اشترخانی، سبحان قلی خان ( ـ۱۱۱۴ق): تفاوت میان نسخه‌ها
DaneshGostar (بحث | مشارکتها) (جایگزینی متن - '\\1' به '<!--1') |
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۲: | خط ۲۲: | ||
|جوایز و افتخارات = | |جوایز و افتخارات = | ||
|آثار = | |آثار = | ||
|خویشاوندان سرشناس =ندرمحمدخان اشترخانی (پدر) | |خویشاوندان سرشناس =ندرمحمدخان اشترخانی (پدر) - ابوالغازی خان (پدر زن) | ||
|گروه مقاله =تاریخ جهان | |گروه مقاله =تاریخ جهان | ||
|دوره = | |دوره = | ||
| خط ۲۹: | خط ۲۹: | ||
|پست تخصصی = | |پست تخصصی = | ||
|باشگاه = | |باشگاه = | ||
}}امیر ازبک (حک: ۱۰۹۱ـ۱۱۱۴ق) از سلسلۀ اشترخانیان، فرزند ندرمحمد خان اشترخانی. در اوایل سلطنت برادرش عبدالعزیز اشترخانی (۱۰۵۵ـ۱۰۹۱ق)، به حکومت بلخ منصوب شد. بعدها به مخالفت با برادرش برخاست و سرانجام علی‌رغم مقاومت بزرگان | }}امیر [[ازبک|ازبک]] (حک: ۱۰۹۱ـ۱۱۱۴ق) از سلسلۀ اشترخانیان، فرزند [[اشترخانی، ندرمحمدخان ( ـ۱۰۶۰ق)|ندرمحمد خان اشترخانی]]. در اوایل سلطنت برادرش [[اشترخانی، عبدالعزیز ( ـ۱۰۹۳/۱۰۹۱ق)|عبدالعزیز اشترخانی]] (۱۰۵۵ـ۱۰۹۱ق)، به حکومت [[بلخ (ولایت)|بلخ]] منصوب شد. بعدها به مخالفت با برادرش برخاست و سرانجام علی‌رغم مقاومت بزرگان [[بخارا]]، امیر عبدالعزیز از سلطنت استعفا کرد و آن را به سبحانقلی خان واگذاشت و خود به زیارت حج رفت. وی در حکومت بلخ مناسبات خوبی با دولت صفوی داشت و در سال‌های سلطنت خود، روابط نیکویی با دولت‌های هند و عثمانی برقرار کرد. او همچنین داماد ابوالغازی خان حاکم [[خیوه]] بود. دوران سلطنت او مشحون از جنگ و خون‌ریزی است و از این طریق آسیب‌های جدی به مردم و خانات بخارا وارد آمد. اقتدار خوانین منغیت که در آغاز قرن ۱۳ق، باقی‌مانده سلسله اشترخانی را برانداختند و خود بر امارت بخارا نشستند، در زمان او شکل گرفت. سبحانقلی خان، در شعر و طبابت دستی داشت و دارالشفایی در بخارا بنا کرد. | ||
<br><!--11352400--> | <br><!--11352400--> | ||
[[رده:تاریخ جهان]] | [[رده:تاریخ جهان]] | ||
[[رده:تمدن ها و حکومت های آسیای مرکزی]] | [[رده:تمدن ها و حکومت های آسیای مرکزی]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۲ مهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۹:۲۱
اَشتَرخانی، سُبْحانْ‌قُلی‌خان ( ـ۱۱۱۴ق)
| سبحان قلی خان اشترخانی | |
|---|---|
| درگذشت | ۱۱۱۴ق |
| ملیت | ایرانی |
| شغل و تخصص اصلی | فرمانروا |
| گروه مقاله | تاریخ جهان |
| خویشاوندان سرشناس | ندرمحمدخان اشترخانی (پدر) - ابوالغازی خان (پدر زن) |
امیر ازبک (حک: ۱۰۹۱ـ۱۱۱۴ق) از سلسلۀ اشترخانیان، فرزند ندرمحمد خان اشترخانی. در اوایل سلطنت برادرش عبدالعزیز اشترخانی (۱۰۵۵ـ۱۰۹۱ق)، به حکومت بلخ منصوب شد. بعدها به مخالفت با برادرش برخاست و سرانجام علی‌رغم مقاومت بزرگان بخارا، امیر عبدالعزیز از سلطنت استعفا کرد و آن را به سبحانقلی خان واگذاشت و خود به زیارت حج رفت. وی در حکومت بلخ مناسبات خوبی با دولت صفوی داشت و در سال‌های سلطنت خود، روابط نیکویی با دولت‌های هند و عثمانی برقرار کرد. او همچنین داماد ابوالغازی خان حاکم خیوه بود. دوران سلطنت او مشحون از جنگ و خون‌ریزی است و از این طریق آسیب‌های جدی به مردم و خانات بخارا وارد آمد. اقتدار خوانین منغیت که در آغاز قرن ۱۳ق، باقی‌مانده سلسله اشترخانی را برانداختند و خود بر امارت بخارا نشستند، در زمان او شکل گرفت. سبحانقلی خان، در شعر و طبابت دستی داشت و دارالشفایی در بخارا بنا کرد.