حریرچی، فیروز: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
جز (Mohammadi3 صفحهٔ حریرچی، فیروز (تبریز ۱۳۲۰ش ) را بدون برجای‌گذاشتن تغییرمسیر به حریرچی، فیروز منتقل کرد)
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:


حریرچی، فیروز (تبریز ۱۳۲۰ش‌)<br>
[[پرونده: 18038200.jpg | بندانگشتی|حريرچي، فيروز]]
{{جعبه زندگینامه
{{جعبه زندگینامه
|عنوان =فیروز حریرچی
|عنوان =فیروز حریرچی
خط ۲۹: خط ۲۷:
|پست تخصصی =
|پست تخصصی =
|باشگاه =
|باشگاه =
}}استاد زبان و ادبیات عرب. تحصیلات مقدماتی و متوسطه را در زادگاهش تبریز به‌پایان برد. در ۱۳۴۲ش دورۀ کارشناسی زبان و ادبیات فارسی را در دانشگاه تهران گذراند و در ۱۳۵۴ش به دریافت دانشنامۀ دکتری زبان و ادبیات عربی از دانشگاه تهران نایل شد. در ۱۳۶۳ به درجۀ دانشیاری و در ۱۳۶۹ به درجۀ استادی زبان و ادبیات عرب در دانشگاه تهران رسید. از ۱۳۶۷ به عضویت فرهنگستان بین‌المللی زبان و ادبیات عربی سوریه برگزیده شد. در چهارمین همایش چهره‌های ماندگار به‌عنوان چهرۀ ماندگار حوزۀ ادبیات عرب معرفی شد. مدتی نیز ریاست انتشارات دانشگاه تهران را عهده‌دار بود. از ۱۳۵۹ تا ۱۳۶۴ مدیریت مجتمع و مدرسۀ عالی علوم قضایی و اداری قم را برعهده داشت. ریاست انجمن زبان و ادبیات عرب، از ۱۳۸۲، با او بوده است. از تألیفات اوست: ''موشح در ادبیات عرب'' (۱۳۴۲)؛ ''دراسة وجیزة حول اشعار الهاتف العربیة'' (۱۳۴۳)؛ ''پارسیان عربی‌نویس'' (۱۳۴۵)؛ تصحیح و توضیح ''اساس‌العربیة'' از ابوالفضل میلانی نیشابوری (۱۳۶۱). از ترجمه‌هایش: ''امثال سائرۀ متنبّی''، از صاحب بن عَبّاد (۱۳۵۶)؛ ''دفاع از اسلام'' از دکتر واگلری (۱۳۶۱)؛ ''قانون'' از قاضی قضاعی (۱۳۶۲). ''کتاب‌البلغه'' (فرهنگ عربی و فارسی) تألیف ابویوسف یعقوب کردی نیشابوری را نیز با همکاری مجتبی مینوی مقابله و تصحیح کرده است.
}}[[پرونده: 18038200.jpg | بندانگشتی|حريرچي، فيروز]]
حریرچی، فیروز (تبریز ۱۳۲۰ش‌)<br>
 
استاد زبان و ادبیات عرب. تحصیلات مقدماتی و متوسطه را در زادگاهش تبریز به‌پایان برد. در ۱۳۴۲ش دورۀ کارشناسی زبان و ادبیات فارسی را در دانشگاه تهران گذراند و در ۱۳۵۴ش به دریافت دانشنامۀ دکتری زبان و ادبیات عربی از دانشگاه تهران نایل شد. در ۱۳۶۳ به درجۀ دانشیاری و در ۱۳۶۹ به درجۀ استادی زبان و ادبیات عرب در دانشگاه تهران رسید. از ۱۳۶۷ به عضویت فرهنگستان بین‌المللی زبان و ادبیات عربی سوریه برگزیده شد. در چهارمین همایش چهره‌های ماندگار به عنوان چهرۀ ماندگار حوزۀ ادبیات عرب معرفی شد. مدتی نیز ریاست انتشارات دانشگاه تهران را عهده‌دار بود. از ۱۳۵۹ تا ۱۳۶۴ مدیریت مجتمع و مدرسۀ عالی علوم قضایی و اداری قم را برعهده داشت. ریاست انجمن زبان و ادبیات عرب، از ۱۳۸۲، با او بوده است. از تألیفات اوست: ''موشح در ادبیات عرب'' (۱۳۴۲)؛ ''دراسة وجیزة حول اشعار الهاتف العربیة'' (۱۳۴۳)؛ ''پارسیان عربی‌نویس'' (۱۳۴۵)؛ تصحیح و توضیح ''اساس‌العربیة'' از ابوالفضل میلانی نیشابوری (۱۳۶۱). از ترجمه‌هایش: ''امثال سائرۀ متنبّی''، از صاحب بن عَبّاد (۱۳۵۶)؛ ''دفاع از اسلام'' از دکتر واگلری (۱۳۶۱)؛ ''قانون'' از قاضی قضاعی (۱۳۶۲). ''کتاب‌البلغه'' (فرهنگ عربی و فارسی) تألیف ابویوسف یعقوب کردی نیشابوری را نیز با همکاری مجتبی مینوی مقابله و تصحیح کرده است.
<br><!--18038200-->
<br><!--18038200-->
[[رده:زبان شناسی و ترجمه]]
[[رده:زبان شناسی و ترجمه]]

نسخهٔ ‏۲۱ سپتامبر ۲۰۲۵، ساعت ۱۹:۵۳

فیروز حریرچی
زادروز تبریز ۱۳۲۰ش
ملیت ایرانی
تحصیلات و محل تحصیل  دانشنامه دکتری زبان و ادبیات عربی از دانشگاه تهران
شغل و تخصص اصلی استاد زبان و ادبیات عرب
سمت استاد زبان و ادبیات عرب در دانشگاه تهران، رییس انتشارات دانشگاه تهران، مدیر مجتمع و مدرسه عالی علوم قضایی و اداری قم، رییس انجمن زبان و ادبیات عرب
آثار موشح در ادبیات عرب (۱۳۴۲)، دراسه وجیزه حول اشعار الهاتف العربیه (۱۳۴۳)
جوایز و افتخارات چهره ماندگار حوزه ادبیات عرب
حريرچي، فيروز

حریرچی، فیروز (تبریز ۱۳۲۰ش‌)

استاد زبان و ادبیات عرب. تحصیلات مقدماتی و متوسطه را در زادگاهش تبریز به‌پایان برد. در ۱۳۴۲ش دورۀ کارشناسی زبان و ادبیات فارسی را در دانشگاه تهران گذراند و در ۱۳۵۴ش به دریافت دانشنامۀ دکتری زبان و ادبیات عربی از دانشگاه تهران نایل شد. در ۱۳۶۳ به درجۀ دانشیاری و در ۱۳۶۹ به درجۀ استادی زبان و ادبیات عرب در دانشگاه تهران رسید. از ۱۳۶۷ به عضویت فرهنگستان بین‌المللی زبان و ادبیات عربی سوریه برگزیده شد. در چهارمین همایش چهره‌های ماندگار به عنوان چهرۀ ماندگار حوزۀ ادبیات عرب معرفی شد. مدتی نیز ریاست انتشارات دانشگاه تهران را عهده‌دار بود. از ۱۳۵۹ تا ۱۳۶۴ مدیریت مجتمع و مدرسۀ عالی علوم قضایی و اداری قم را برعهده داشت. ریاست انجمن زبان و ادبیات عرب، از ۱۳۸۲، با او بوده است. از تألیفات اوست: موشح در ادبیات عرب (۱۳۴۲)؛ دراسة وجیزة حول اشعار الهاتف العربیة (۱۳۴۳)؛ پارسیان عربی‌نویس (۱۳۴۵)؛ تصحیح و توضیح اساس‌العربیة از ابوالفضل میلانی نیشابوری (۱۳۶۱). از ترجمه‌هایش: امثال سائرۀ متنبّی، از صاحب بن عَبّاد (۱۳۵۶)؛ دفاع از اسلام از دکتر واگلری (۱۳۶۱)؛ قانون از قاضی قضاعی (۱۳۶۲). کتاب‌البلغه (فرهنگ عربی و فارسی) تألیف ابویوسف یعقوب کردی نیشابوری را نیز با همکاری مجتبی مینوی مقابله و تصحیح کرده است.