ادلن، بنگت (۱۹۰۶ـ۱۹۹۳): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳۰: | خط ۳۰: | ||
|باشگاه = | |باشگاه = | ||
}}اخترفیزیک‌دان سوئدی. مشکل شناسایی خط‌های خاصی را در طیف خرمن خورشیدی<ref>spectra of solar corona | }}اخترفیزیک‌دان سوئدی. مشکل شناسایی خط‌های خاصی را در طیف خرمن خورشیدی<ref>spectra of solar corona | ||
</ref> رفع کرد که ۷۰ سال دانشمندان را سردرگم کرده بود. ادلن در [[اوستریوتلاند]]<ref>Ostergotland | |||
</ref> زاده شد و در دانشگاه [[اوپسالا، شهر|اوپسالا]]<ref>Uppsala University </ref> درس خواند. از ۱۹۲۸ تا ۱۹۴۴، در آن دانشگاه مشغول به کار بود و از ۱۹۴۴ تا ۱۹۷۳، استاد فیزیک دانشگاه [[لوند]]<ref>Lund University</ref> شد. طی گرفت<ref> eclipse </ref> ۱۸۶۹، اخترشناسان خطوط طیفی غیرمعمولی را در خرمن خورشید گزارش کردند و آن‌ها را به وجود عنصری جدید نسبت دادند و آن را «کرونیوم<ref>Coronium</ref>» نامیدند. چندی بعد خط‌های مشابهی با مبدأ نزدیک‌تر به زمین کشف شد که آن‌ها را ناشی از عنصر جدید «ژئوکرونیوم<ref> geocoronium</ref>» دانستند. در اوایل دهۀ ۱۹۴۰، ادلن نشان داد که اگر اتم‌های آهن الکترون‌های بسیاری را از دست بدهند، خط‌های طیفی‌ای شبیه «کرونیوم» تولید می‌کنند. اتم‌های یونیدۀ [[نیکل]]، [[کلسیم]]<ref> calcium </ref> و [[آرگون (شیمی)|آرگون]]<ref>argon</ref> نیز به همین طریق خطوط دیگری تولید می‌کنند. معیّن شد که این مرحلۀ پیشرفته از یونش<ref> ionization </ref> نیازمند دمایی درحدود ۱میلیون درجۀ سانتی‌گراد است. هنگامی‌که در دهۀ ۱۹۵۰ پی بردند دمای خرمن خورشیدی تا این حد است، ثابت شد که «کرونیوم» وجود ندارد و خط‌های ناشی از «ژئوکرونیوم» تابش گسیلی<ref>emitting radiation</ref> نیتروژن اتمی در جوّ بالایی زمین است. | |||
</ | <br /> | ||
---- | ---- | ||
[[Category:اخترشناسی]] [[Category:(اخترشناسی)اشخاص و آثار]] | [[Category:اخترشناسی]] | ||
[[Category:(اخترشناسی)اشخاص و آثار]] | |||
<references /> | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲۰ دسامبر ۲۰۲۱، ساعت ۰۹:۱۲
اِدِلن، بِنْگْت (۱۹۰۶ـ۱۹۹۳)(Edlén, Bengt)
| بنگت ادلن Bengt Edlén | |
|---|---|
| زادروز |
۱۹۰۶م |
| درگذشت | ۱۹۹۳م |
| ملیت | سویدی |
| تحصیلات و محل تحصیل | دانشگاه اوپسالا |
| شغل و تخصص اصلی | اخترفیزیک دان |
| گروه مقاله | اخترشناسی |
اخترفیزیک‌دان سوئدی. مشکل شناسایی خط‌های خاصی را در طیف خرمن خورشیدی[۱] رفع کرد که ۷۰ سال دانشمندان را سردرگم کرده بود. ادلن در اوستریوتلاند[۲] زاده شد و در دانشگاه اوپسالا[۳] درس خواند. از ۱۹۲۸ تا ۱۹۴۴، در آن دانشگاه مشغول به کار بود و از ۱۹۴۴ تا ۱۹۷۳، استاد فیزیک دانشگاه لوند[۴] شد. طی گرفت[۵] ۱۸۶۹، اخترشناسان خطوط طیفی غیرمعمولی را در خرمن خورشید گزارش کردند و آن‌ها را به وجود عنصری جدید نسبت دادند و آن را «کرونیوم[۶]» نامیدند. چندی بعد خط‌های مشابهی با مبدأ نزدیک‌تر به زمین کشف شد که آن‌ها را ناشی از عنصر جدید «ژئوکرونیوم[۷]» دانستند. در اوایل دهۀ ۱۹۴۰، ادلن نشان داد که اگر اتم‌های آهن الکترون‌های بسیاری را از دست بدهند، خط‌های طیفی‌ای شبیه «کرونیوم» تولید می‌کنند. اتم‌های یونیدۀ نیکل، کلسیم[۸] و آرگون[۹] نیز به همین طریق خطوط دیگری تولید می‌کنند. معیّن شد که این مرحلۀ پیشرفته از یونش[۱۰] نیازمند دمایی درحدود ۱میلیون درجۀ سانتی‌گراد است. هنگامی‌که در دهۀ ۱۹۵۰ پی بردند دمای خرمن خورشیدی تا این حد است، ثابت شد که «کرونیوم» وجود ندارد و خط‌های ناشی از «ژئوکرونیوم» تابش گسیلی[۱۱] نیتروژن اتمی در جوّ بالایی زمین است.