پوریاوری، فروغ: تفاوت میان نسخهها
Mohammadi3 (بحث | مشارکتها) جز (Mohammadi3 صفحهٔ پوریاوری، فروغ (تهران ۱۳۳۴ش) را بدون برجایگذاشتن تغییرمسیر به پوریاوری، فروغ منتقل کرد) |
Mohammadi3 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه زندگینامه | {{جعبه زندگینامه | ||
|عنوان =پورفروغ یاوری | |عنوان =پورفروغ یاوری | ||
| خط ۲۹: | خط ۲۶: | ||
|پست تخصصی = | |پست تخصصی = | ||
|باشگاه = | |باشگاه = | ||
}}<p>نویسنده و مترجم ایرانی. در رشتۀ زبان و ادبیات انگلیسی تحصیل کرد و لیسانس گرفت. از دوران نوجوانی به نوشتن پرداخت، مدتی هم خبرنگار رادیو و تلویزیون بود و سپس مترجم سفارت لهستان در تهران شد. از او ترجمههای بسیاری انتشار یافته که برخی از آنها عبارتاند از سه اثر از میلان کوندرا، نویسندۀ چک به نامهای ''شوخی''، ''عشقهای خندهدار'' و ''وصیتنامۀ کافکا''؛ ''کتاب خنده و فراموشی''؛ ''نامههایی به اولگا''، اثر واتسلاف هاول؛ ''بیگانه و تنها'' اثر ژاکلین سوزان؛ ''روح پراگ'' اثر ایوان کلیما؛ و ''روایت انقلاب''. </p> | }}پوریاوری، فروغ (تهران ۱۳۳۴ش - )<br><p>نویسنده و مترجم ایرانی. در رشتۀ زبان و ادبیات انگلیسی تحصیل کرد و لیسانس گرفت. از دوران نوجوانی به نوشتن پرداخت، مدتی هم خبرنگار رادیو و تلویزیون بود و سپس مترجم سفارت لهستان در تهران شد. از او ترجمههای بسیاری انتشار یافته که برخی از آنها عبارتاند از سه اثر از میلان کوندرا، نویسندۀ چک به نامهای ''شوخی''، ''عشقهای خندهدار'' و ''وصیتنامۀ کافکا''؛ ''کتاب خنده و فراموشی''؛ ''نامههایی به اولگا''، اثر واتسلاف هاول؛ ''بیگانه و تنها'' اثر ژاکلین سوزان؛ ''روح پراگ'' اثر ایوان کلیما؛ و ''روایت انقلاب''. </p> | ||
<br><!--13192100--> | <br><!--13192100--> | ||
[[رده:زبان شناسی و ترجمه]] | [[رده:زبان شناسی و ترجمه]] | ||
[[رده:مترجمان]] | [[رده:مترجمان]] | ||
نسخهٔ ۲۳ سپتامبر ۲۰۲۵، ساعت ۰۷:۵۳
| پورفروغ یاوری | |
|---|---|
| زادروز |
تهران ۱۳۳۴ش |
| ملیت | ایرانی |
| تحصیلات و محل تحصیل | لیسانس زبان و ادبیات انگلیسی |
| شغل و تخصص اصلی | مترجم |
| شغل و تخصص های دیگر | نویسنده |
| آثار | روح پراگ اثر ایوان کلیما؛ روایت انقلاب |
| گروه مقاله | زبان شناسی و ترجمه |
پوریاوری، فروغ (تهران ۱۳۳۴ش - )
نویسنده و مترجم ایرانی. در رشتۀ زبان و ادبیات انگلیسی تحصیل کرد و لیسانس گرفت. از دوران نوجوانی به نوشتن پرداخت، مدتی هم خبرنگار رادیو و تلویزیون بود و سپس مترجم سفارت لهستان در تهران شد. از او ترجمههای بسیاری انتشار یافته که برخی از آنها عبارتاند از سه اثر از میلان کوندرا، نویسندۀ چک به نامهای شوخی، عشقهای خندهدار و وصیتنامۀ کافکا؛ کتاب خنده و فراموشی؛ نامههایی به اولگا، اثر واتسلاف هاول؛ بیگانه و تنها اثر ژاکلین سوزان؛ روح پراگ اثر ایوان کلیما؛ و روایت انقلاب.