بود و در ۱۸۱۳ [[بولیوار، سیمون (۱۷۸۳ـ۱۸۳۰)|سیمون بولیوار]]<ref>Bolívar </ref> آن را تصرف کرد. در اِل روساریو دِ کوکوتا<ref>El Rosario de Cúcuta</ref>، در نزدیکی آن، نخستین مجمع قانون‌گذاری تشکیل شد (۱۸۲۱).


&nbsp;
&nbsp;

نسخهٔ ‏۲۲ سپتامبر ۲۰۲۵، ساعت ۰۶:۵۲

کوکوتا (Cucuta)

مرکز ولایت نورته دِ سانتاندر[۱]، در شمال شرقی کلمبیا، به فاصلۀ ۱۶ کیلومتری مرز ونزوئلا، با 777,106 نفر جمعیت (2018) و 1,119 کیلومتر مربع مساحت. در ارتفاع 320 متری از سطح دریا قرار دارد. دروازۀ ورود به ونزوئلا است و با جاده، راه‌آهن، و خطوط هوایی به این کشور متصل است و بخش اعظم تجارت بین دو کشور از این محل صورت می‌گیرد. در ۱۷۳۴ تأسیس شد. در زلزلۀ ۱۸۷۵ ویران و به‌شیوۀ قبل تجدید بنا گردید. کوکوتا مرکز جنبش استقلال بود و در ۱۸۱۳ سیمون بولیوار[۲] آن را تصرف کرد. در اِل روساریو دِ کوکوتا[۳]، در نزدیکی آن، نخستین مجمع قانون‌گذاری تشکیل شد (۱۸۲۱).

 


  1. Norte de Santander
  2. Bolívar
  3. El Rosario de Cúcuta