برج آتش نشانی: تفاوت میان نسخه‌ها
DaneshGostar (بحث | مشارکتها) (جایگزینی متن - '\\1' به '<!--1') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
برج آتش‌نشانی (تبریز)<br> | برج آتش‌نشانی (تبریز)<br> | ||
<p>برجی آجری در نبش خیابان‌های خاقانی و بهادری از اواخر دورۀ قاجار و اولین تشکیلات منظم اطفای حریق در ایران. ارتفاع آن ۲۳ متر و از خارج شش‌ضلعی و از داخل دایره‌ای‌شکل است. هشت نورگیر هلالی دارد. بخش پایینی آن چارتاقی آجری است که پایۀ برج محسوب می‌شود و قرنیز سنگی دارد. در گذشته به همۀ شهر اشراف داشت و شب‌ها در اتاقک بالای آن شخصی نگهبانی می‌داد تا در صورت بروز آتش‌سوزی در هر نقطۀ شهر محل آن شناسایی شود و مأموران برای خاموش‌کردن آتش اعزام شوند. دستگاه‌های اطفای حریق و پمپ‌های دستی مسی دوطرفه داشت. در دورۀ پهلوی به تلفن‌خانه ادارۀ آتش‌نشانی تبریز وبعدها انبار متروکه تبدیل شد. در دهۀ ۱۳۷۰ جزو آثار تاریخی به ثبت رسیده است.</p> | <p>برجی آجری در نبش خیابان‌های خاقانی و بهادری از اواخر دورۀ [[قاجاریه، سلسله|قاجار]] و اولین تشکیلات منظم اطفای حریق در ایران. ارتفاع آن ۲۳ متر و از خارج شش‌ضلعی و از داخل دایره‌ای‌شکل است. هشت نورگیر هلالی دارد. بخش پایینی آن چارتاقی آجری است که پایۀ برج محسوب می‌شود و قرنیز سنگی دارد. در گذشته به همۀ شهر اشراف داشت و شب‌ها در اتاقک بالای آن شخصی نگهبانی می‌داد تا در صورت بروز آتش‌سوزی در هر نقطۀ شهر محل آن شناسایی شود و مأموران برای خاموش‌کردن آتش اعزام شوند. دستگاه‌های اطفای حریق و پمپ‌های دستی مسی دوطرفه داشت. در دورۀ [[پهلوی، سلسله (۱۳۰۴ـ۱۳۵۷ش)|پهلوی]] به تلفن‌خانه ادارۀ آتش‌نشانی تبریز وبعدها انبار متروکه تبدیل شد. در دهۀ ۱۳۷۰ جزو آثار تاریخی به ثبت رسیده است.</p> | ||
<br><!--12175300--> | <br><!--12175300--> | ||
[[رده:جغرافیای ایران]] | [[رده:جغرافیای ایران]] | ||
نسخهٔ ۲ مهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۰۸:۴۳
برج آتش‌نشانی (تبریز)
برجی آجری در نبش خیابان‌های خاقانی و بهادری از اواخر دورۀ قاجار و اولین تشکیلات منظم اطفای حریق در ایران. ارتفاع آن ۲۳ متر و از خارج شش‌ضلعی و از داخل دایره‌ای‌شکل است. هشت نورگیر هلالی دارد. بخش پایینی آن چارتاقی آجری است که پایۀ برج محسوب می‌شود و قرنیز سنگی دارد. در گذشته به همۀ شهر اشراف داشت و شب‌ها در اتاقک بالای آن شخصی نگهبانی می‌داد تا در صورت بروز آتش‌سوزی در هر نقطۀ شهر محل آن شناسایی شود و مأموران برای خاموش‌کردن آتش اعزام شوند. دستگاه‌های اطفای حریق و پمپ‌های دستی مسی دوطرفه داشت. در دورۀ پهلوی به تلفن‌خانه ادارۀ آتش‌نشانی تبریز وبعدها انبار متروکه تبدیل شد. در دهۀ ۱۳۷۰ جزو آثار تاریخی به ثبت رسیده است.