هپبورن، آدری (۱۹۲۹ـ۱۹۹۳): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳۰: | خط ۳۰: | ||
[[پرونده:41051700-2.jpg|بندانگشتی|آدری هپبورن]] | [[پرونده:41051700-2.jpg|بندانگشتی|آدری هپبورن]] | ||
[[پرونده:41051700-3.jpg|بندانگشتی|آدری هپبورن]] | [[پرونده:41051700-3.jpg|بندانگشتی|آدری هپبورن]] | ||
هپبورن، آدری (۱۹۲۹ـ۱۹۹۳)(Hepburn, Audrey)<br /> | |||
(نام اصلی: آدری هپبورن‌ـ‌راستون<ref>Audrey Hepburn-Ruston | |||
</ref>) بازیگر انگلیسی. اغلب در نقش دختران معصوم و بی‌آلایش بازی می‌کرد. سبک تازه‌اش با سبک بازیگری بیشتر ستارگان زن سینما در دهۀ ۱۹۵۰ تفاوت داشت. کارش را در اوایل دهۀ ۱۹۵۰ با نقش‌های کوچکی در فیلم‌های انگلیسی آغاز کرد و چیزی نگذشت که با بازی در نقش اصلی فیلم ''تعطیلات در رم''<ref>''Roman Holiday'' </ref> (۱۹۵۱) از ستارگان هالیوود شد و برای همین نقش جایزۀ اسکار دریافت کرد. ''فانی‌فیس (صورت بانمک)''<ref>''Funny Face'' | </ref>) بازیگر انگلیسی. اغلب در نقش دختران معصوم و بی‌آلایش بازی می‌کرد. سبک تازه‌اش با سبک بازیگری بیشتر ستارگان زن سینما در دهۀ ۱۹۵۰ تفاوت داشت. کارش را در اوایل دهۀ ۱۹۵۰ با نقش‌های کوچکی در فیلم‌های انگلیسی آغاز کرد و چیزی نگذشت که با بازی در نقش اصلی فیلم ''تعطیلات در رم''<ref>''Roman Holiday'' </ref> (۱۹۵۱) از ستارگان هالیوود شد و برای همین نقش جایزۀ اسکار دریافت کرد. ''فانی‌فیس (صورت بانمک)''<ref>''Funny Face'' | ||
</ref> (۱۹۵۷) و ''بانوی زیبای من''<ref>''My Fair Lady'' </ref> (۱۹۶۴) از دیگر فیلم‌هایی است که او در آن‌ها درخشید. آغاز موفقیت او هنگامی بود که [[کولت، سیدونی ـ گابریل (۱۸۷۳ـ۱۹۵۴)|کولِت]]<ref>Colette </ref>، رمان‌نویس فرانسوی، اصرار کرد تا هپبورن در نمایش اقتباسی از رمان ''ژی‌ژی''<ref>''Gigi'' </ref>، در برادوی بازی کند؛ و این به ایفای | </ref> (۱۹۵۷) و ''بانوی زیبای من''<ref>''My Fair Lady'' </ref> (۱۹۶۴) از دیگر فیلم‌هایی است که او در آن‌ها درخشید. آغاز موفقیت او هنگامی بود که [[کولت، سیدونی ـ گابریل (۱۸۷۳ـ۱۹۵۴)|کولِت]]<ref>Colette </ref>، رمان‌نویس فرانسوی، اصرار کرد تا هپبورن در نمایش اقتباسی از رمان ''ژی‌ژی''<ref>''Gigi'' </ref>، در [[برادوی]] بازی کند؛ و این به ایفای نقش اول در ''تعطیلات در رم'' و چندین فیلم دیگر در دهه‌های ۱۹۵۰ و ۱۹۶۰ انجامید که بیشتر کمدی بودند، ازجمله ''سابرینا''<ref>''Sabrina'' </ref> (۱۹۵۴)، ''معما''<ref>''Charade''</ref> (۱۹۶۳)، و نقش هالی گولایتلی<ref> Holly Golightly </ref> عجیب‌وغریب و آشوبگر در فیلم تلخ و شیرین ''صبحانه در تیفانی''<ref>''Breakfast at Tiffany’s'' </ref> (۱۹۶۱)؛ همچنین در نقش ناتاشا در ''جنگ و صلح''<ref>''War and Peace'' </ref> (۱۹۵۶) و نو راهبۀ شکاک در ''داستان راهبه''<ref>''The Nun’s Story'' </ref> (۱۹۵۹) بازی کرد. آدری هپبورن در [[بروکسل]]، [[بلژیک]]، در خانواده‌ای آنگلو ـ هلندی به‌دنیا آمد. در آغاز [[جنگ جهانی دوم]] با مادرش در [[آرنم]]<ref>Arnhem</ref> گرفتار شد و سال‌های جنگ را به‌دشواری در آن‌جا گذراند. بعدها در جُنگ‌های شادی، نمایش‌های کوتاه همراه با رقص و آواز و فکاهه، در غرب لندن ظاهر شد و نقش‌های کوتاهی را در چندین فیلم انگلیسی بازی کرد. آدری هپبورن نقش اصلی فیلم ''خاطرات آن فرانک''<ref>''The Diary of Anne Frank''</ref> (۱۹۵۹) را قبول نکرد، چون معتقد بود که به‌سبب خاطراتش از اشغال هلند، این کار برایش بسیار دشوار است. از دیگر فیلم‌های اوست: ''تا تاریکی صبر کن''<ref>''Wait Until Dark'' </ref> (۱۹۶۸) و ''رابین و ماریَن''<ref>''Robin and Marian'' </ref> (۱۹۷۶)؛ ''همیشه''<ref>''Always''</ref> (۱۹۸۸) نیز آخرین فیلمش است. آدری هپبورن در اواخر عمر سفیر ویژۀ سازمان ملل بود و در ۱۹۹۲ از سومالی دیدار کرد. | ||
| | ||
نسخهٔ کنونی تا ۵ سپتامبر ۲۰۲۲، ساعت ۰۶:۵۳
| آدری هپبورن Audrey Hepburn | |
|---|---|
| زادروز |
بروکسل، بلژیک ۱۹۲۹م |
| درگذشت | ۱۹۹۳م |
| ملیت | انگلیسی |
| شغل و تخصص اصلی | بازیگر |
| آثار | فانی فیس (صورت بانمک) (۱۹۵۷)؛ بانوی زیبای من (۱۹۶۴)؛ تا تاریکی صبر کن (۱۹۶۸)؛ رابین و مارین (۱۹۷۶)؛ همیشه (۱۹۸۸) |
| گروه مقاله | سینما |
| جوایز و افتخارات | دریافت جایزه اسکار برای بازی در نقش اصلی فیلم تعطیلات در رم (۱۹۵۱) |
هپبورن، آدری (۱۹۲۹ـ۱۹۹۳)(Hepburn, Audrey)
(نام اصلی: آدری هپبورن‌ـ‌راستون[۱]) بازیگر انگلیسی. اغلب در نقش دختران معصوم و بی‌آلایش بازی می‌کرد. سبک تازه‌اش با سبک بازیگری بیشتر ستارگان زن سینما در دهۀ ۱۹۵۰ تفاوت داشت. کارش را در اوایل دهۀ ۱۹۵۰ با نقش‌های کوچکی در فیلم‌های انگلیسی آغاز کرد و چیزی نگذشت که با بازی در نقش اصلی فیلم تعطیلات در رم[۲] (۱۹۵۱) از ستارگان هالیوود شد و برای همین نقش جایزۀ اسکار دریافت کرد. فانی‌فیس (صورت بانمک)[۳] (۱۹۵۷) و بانوی زیبای من[۴] (۱۹۶۴) از دیگر فیلم‌هایی است که او در آن‌ها درخشید. آغاز موفقیت او هنگامی بود که کولِت[۵]، رمان‌نویس فرانسوی، اصرار کرد تا هپبورن در نمایش اقتباسی از رمان ژی‌ژی[۶]، در برادوی بازی کند؛ و این به ایفای نقش اول در تعطیلات در رم و چندین فیلم دیگر در دهه‌های ۱۹۵۰ و ۱۹۶۰ انجامید که بیشتر کمدی بودند، ازجمله سابرینا[۷] (۱۹۵۴)، معما[۸] (۱۹۶۳)، و نقش هالی گولایتلی[۹] عجیب‌وغریب و آشوبگر در فیلم تلخ و شیرین صبحانه در تیفانی[۱۰] (۱۹۶۱)؛ همچنین در نقش ناتاشا در جنگ و صلح[۱۱] (۱۹۵۶) و نو راهبۀ شکاک در داستان راهبه[۱۲] (۱۹۵۹) بازی کرد. آدری هپبورن در بروکسل، بلژیک، در خانواده‌ای آنگلو ـ هلندی به‌دنیا آمد. در آغاز جنگ جهانی دوم با مادرش در آرنم[۱۳] گرفتار شد و سال‌های جنگ را به‌دشواری در آن‌جا گذراند. بعدها در جُنگ‌های شادی، نمایش‌های کوتاه همراه با رقص و آواز و فکاهه، در غرب لندن ظاهر شد و نقش‌های کوتاهی را در چندین فیلم انگلیسی بازی کرد. آدری هپبورن نقش اصلی فیلم خاطرات آن فرانک[۱۴] (۱۹۵۹) را قبول نکرد، چون معتقد بود که به‌سبب خاطراتش از اشغال هلند، این کار برایش بسیار دشوار است. از دیگر فیلم‌های اوست: تا تاریکی صبر کن[۱۵] (۱۹۶۸) و رابین و ماریَن[۱۶] (۱۹۷۶)؛ همیشه[۱۷] (۱۹۸۸) نیز آخرین فیلمش است. آدری هپبورن در اواخر عمر سفیر ویژۀ سازمان ملل بود و در ۱۹۹۲ از سومالی دیدار کرد.