داراب دیبا: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳۲: | خط ۳۲: | ||
[[پرونده:2042148889 3.jpg|جایگزین=تابلوی پرتره از دیبا|بندانگشتی|تابلوی پرتره از دیبا]] | [[پرونده:2042148889 3.jpg|جایگزین=تابلوی پرتره از دیبا|بندانگشتی|تابلوی پرتره از دیبا]] | ||
داراب دیبا (تهران 1320ش- ) | داراب دیبا (تهران 1320ش- ) | ||
<p dir="RTL" style="text-align: justify;"> </p> <p dir="RTL" style="text-align: justify;">معمار، شهرساز، طراح و نقاش ایرانی. او دانش‌آموخته‌ی رشته‌ی معمارى در کالج سن میشل بروکسل و مدرسهی هنرهای زیبای دانشگاه ژنو و فارغ‌التحصیل دورهی دکترای این رشته از آکادمى سلطنتى هنرهاى زیباى بلژیک (لیژ- 1348) است. دیبا استاد [[دانشکده_هنرهای_زیبای_دانشگاه_تهران|دانشکده‌ی هنرهاى زیبا دانشگاه تهران]]، استاد مدعو دانشکده‌ی هنرهاى زیبا پاریس و دانشگاه ام.آى.تى [[دانشگاه_هاروارد|هاروارد]]، و همچنین مسئول بخش دکتراى معمارى دانشگاه تهران است. تدریس تئورى معمارى معاصر جهان و ارزیابى و معرفى معمارى معاصر کشورهاى اسلامى در قالب نقدهاى تطبیقى در دانشگاه‌هاى ایران و خارج از کشور، مشاور وزارتخانه‌هاى فرهنگ، مسکن و شهرسازى و امور خارجه، حضور در هیات‌هاى داورى طرح‌هاى مختلف ملى و بین‌المللى، عضویت در هیأت داوران اصلى جایزه‌ی معمارى آقاخان (1380/ ژنو ۲۰۰۱) و طراحى و اجراى آثارى چون سفارت ایران در برلین، عضویت در شورای تخصصی شهرداری تهران (1376- 1380)، عضویت در گروه معماری و شهرسازی مرکز بین‌المللی گفت و گوی تمدن‌ها (1379- 1382)، عضویت در شورای راهبردی کنگره‌ی بین‌المللی بازسازی شهرهای تخریب شده‌ی جنگ (1370) از جمله فعالیت‌های این هنرمند معمار محسوب می‌شوند. همچنین دریافت جایزه‌ی وزارت مسکن و شهرسازى و ریاست جمهورى در معمارى به خاطر طراحى و مدیریت در پروژه‌ی مسکن ارزان قیمت براى کارکنان دانشگاه‌هاى علوم پزشکى تهران، هدایت کارگاه‌هاى طراحى و فعال در کنفرانس‌ها و سمینارهاى داخلى و بین‌المللى، عضو رابط هیأت تحریریه‌ی چندین مجله‌ی بین‌المللى معمارى و سردبیری مجله‌ی معمارى و شهرسازى از دیگر مواردی هستند که در کارنامه‌ی دیبا ثبت شده‌اند.</p> <p dir="RTL" style="text-align: justify;">داراب دیبا از سال ۱۳۴۸ کارشناس وزارت فرهنگ و آموزش عالی و وزارت مسکن و شهرسازی و برگزارکننده‌ی نمایشگاه‌های انفرادی و جمعی در ایران و خارج از کشور، در زمینه‌های نقاشی، عکاسی و معماری نیز بوده است. از مهم‌ترین طرح‌های او می‌توان به سفارت ایران در برلین، که به خاطر پیوند میراث فرهنگی با معماری معاصر در کتاب دانشگاه برلین به عنوان اثر برگزیده انتخاب شده است، اشاره کرد.</p> <p dir="RTL" style="text-align: justify;">از پروژه‌های دیگر او باید به بانک مسکن کرمان (سال طراحی: 1384)، مرکز اسناد جمهوری اسلامی ایران (سال طراحی: 1382) و فرودگاه بین‌المللی اصفهان (سال طراحی: 1387- برنده‌ی مسابقه‌ی طراحی ترمینال پروازهای بین‌المللی) اشاره کرد.</p> <p dir="RTL" style="text-align: justify;">گزیده‌ی کتابشناسی: ''معماری معاصر ایران'' (ژنو- ۲۰۰۴)، ''خانه‌های سنتی اصفهان'' (پاریس- ۲۰۰۱)، ''معماری مساجد معاصر کشورهای اسلامی'' (لندن- ۱۹۹۵) و ''اصول طراحی معماری'' (تهران- ۱۳۶۹).</p> <p dir="RTL" style="text-align: justify;"> </p> <p dir="RTL" style="text-align: justify;">منابع</p> | <p dir="RTL" style="text-align: justify;"> </p> <p dir="RTL" style="text-align: justify;">معمار، شهرساز، طراح و نقاش ایرانی. او دانش‌آموخته‌ی رشته‌ی معمارى در کالج سن میشل [[بروکسل]] و مدرسهی هنرهای زیبای دانشگاه ژنو و فارغ‌التحصیل دورهی دکترای این رشته از آکادمى سلطنتى هنرهاى زیباى بلژیک (لیژ- 1348) است. دیبا استاد [[دانشکده_هنرهای_زیبای_دانشگاه_تهران|دانشکده‌ی هنرهاى زیبا دانشگاه تهران]]، استاد مدعو دانشکده‌ی هنرهاى زیبا پاریس و دانشگاه ام.آى.تى [[دانشگاه_هاروارد|هاروارد]]، و همچنین مسئول بخش دکتراى معمارى دانشگاه تهران است. تدریس تئورى معمارى معاصر جهان و ارزیابى و معرفى معمارى معاصر کشورهاى اسلامى در قالب نقدهاى تطبیقى در دانشگاه‌هاى ایران و خارج از کشور، مشاور وزارتخانه‌هاى فرهنگ، مسکن و شهرسازى و امور خارجه، حضور در هیات‌هاى داورى طرح‌هاى مختلف ملى و بین‌المللى، عضویت در هیأت داوران اصلى جایزه‌ی معمارى آقاخان (1380/ ژنو ۲۰۰۱) و طراحى و اجراى آثارى چون سفارت ایران در برلین، عضویت در شورای تخصصی شهرداری تهران (1376- 1380)، عضویت در گروه معماری و شهرسازی مرکز بین‌المللی گفت و گوی تمدن‌ها (1379- 1382)، عضویت در شورای راهبردی کنگره‌ی بین‌المللی بازسازی شهرهای تخریب شده‌ی جنگ (1370) از جمله فعالیت‌های این هنرمند معمار محسوب می‌شوند. همچنین دریافت جایزه‌ی وزارت مسکن و شهرسازى و ریاست جمهورى در معمارى به خاطر طراحى و مدیریت در پروژه‌ی مسکن ارزان قیمت براى کارکنان دانشگاه‌هاى علوم پزشکى تهران، هدایت کارگاه‌هاى طراحى و فعال در کنفرانس‌ها و سمینارهاى داخلى و بین‌المللى، عضو رابط هیأت تحریریه‌ی چندین مجله‌ی بین‌المللى معمارى و سردبیری مجله‌ی معمارى و شهرسازى از دیگر مواردی هستند که در کارنامه‌ی دیبا ثبت شده‌اند.</p> <p dir="RTL" style="text-align: justify;">داراب دیبا از سال ۱۳۴۸ کارشناس وزارت فرهنگ و آموزش عالی و وزارت مسکن و شهرسازی و برگزارکننده‌ی نمایشگاه‌های انفرادی و جمعی در ایران و خارج از کشور، در زمینه‌های نقاشی، عکاسی و معماری نیز بوده است. از مهم‌ترین طرح‌های او می‌توان به سفارت ایران در برلین، که به خاطر پیوند میراث فرهنگی با معماری معاصر در کتاب دانشگاه برلین به عنوان اثر برگزیده انتخاب شده است، اشاره کرد.</p> <p dir="RTL" style="text-align: justify;">از پروژه‌های دیگر او باید به بانک مسکن کرمان (سال طراحی: 1384)، مرکز اسناد جمهوری اسلامی ایران (سال طراحی: 1382) و فرودگاه بین‌المللی اصفهان (سال طراحی: 1387- برنده‌ی مسابقه‌ی طراحی ترمینال پروازهای بین‌المللی) اشاره کرد.</p> <p dir="RTL" style="text-align: justify;">گزیده‌ی کتابشناسی: ''معماری معاصر ایران'' (ژنو- ۲۰۰۴)، ''خانه‌های سنتی اصفهان'' (پاریس- ۲۰۰۱)، ''معماری مساجد معاصر کشورهای اسلامی'' (لندن- ۱۹۹۵) و ''اصول طراحی معماری'' (تهران- ۱۳۶۹).</p> <p dir="RTL" style="text-align: justify;"> </p> <p dir="RTL" style="text-align: justify;">منابع</p> | ||
*[https://www.arel.ir/fa/Pages-View-967.html www.arel.ir] | *[https://www.arel.ir/fa/Pages-View-967.html www.arel.ir] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۷ نوامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۲:۲۱
| داراب دیبا | |
|---|---|
| زادروز |
تهران 1320ش |
| ملیت | ایرانی |
| تحصیلات و محل تحصیل | دکترای معماری- آکادمى سلطنتى هنرهاى زیباى بلژیک (لیژ- 1348) |
| شغل و تخصص اصلی | معمار و شهرساز |
| شغل و تخصص های دیگر | طراح و نقاش |
| آثار | فرودگاه بین‌المللی اصفهان (سال طراحی: 1387- برنده‌ی مسابقه‌ی طراحی ترمینال پروازهای بین‌المللی) |
| گروه مقاله | معماری |
| جوایز و افتخارات | جایزه‌ی وزارت مسکن و شهرسازى و ریاست جمهورى |
داراب دیبا (تهران 1320ش- )
معمار، شهرساز، طراح و نقاش ایرانی. او دانش‌آموخته‌ی رشته‌ی معمارى در کالج سن میشل بروکسل و مدرسهی هنرهای زیبای دانشگاه ژنو و فارغ‌التحصیل دورهی دکترای این رشته از آکادمى سلطنتى هنرهاى زیباى بلژیک (لیژ- 1348) است. دیبا استاد دانشکده‌ی هنرهاى زیبا دانشگاه تهران، استاد مدعو دانشکده‌ی هنرهاى زیبا پاریس و دانشگاه ام.آى.تى هاروارد، و همچنین مسئول بخش دکتراى معمارى دانشگاه تهران است. تدریس تئورى معمارى معاصر جهان و ارزیابى و معرفى معمارى معاصر کشورهاى اسلامى در قالب نقدهاى تطبیقى در دانشگاه‌هاى ایران و خارج از کشور، مشاور وزارتخانه‌هاى فرهنگ، مسکن و شهرسازى و امور خارجه، حضور در هیات‌هاى داورى طرح‌هاى مختلف ملى و بین‌المللى، عضویت در هیأت داوران اصلى جایزه‌ی معمارى آقاخان (1380/ ژنو ۲۰۰۱) و طراحى و اجراى آثارى چون سفارت ایران در برلین، عضویت در شورای تخصصی شهرداری تهران (1376- 1380)، عضویت در گروه معماری و شهرسازی مرکز بین‌المللی گفت و گوی تمدن‌ها (1379- 1382)، عضویت در شورای راهبردی کنگره‌ی بین‌المللی بازسازی شهرهای تخریب شده‌ی جنگ (1370) از جمله فعالیت‌های این هنرمند معمار محسوب می‌شوند. همچنین دریافت جایزه‌ی وزارت مسکن و شهرسازى و ریاست جمهورى در معمارى به خاطر طراحى و مدیریت در پروژه‌ی مسکن ارزان قیمت براى کارکنان دانشگاه‌هاى علوم پزشکى تهران، هدایت کارگاه‌هاى طراحى و فعال در کنفرانس‌ها و سمینارهاى داخلى و بین‌المللى، عضو رابط هیأت تحریریه‌ی چندین مجله‌ی بین‌المللى معمارى و سردبیری مجله‌ی معمارى و شهرسازى از دیگر مواردی هستند که در کارنامه‌ی دیبا ثبت شده‌اند.
داراب دیبا از سال ۱۳۴۸ کارشناس وزارت فرهنگ و آموزش عالی و وزارت مسکن و شهرسازی و برگزارکننده‌ی نمایشگاه‌های انفرادی و جمعی در ایران و خارج از کشور، در زمینه‌های نقاشی، عکاسی و معماری نیز بوده است. از مهم‌ترین طرح‌های او می‌توان به سفارت ایران در برلین، که به خاطر پیوند میراث فرهنگی با معماری معاصر در کتاب دانشگاه برلین به عنوان اثر برگزیده انتخاب شده است، اشاره کرد.
از پروژه‌های دیگر او باید به بانک مسکن کرمان (سال طراحی: 1384)، مرکز اسناد جمهوری اسلامی ایران (سال طراحی: 1382) و فرودگاه بین‌المللی اصفهان (سال طراحی: 1387- برنده‌ی مسابقه‌ی طراحی ترمینال پروازهای بین‌المللی) اشاره کرد.
گزیده‌ی کتابشناسی: معماری معاصر ایران (ژنو- ۲۰۰۴)، خانه‌های سنتی اصفهان (پاریس- ۲۰۰۱)، معماری مساجد معاصر کشورهای اسلامی (لندن- ۱۹۹۵) و اصول طراحی معماری (تهران- ۱۳۶۹).
منابع