جیل کلایبورگ: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
دیداریویکی‌متن
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۴: خط ۴:
بازیگر امریکایی سینما، تئاتر و تلویزیون. برای فیلم‌های ''یک زن مطلقه''<ref>''An Unmarried Woman''</ref> و ''شروع دوباره''<ref>''Starting Over''</ref> نامزد دریافت [[اسکار، جایزه|اسکار]] بهترین بازیگر نقش اول زن بود و برای فیلم نخست برندۀ جایزۀ بهترین بازیگر از [[جشنواره فیلم کن|جشنوارۀ کن]] شد.
بازیگر امریکایی سینما، تئاتر و تلویزیون. برای فیلم‌های ''یک زن مطلقه''<ref>''An Unmarried Woman''</ref> و ''شروع دوباره''<ref>''Starting Over''</ref> نامزد دریافت [[اسکار، جایزه|اسکار]] بهترین بازیگر نقش اول زن بود و برای فیلم نخست برندۀ جایزۀ بهترین بازیگر از [[جشنواره فیلم کن|جشنوارۀ کن]] شد.


در خانواده‌ای ثروتمند به دنیا آمد. تحصیلاتش را در کالج سارا لارنس<ref>Sarah Lawrence College</ref> به پایان برد و به خاطر علاقه‌اش، پس از این دوره، در اچ‌بی استودیو<ref>HB Studio</ref> (نیویورک) به آموزش بازیگری پرداخت. کلایبورگ از دورۀ دانشجویی روی صحنه می‌رفت. در دهۀ ۱۹۷۰ در صحنۀ برادوی<ref>Broadway Theatre</ref> (از جمله با نمایش موزیکال روتچایلدها<ref>Rothschilds</ref>) به شهرت رسید. در سال ۱۹۶۹ با نمایش فیلم ''جشن عروسی''<ref>''The Wedding Party''</ref> (به نویسندگی و کارگردانی [[برایان دی پالما]]) وارد سینما شد. اما تا ۱۹۷۶ که ایفای نقش کارول لومبارد<ref>Carole Lombard</ref> را در ''گیبل و لومبارد''<ref>''Gable and Lombard''</ref> و نقش اصلی را در ''سیلور استریک''<ref>''Silver Streak''</ref> به عهده گرفت با استقبال روبه رو نشد. جیل از ۱۹۷۰ به مدت پنج سال با [[آل پاچینو]] در ارتباط بود و از سال 1979 با دیوید راب<ref>David Rabe</ref>، نمایشنامه‌نویس، زندگی کرد.   
در خانواده‌ای ثروتمند به دنیا آمد. تحصیلاتش را در کالج سارا لارنس<ref>Sarah Lawrence College</ref> به پایان برد و به خاطر علاقه‌اش، پس از این دوره، در اچ‌بی استودیو<ref>HB Studio</ref> (نیویورک) به آموزش بازیگری پرداخت. کلایبورگ از دورۀ دانشجویی روی صحنه می‌رفت. در دهۀ ۱۹۷۰م در صحنۀ برادوی<ref>Broadway Theatre</ref> (از جمله با نمایش موزیکال روتچایلدها<ref>Rothschilds</ref>) به شهرت رسید. در سال ۱۹۶۹ با نمایش فیلم ''جشن عروسی''<ref>''The Wedding Party''</ref> (به نویسندگی و کارگردانی [[برایان دی پالما]]، تولید سال 1963) وارد سینما شد. اما تا ۱۹۷۶ که ایفای نقش کارول لومبارد<ref>Carole Lombard</ref> را در ''گیبل و لومبارد''<ref>''Gable and Lombard''</ref> و نقش اصلی را در ''سیلور استریک''<ref>''Silver Streak''</ref> به عهده گرفت با استقبال روبه‌رو نشد. جیل از ۱۹۷۰ به مدت پنج سال با [[آل پاچینو]] در ارتباط بود و از سال 1979 با دیوید راب<ref>David Rabe</ref>، نمایشنامه‌نویس، زندگی کرد.   


کلایبورگ با قد بلند و چشم‌های آبی و سرزندگی‌ای که در رفتارش موج می‌زد، انتخاب مناسبی برای ایفای نقش کارول لومبارد در ''گیبل و لومبارد'' بود؛  فیلمی که در آن استعداد کمدی‌اش را به نمایش گذاشت و جلب نظر کرد. با این حال هرگز به عنوان یک بازیگر کمدی به شهرت نرسید، بلکه با ''یک زن مطلقه''، در نقش زنی مستقل به سبک دهۀ ۱۹۷۰م، به خوبی جا افتاد و نمایندۀ زنانی شد که زندگی بدون مرد را تجربه می‌کنند و آن را بر زندگی مشترک ترجیح می‌دهند. او در ''نیمه‌خشن''<ref>''Semi-Tough''</ref> نیز چنین نقشی را با پیچیدگی بیش‌تر ایفا کرد و در ''شروع دوباره'' نقش زنی مستقل و غیرمتأهل را به عهده داشت. کلایبورگ سعی کرد از طریق کار با کارگردانان غیرامریکایی، مثل [[برناردو برتولوچی]] و [[کوستا ـ گاوراس، کنستاندینوس (۱۹۳۳)|کنستانتین کوستا گاوراس]]، این قالب ایجاد شده را بشکند و تا آن‌جا که به توانایی‌های بازیگری اش مربوط می‌شد نیز چنین کرد؛ اما این فیلم‌ها نزد مخاطبان آمریکایی محبوبیتی نیافتند. همین امر سبب شد تا از نیمۀ دهه ۱۹۸۰ پیشنهاد نقشی درخور توجه را دریافت نکند و به دلیل وسواس بیش از حد و هوش سرشارش همواره کم‌کاریِ با کیفیت بالا را به پرکاری با کیفیت پایین ترجیح داد. کلایبورگ با وجود مبارزۀ طولانی‌مدت با بیماری سرطان خون، براثر همین بیماری درگذشت.  
کلایبورگ با قد بلند و چشم‌های آبی و سرزندگی‌ای که در رفتارش موج می‌زد، انتخاب مناسبی برای ایفای نقش کارول لومبارد در ''گیبل و لومبارد'' بود؛  فیلمی که در آن استعداد کمدی‌اش را به نمایش گذاشت و جلب نظر کرد. با این حال هرگز به عنوان یک بازیگر کمدی به شهرت نرسید، بلکه با ''یک زن مطلقه''، در نقش زنی مستقل به سبک دهۀ ۱۹۷۰م، به خوبی جا افتاد و نمایندۀ زنانی شد که زندگی بدون مرد را تجربه می‌کنند و آن را بر زندگی مشترک ترجیح می‌دهند. او در ''نیمه‌خشن''<ref>''Semi-Tough''</ref> نیز چنین نقشی را با پیچیدگی بیش‌تر ایفا کرد و در ''شروع دوباره'' نقش زنی مستقل و غیرمتأهل را به عهده داشت. کلایبورگ سعی کرد از طریق کار با کارگردانان غیرامریکایی، مثل [[برناردو برتولوچی]] و [[کوستا ـ گاوراس، کنستاندینوس (۱۹۳۳)|کنستانتین کوستا گاوراس]]، این قالب ایجاد شده را بشکند و تا آن‌جا که به توانایی‌های بازیگری اش مربوط می‌شد نیز چنین کرد؛ اما این فیلم‌ها نزد مخاطبان آمریکایی محبوبیتی نیافتند. همین امر سبب شد تا از نیمۀ دهه ۱۹۸۰ پیشنهاد نقشی درخور توجه را دریافت نکند و به دلیل وسواس بیش از حد و هوش سرشارش همواره کم‌کاریِ با کیفیت بالا را به پرکاری با کیفیت پایین ترجیح داد. کلایبورگ با وجود مبارزۀ طولانی‌مدت با بیماری سرطان خون، براثر همین بیماری درگذشت.  


کلایبورگ در تمام دورۀ بازیگری‌اش در سینما و تئاتر و تلویزیون، جز مواردی استثنایی، همواره برای بازی‌هایش مورد تحسین قرار گرفت. آخرین بازی او ایفای نقشی فرعی در فیلم پرفروش ''ساقدوش‌ها''<ref>''Bridesmaids''</ref> بود که یک‌سال پس از درگذشت وی به نمایش درآمد.  
کلایبورگ در تمام دورۀ بازیگری‌اش در سینما و تئاتر و تلویزیون، جز مواردی استثنایی، همواره برای بازی‌هایش مورد تحسین قرار گرفت. آخرین بازی او ایفای نقشی فرعی در فیلم پرفروش ''ساقدوش‌ها''<ref>''Bridesmaids''</ref> بود که یک‌سال پس از درگذشت وی به نمایش درآمد.
 
'''گزیدۀ آثار سینمایی'''
 
* ''شکایت پورتنوی'' (ارنست لمان<ref>Ernest Lehman</ref>- 1972)
* ''گیبل و لمبارد'' (سیدنی. جی. فیوری<ref>Sidney J. Furie</ref>- 1976)
* ''سیلور استریک'' (آرتور هیلر<ref>Arthur Hiller</ref>- 1976)
* ''نیمه‌خشن'' (مایکل ریچی<ref>Michael Ritchie</ref>- 1977)
* ''یک زن مطلقه'' (پل مازورسکی<ref>Paul Mazursky</ref>- 1978)
* ''ماه'' ([[برناردو برتولوچی]]- 1979)
* ''شروع دوباره'' (آلن جی. پاکولا<ref>Alan J. Pakula</ref>- 199)
 
----
----


نسخهٔ ‏۱۷ مهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۷:۴۶

جیل کلایبورگ
جیل کلایبورگ در فیلم یک زن مطلقه

جیل کلایبورگ (نیویورک 30 آوریل 1944- کنتیکت 5 نوامبر 2010) (Jill Clayburgh)

بازیگر امریکایی سینما، تئاتر و تلویزیون. برای فیلم‌های یک زن مطلقه[۱] و شروع دوباره[۲] نامزد دریافت اسکار بهترین بازیگر نقش اول زن بود و برای فیلم نخست برندۀ جایزۀ بهترین بازیگر از جشنوارۀ کن شد.

در خانواده‌ای ثروتمند به دنیا آمد. تحصیلاتش را در کالج سارا لارنس[۳] به پایان برد و به خاطر علاقه‌اش، پس از این دوره، در اچ‌بی استودیو[۴] (نیویورک) به آموزش بازیگری پرداخت. کلایبورگ از دورۀ دانشجویی روی صحنه می‌رفت. در دهۀ ۱۹۷۰م در صحنۀ برادوی[۵] (از جمله با نمایش موزیکال روتچایلدها[۶]) به شهرت رسید. در سال ۱۹۶۹ با نمایش فیلم جشن عروسی[۷] (به نویسندگی و کارگردانی برایان دی پالما، تولید سال 1963) وارد سینما شد. اما تا ۱۹۷۶ که ایفای نقش کارول لومبارد[۸] را در گیبل و لومبارد[۹] و نقش اصلی را در سیلور استریک[۱۰] به عهده گرفت با استقبال روبه‌رو نشد. جیل از ۱۹۷۰ به مدت پنج سال با آل پاچینو در ارتباط بود و از سال 1979 با دیوید راب[۱۱]، نمایشنامه‌نویس، زندگی کرد.

کلایبورگ با قد بلند و چشم‌های آبی و سرزندگی‌ای که در رفتارش موج می‌زد، انتخاب مناسبی برای ایفای نقش کارول لومبارد در گیبل و لومبارد بود؛  فیلمی که در آن استعداد کمدی‌اش را به نمایش گذاشت و جلب نظر کرد. با این حال هرگز به عنوان یک بازیگر کمدی به شهرت نرسید، بلکه با یک زن مطلقه، در نقش زنی مستقل به سبک دهۀ ۱۹۷۰م، به خوبی جا افتاد و نمایندۀ زنانی شد که زندگی بدون مرد را تجربه می‌کنند و آن را بر زندگی مشترک ترجیح می‌دهند. او در نیمه‌خشن[۱۲] نیز چنین نقشی را با پیچیدگی بیش‌تر ایفا کرد و در شروع دوباره نقش زنی مستقل و غیرمتأهل را به عهده داشت. کلایبورگ سعی کرد از طریق کار با کارگردانان غیرامریکایی، مثل برناردو برتولوچی و کنستانتین کوستا گاوراس، این قالب ایجاد شده را بشکند و تا آن‌جا که به توانایی‌های بازیگری اش مربوط می‌شد نیز چنین کرد؛ اما این فیلم‌ها نزد مخاطبان آمریکایی محبوبیتی نیافتند. همین امر سبب شد تا از نیمۀ دهه ۱۹۸۰ پیشنهاد نقشی درخور توجه را دریافت نکند و به دلیل وسواس بیش از حد و هوش سرشارش همواره کم‌کاریِ با کیفیت بالا را به پرکاری با کیفیت پایین ترجیح داد. کلایبورگ با وجود مبارزۀ طولانی‌مدت با بیماری سرطان خون، براثر همین بیماری درگذشت.

کلایبورگ در تمام دورۀ بازیگری‌اش در سینما و تئاتر و تلویزیون، جز مواردی استثنایی، همواره برای بازی‌هایش مورد تحسین قرار گرفت. آخرین بازی او ایفای نقشی فرعی در فیلم پرفروش ساقدوش‌ها[۱۳] بود که یک‌سال پس از درگذشت وی به نمایش درآمد.

گزیدۀ آثار سینمایی

  • شکایت پورتنوی (ارنست لمان[۱۴]- 1972)
  • گیبل و لمبارد (سیدنی. جی. فیوری[۱۵]- 1976)
  • سیلور استریک (آرتور هیلر[۱۶]- 1976)
  • نیمه‌خشن (مایکل ریچی[۱۷]- 1977)
  • یک زن مطلقه (پل مازورسکی[۱۸]- 1978)
  • ماه (برناردو برتولوچی- 1979)
  • شروع دوباره (آلن جی. پاکولا[۱۹]- 199)



  1. ↑ An Unmarried Woman
  2. ↑ Starting Over
  3. ↑ Sarah Lawrence College
  4. ↑ HB Studio
  5. ↑ Broadway Theatre
  6. ↑ Rothschilds
  7. ↑ The Wedding Party
  8. ↑ Carole Lombard
  9. ↑ Gable and Lombard
  10. ↑ Silver Streak
  11. ↑ David Rabe
  12. ↑ Semi-Tough
  13. ↑ Bridesmaids
  14. ↑ Ernest Lehman
  15. ↑ Sidney J. Furie
  16. ↑ Arthur Hiller
  17. ↑ Michael Ritchie
  18. ↑ Paul Mazursky
  19. ↑ Alan J. Pakula
برگرفته از «https://wikijoo.ir/index.php?title=جیل_کلایبورگ&oldid=2010136802»