الجواهر فی تفسیر القرآن الکریم: تفاوت میان نسخهها
Mohammadi3 (بحث | مشارکتها) جز (Mohammadi3 صفحهٔ جواهر فی تفسیر القرآن الکریم (الجواهر...) را به الجواهر فی تفسیر القرآن الکریم منتقل کرد) |
Mohammadi3 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
الجواهر فی تفسیرِ القرآنالکریم<br> | |||
تألیف طنطاوی جوهری، کتابی به عربی، در تفسیر قرآن. این تفسیر که در ۲۶ جزء تألیفیافته، از نمونههای برجستۀ علمگرایی و علمینویسی و قیاس حقایق قرآن با یافتههای علمی است. مؤلف در این اثر میکوشد تا با روشی خاص علوم جدید را با آیات قرآنی وفق دهد؛ گرچه مسائل شبهعلمی، بهویژه فراروانشناسی، در آن بسیار آمده و به علوم غریبه مانند حساب و تطبیق بعضی آیات به آن نیز پرداخته شده است. هدف مؤلف از تفسیر این اثر اثبات اصالت قرآن و وحی بوده است. طنطاوی به وقوع «نسخ» در قرآن، اذعان و به نقل احادیث اعتنا و اهتمام دارد. این اثر نخستینبار در قاهره چاپ شده است (۱۳۵۰ق). | تألیف طنطاوی جوهری، کتابی به عربی، در تفسیر قرآن. این تفسیر که در ۲۶ جزء تألیفیافته، از نمونههای برجستۀ علمگرایی و علمینویسی و قیاس حقایق قرآن با یافتههای علمی است. مؤلف در این اثر میکوشد تا با روشی خاص علوم جدید را با آیات قرآنی وفق دهد؛ گرچه مسائل شبهعلمی، بهویژه فراروانشناسی، در آن بسیار آمده و به علوم غریبه مانند حساب و تطبیق بعضی آیات به آن نیز پرداخته شده است. هدف مؤلف از تفسیر این اثر اثبات اصالت قرآن و وحی بوده است. طنطاوی به وقوع «نسخ» در قرآن، اذعان و به نقل احادیث اعتنا و اهتمام دارد. این اثر نخستینبار در قاهره چاپ شده است (۱۳۵۰ق). | ||
<br><!--16122200--> | <br><!--16122200--> | ||
[[رده:دین اسلام]] | [[رده:دین اسلام]] | ||
[[رده:علوم قرآنی]] | [[رده:علوم قرآنی]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۶ سپتامبر ۲۰۲۵، ساعت ۰۵:۲۵
الجواهر فی تفسیرِ القرآنالکریم
تألیف طنطاوی جوهری، کتابی به عربی، در تفسیر قرآن. این تفسیر که در ۲۶ جزء تألیفیافته، از نمونههای برجستۀ علمگرایی و علمینویسی و قیاس حقایق قرآن با یافتههای علمی است. مؤلف در این اثر میکوشد تا با روشی خاص علوم جدید را با آیات قرآنی وفق دهد؛ گرچه مسائل شبهعلمی، بهویژه فراروانشناسی، در آن بسیار آمده و به علوم غریبه مانند حساب و تطبیق بعضی آیات به آن نیز پرداخته شده است. هدف مؤلف از تفسیر این اثر اثبات اصالت قرآن و وحی بوده است. طنطاوی به وقوع «نسخ» در قرآن، اذعان و به نقل احادیث اعتنا و اهتمام دارد. این اثر نخستینبار در قاهره چاپ شده است (۱۳۵۰ق).