سلیمی، جمشید: تفاوت میان نسخهها
Mohammadi3 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه زندگینامه|عنوان=جعبه زندگینامه|نام=|نام دیگر=|نام اصلی=|نام مستعار=|لقب=|زادروز=|تاریخ مرگ=|دوره زندگی=|ملیت=|محل زندگی=|تحصیلات و محل تحصیل=|شغل و تخصص اصلی=|شغل و تخصص های دیگر=|سبک=|مکتب=|سمت=|جوایز و افتخارات=|آثار=|خویشاوندان سرشناس=|گروه مقاله=|دوره=|فعالیت های مهم=|رشته=|پست تخصصی=|باشگاه=}}[[پرونده: 25210400.jpg | بندانگشتی|سلیمی، جمشید]]سلیمی، جمشید (تهران ۱۳۲۳ش - )<br> | |||
[[پرونده: 25210400.jpg | بندانگشتی|سلیمی، جمشید]]سلیمی، جمشید (تهران ۱۳۲۳ش - )<br> | |||
کاراتهکاي ایرانی. از ۱۳۴۶ زیر نظر فرهاد وارسته تمرین کرد. در ۱۳۵۰ عضو تیم ملی کاراته ایران شد. او برندۀ مدال برنز تیمی مسابقات قهرمانی جهان (توکیو، ۱۹۷۷)، مدال برنز قهرمانی آسیا (اندونزی، ۱۹۷۶)، مدال طلای جام بینالمللی سوئد (۱۹۷۴)، مدال برنز قهرمانی اروپا (۱۹۷۶) و مدال برنز بازیهای آسیایی تهران (۱۹۷۴) است. در ۱۳۵۶ از مسابقات قهرمانی کناره گرفت و به مربیگری پرداخت. او در ۱۳۷۱ سرمربی تیم ملی کاراته ایران شد و این تیم با رهبری او به مقام سوم آسیا (مالزی، ۱۹۹۴) رسید. سلیمی رئیس سبک «کان زن» در ایران است. مدتی نیز رئیس کمیتۀ فنی فدراسیون کاراته ایران و نیز عضو هیئترئیسۀ این فدراسیون بوده است. | کاراتهکاي ایرانی. از ۱۳۴۶ زیر نظر فرهاد وارسته تمرین کرد. در ۱۳۵۰ عضو تیم ملی کاراته ایران شد. او برندۀ مدال برنز تیمی مسابقات قهرمانی جهان (توکیو، ۱۹۷۷)، مدال برنز قهرمانی آسیا (اندونزی، ۱۹۷۶)، مدال طلای جام بینالمللی سوئد (۱۹۷۴)، مدال برنز قهرمانی اروپا (۱۹۷۶) و مدال برنز بازیهای آسیایی تهران (۱۹۷۴) است. در ۱۳۵۶ از مسابقات قهرمانی کناره گرفت و به مربیگری پرداخت. او در ۱۳۷۱ سرمربی تیم ملی کاراته ایران شد و این تیم با رهبری او به مقام سوم آسیا (مالزی، ۱۹۹۴) رسید. سلیمی رئیس سبک «کان زن» در ایران است. مدتی نیز رئیس کمیتۀ فنی فدراسیون کاراته ایران و نیز عضو هیئترئیسۀ این فدراسیون بوده است. | ||
نسخهٔ ۲ دسامبر ۲۰۲۵، ساعت ۰۸:۴۷
| جعبه زندگینامه |
|---|

سلیمی، جمشید (تهران ۱۳۲۳ش - )
کاراتهکاي ایرانی. از ۱۳۴۶ زیر نظر فرهاد وارسته تمرین کرد. در ۱۳۵۰ عضو تیم ملی کاراته ایران شد. او برندۀ مدال برنز تیمی مسابقات قهرمانی جهان (توکیو، ۱۹۷۷)، مدال برنز قهرمانی آسیا (اندونزی، ۱۹۷۶)، مدال طلای جام بینالمللی سوئد (۱۹۷۴)، مدال برنز قهرمانی اروپا (۱۹۷۶) و مدال برنز بازیهای آسیایی تهران (۱۹۷۴) است. در ۱۳۵۶ از مسابقات قهرمانی کناره گرفت و به مربیگری پرداخت. او در ۱۳۷۱ سرمربی تیم ملی کاراته ایران شد و این تیم با رهبری او به مقام سوم آسیا (مالزی، ۱۹۹۴) رسید. سلیمی رئیس سبک «کان زن» در ایران است. مدتی نیز رئیس کمیتۀ فنی فدراسیون کاراته ایران و نیز عضو هیئترئیسۀ این فدراسیون بوده است.