آنادولوحصاری: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
آنادولوحصاری Anatolian Fortress (Anadolu Hisarı)<br><p>(یا: آناتولی حصاری) دژ و بارویی استوار بر کرانۀ آسیایی تنگۀ بوسفور، در باریک‌ترین نقطۀ این تنگه. این حصار به فرمان بایزید اول عثمانی ساخته شد (۷۹۷ق/۱۳۹۵م).قصد بایزید محاصرۀ تجاری قسطنطنیه و دستیابی به این شهر بود، که با حملۀ امیرتیمور گورکانی و شکست و اسارت بایزید در آن زمان میسر نشد. این استحکامات در عهد سلطان مراد دوم مانع پیشروی صلیبیون و رسیدن آنان به قسطنطنیه شد. سلطان محمد فاتح نیز روملی‌حصار (بُغازکَسَن) را بر ساحل شرقی بوسفور بنا کرد و سلطۀ ترکان بر تنگه و رفت‌وآمد کشتی‌ها به قسطنطنیه را افزایش داد. بلندی باروهای این استحکامات ۲۰ متر و قطر آن ۱/۵ متر است. دژ آن شش برج داشته و تا اوایل قرن ۱۳ق سالم بوده است. پس از فتح قسطنطنیه به دست محمد فاتح، و کامل‌شدن سیطرۀ عثمانی بر دریای سیاه، دژ و بارو از اهمیت افتاد و روبه ویرانی نهاد. این دژ در ۱۹۲۸ بازسازی شد. از آنادولوحصاری با نام‌هایی دیگر چون آقچه‌حصار، گُزَلجه‌حصار، و ینی‌حصار نیز یاد شده است. </p> | آنادولوحصاری Anatolian Fortress (Anadolu Hisarı) | ||
<br><p>(یا: آناتولی حصاری) دژ و بارویی استوار بر کرانۀ آسیایی تنگۀ بوسفور، در باریک‌ترین نقطۀ این تنگه. این حصار به فرمان بایزید اول عثمانی ساخته شد (۷۹۷ق/۱۳۹۵م).قصد بایزید محاصرۀ تجاری قسطنطنیه و دستیابی به این شهر بود، که با حملۀ امیرتیمور گورکانی و شکست و اسارت بایزید در آن زمان میسر نشد. این استحکامات در عهد سلطان مراد دوم مانع پیشروی صلیبیون و رسیدن آنان به قسطنطنیه شد. سلطان محمد فاتح نیز روملی‌حصار (بُغازکَسَن) را بر ساحل شرقی بوسفور بنا کرد و سلطۀ ترکان بر تنگه و رفت‌وآمد کشتی‌ها به قسطنطنیه را افزایش داد. بلندی باروهای این استحکامات ۲۰ متر و قطر آن ۱/۵ متر است. دژ آن شش برج داشته و تا اوایل قرن ۱۳ق سالم بوده است. پس از فتح قسطنطنیه به دست محمد فاتح، و کامل‌شدن سیطرۀ عثمانی بر دریای سیاه، دژ و بارو از اهمیت افتاد و روبه ویرانی نهاد. این دژ در ۱۹۲۸ بازسازی شد. از آنادولوحصاری با نام‌هایی دیگر چون آقچه‌حصار، گُزَلجه‌حصار، و ینی‌حصار نیز یاد شده است. </p> | |||
---- | ---- | ||
نسخهٔ ۲۳ سپتامبر ۲۰۲۳، ساعت ۰۸:۱۵
آنادولوحصاری Anatolian Fortress (Anadolu Hisarı)
(یا: آناتولی حصاری) دژ و بارویی استوار بر کرانۀ آسیایی تنگۀ بوسفور، در باریک‌ترین نقطۀ این تنگه. این حصار به فرمان بایزید اول عثمانی ساخته شد (۷۹۷ق/۱۳۹۵م).قصد بایزید محاصرۀ تجاری قسطنطنیه و دستیابی به این شهر بود، که با حملۀ امیرتیمور گورکانی و شکست و اسارت بایزید در آن زمان میسر نشد. این استحکامات در عهد سلطان مراد دوم مانع پیشروی صلیبیون و رسیدن آنان به قسطنطنیه شد. سلطان محمد فاتح نیز روملی‌حصار (بُغازکَسَن) را بر ساحل شرقی بوسفور بنا کرد و سلطۀ ترکان بر تنگه و رفت‌وآمد کشتی‌ها به قسطنطنیه را افزایش داد. بلندی باروهای این استحکامات ۲۰ متر و قطر آن ۱/۵ متر است. دژ آن شش برج داشته و تا اوایل قرن ۱۳ق سالم بوده است. پس از فتح قسطنطنیه به دست محمد فاتح، و کامل‌شدن سیطرۀ عثمانی بر دریای سیاه، دژ و بارو از اهمیت افتاد و روبه ویرانی نهاد. این دژ در ۱۹۲۸ بازسازی شد. از آنادولوحصاری با نام‌هایی دیگر چون آقچه‌حصار، گُزَلجه‌حصار، و ینی‌حصار نیز یاد شده است.