همینگوی، ارنست (۱۸۹۹ـ۱۹۶۱)

هِمینگْوِی، اِرْنِسْت (۱۸۹۹ـ۱۹۶۱)(Hemingway, Ernest)

ارنست همینگوی Ernest Hemingway
زادروز	اوک‌پارکِ ایلینوی ۱۸۹۹م
درگذشت	۱۹۶۱م
ملیت	امریکایی
شغل و تخصص اصلی	نویسنده
آثار	وداع با اسلحه (۱۹۲۹)، زنگ‌ها برای که به صدا درمی‌آیند؟ (۱۹۴۱)، پیرمرد و دریا (۱۹۵۲)، سیلاب‌های بهاری (۱۹۲۶)، تپه‌های سرسبز افریقا (۱۹۳۵)، مردان بی‌زن (۱۹۲۷)، برنده سهمی ندارد (۱۹۳۳) و اولین چهل‌ونه (۱۹۳۸)
گروه مقاله	ادبیات غرب
جوایز و افتخارات	جایزه ادبی نوبل (۱۹۵۴)، جایزه پولیتزر برای پیرمرد و دریا (۱۹۵۲)

هِمينگْوِي، اِرْنِسْت

نویسندۀ امریکایی. جنگ، گاوبازی، و ماهی‌گیری در آثار او نماد عزت، شرافت، و بدویت‌اند که مضامین اصلی داستان‌های کوتاه و رمان‌های او را تشکیل می‌دهند، ازجمله وداع با اسلحه (۱۹۲۹)، زنگ‌ها برای که به صدا درمی‌آیند؟ (۱۹۴۱)، و پیرمرد و دریا (۱۹۵۲؛ برندۀ جایزۀ پولیتزر). نثر ظاهراً سادۀ او سبب شده است نویسندگان بسیاری از نثر او تقلید کنند. در ۱۹۵۴ برندۀ جایزۀ ادبی نوبل شد. همینگوی خبرنگاری پیشه کرد و با آغاز جنگ جهانی اول داوطلبانه در واحد آمبولانس ایتالیا به خدمت پرداخت و در همان‌جا زخمی شد. در ۱۹۲۱ در پاریس اقامت گزید و در آن‌جا با نویسندگانی چون گرترود استاین و ازرا پاوند حشرونشر داشت. در نگارش از سبک استاین تاثیر پذیرفت و همو وی را با گاوبازی آشنا کرد و او این مضمون را در نخستین رمانش، خورشید همچنان طلوع می‌کند (۱۹۲۷)، و رمان خاطره‌گونۀ مرگ در بعدازظهر (۱۹۳۲) به کار گرفت. وداع با اسلحه شرح تجربیات او در جبهۀ ایتالیا است و وقایع زنگ‌ها برای که به صدا درمی‌آیند؟ در زمان جنگ‌های داخلی اسپانیا می‌گذرد. همینگوی در این دو جنگ و نیز در جنگ جهانی دوم در اروپا خبرنگار جنگی بود. آخرین سالیان عمرش را عمدتاً در کوبا گذراند و در همان‌جا به حیات خویش پایان داد. همینگوی در اوک‌پارکِ ایلینوی متولد شد و در جوانی عاشق شکار و ماجراجویی بود. از دیگر آثار اوست: سیلاب‌های بهاری (۱۹۲۶)، که هجویه‌ای است بر اثری از شروود اندرسون، تپه‌های سرسبز افریقا (۱۹۳۵) و ستون پنجم که نمایش‌نامه‌ای است دربارۀ جنگ داخلی اسپانیا. چندین مجموعه داستان کوتاه نیز دارد، ازجمله «مردان بی‌زن» (۱۹۲۷)، «برنده سهمی ندارد» (۱۹۳۳) و «اولین چهل‌ونه» (۱۹۳۸). دلبستگی‌اش به شکار در داستان‌هایی نظیر برف‌های کلیمانجارو (۱۹۳۸) و زندگی خوش و کوتاه فرانسیس مکومبر (۱۹۳۸) نمود یافته است. دیگر آثار او که پس از مرگش چاپ شدند عبارت‌اند از ضیافت سیار (۱۹۶۴)، که خاطرات او از اقامتش در پاریس است، و جزیره‌هایی در جریان آب (۱۹۷۰). بیشتر آثار وی با همت مترجمان سرشناسی مثل نجف دریابندری، احمد گلشیری و ... به فارسی برگردانده شده است.

---