فرامرز شریفی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳۲: | خط ۳۲: | ||
| | ||
<p dir="RTL" style="text-align: justify;">[[پرونده:2042148741- 2 .jpg|جایگزین=خانه‌ی امیری- دزاشیب (فرامرز شریفی) |بندانگشتی|خانه‌ی امیری- دزاشیب (فرامرز شریفی) ]] | <p dir="RTL" style="text-align: justify;">[[پرونده:2042148741- 2 .jpg|جایگزین=خانه‌ی امیری- دزاشیب (فرامرز شریفی) |بندانگشتی|خانه‌ی امیری- دزاشیب (فرامرز شریفی) ]] | ||
معمار ایرانی. پس از گذراندن دوره‌های تحصیلات ابتدایی و دبیرستان، در سال ۱۳۳۴ وارد دانشکده‌ی هنرهای زیبای دانشگاه تهران و در سال ۱۳۴۲ با درجه‌ی عالی از این دانشکده فارغ‌التحصیل شد. شهرتش در پیش‌طرح<ref>esquisse</ref>، مخصوصاً کشیدن ماشین زبان‌زد بود، اما در حال حاضر از صدها پیش‌طرح خود در طول چند دهه کار حرفه‌ای، تنها تعداد اندکی را حفظ کرده است. آثار شریفی تحت تاثیر سبک معماران برجسته‌ای چون [[ماریو_بوتا_(۱۹۴۳)|ماریو بوتا]]، رنزو پیانو، [[مایکل_گریوز|مایکل_گریوز]]، کارلو اسکارپا و [[هوشنگ_سیحون|هوشنگ_سیحون]] است. ۶ سال تحصیل و کار در آتلیه‌ی هوشنگ سیحون (در دانشکده‌ی هنرهای زیبا) باعث شد که استفاده‌ی به‌جا از مصالح و سادگی مینیمالیستی پروژه‌هایش را از سیحون بیاموزد. آثار او، تلفیقی از سبک‌های کلاسیک و مدرن است. همچنین، آجر متریال اصلی نمای بیش‌تر عمارت‌هایی است که شریفی ساخته است.</p> <p dir="RTL" style="text-align: justify;">او از سال 1347 تا 1372 در دفاتر مهندسی مشاور آرتیمان و از سال 1372 در دفتر شخصی خودش به کار مشغول بوده است. فرامرز شریفی در سال 1379 به دریافت نشان پیرنیا و لوح تقدیر و سپاس از جشن شصتمین سال تاسیس دانشکده‌ی هنرهای زیبا و در سال 1381 به رتبه‌ی پنجم جایزه بزرگ معمار نایل آمده است. از سال 1379 تا 1381 نیز او عضو کمیته‌ی معماری (حوزه‌ی معاونت شهرسازی و معماری شهرداری تهران) بوده است و داوری چند دوره جایزه بزرگ معمار را نیز در کارنامه‌ی فعالیت‌های خود دارد.</p> <p dir="RTL" style="text-align: justify;">شریفی در طی نزدیک به 50 سال فعالیت، بیش از 150 پروژه‌ی خصوصی را طراحی و اجرا کرده است که از آن جمله می‌توان به این موارد اشاره نمود: خانه‌ای در سعدآباد (زمان اتمام: 1356)، مجموعه‌ی مسکونی گرامی (زمان اتمام: 1365)، ساختمان مسکونی کامرانیه (اجرا از 1369 تا 1372)، مجموعه‌ی مسکونی ندا (زمان اتمام: 1370)، خانه‌ی دیباجی (اجرا: 1371- 1372)، خانه‌ی امیری دزاشیب (زمان اتمام: 1375)، ساختمان مسکونی نیاوران (زمان اتمام: 1376)، ساختمان اداری کردستان (زمان اتمام: 1382)، ویلای مشاء (زمان اتمام: 1385) و ویلای گلندوک (زمان اتمام: 1384).</p> <p dir="RTL" style="text-align: justify;"> </p> <p dir="RTL" style="text-align: justify;">منابع</p> | معمار ایرانی. پس از گذراندن دوره‌های تحصیلات ابتدایی و دبیرستان، در سال ۱۳۳۴ وارد [[دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران|دانشکده‌ی هنرهای زیبای دانشگاه تهران]] و در سال ۱۳۴۲ با درجه‌ی عالی از این دانشکده فارغ‌التحصیل شد. شهرتش در پیش‌طرح<ref>esquisse</ref>، مخصوصاً کشیدن ماشین زبان‌زد بود، اما در حال حاضر از صدها پیش‌طرح خود در طول چند دهه کار حرفه‌ای، تنها تعداد اندکی را حفظ کرده است. آثار شریفی تحت تاثیر سبک معماران برجسته‌ای چون [[ماریو_بوتا_(۱۹۴۳)|ماریو بوتا]]، رنزو پیانو، [[مایکل_گریوز|مایکل_گریوز]]، کارلو اسکارپا و [[هوشنگ_سیحون|هوشنگ_سیحون]] است. ۶ سال تحصیل و کار در آتلیه‌ی هوشنگ سیحون (در دانشکده‌ی هنرهای زیبا) باعث شد که استفاده‌ی به‌جا از مصالح و سادگی مینیمالیستی پروژه‌هایش را از سیحون بیاموزد. آثار او، تلفیقی از سبک‌های کلاسیک و مدرن است. همچنین، آجر متریال اصلی نمای بیش‌تر عمارت‌هایی است که شریفی ساخته است.</p> <p dir="RTL" style="text-align: justify;">او از سال 1347 تا 1372 در دفاتر مهندسی مشاور آرتیمان و از سال 1372 در دفتر شخصی خودش به کار مشغول بوده است. فرامرز شریفی در سال 1379 به دریافت نشان پیرنیا و لوح تقدیر و سپاس از جشن شصتمین سال تاسیس دانشکده‌ی هنرهای زیبا و در سال 1381 به رتبه‌ی پنجم جایزه بزرگ معمار نایل آمده است. از سال 1379 تا 1381 نیز او عضو کمیته‌ی معماری (حوزه‌ی معاونت شهرسازی و معماری شهرداری تهران) بوده است و داوری چند دوره جایزه بزرگ معمار را نیز در کارنامه‌ی فعالیت‌های خود دارد.</p> <p dir="RTL" style="text-align: justify;">شریفی در طی نزدیک به 50 سال فعالیت، بیش از 150 پروژه‌ی خصوصی را طراحی و اجرا کرده است که از آن جمله می‌توان به این موارد اشاره نمود: خانه‌ای در سعدآباد (زمان اتمام: 1356)، مجموعه‌ی مسکونی گرامی (زمان اتمام: 1365)، ساختمان مسکونی کامرانیه (اجرا از 1369 تا 1372)، مجموعه‌ی مسکونی ندا (زمان اتمام: 1370)، خانه‌ی دیباجی (اجرا: 1371- 1372)، خانه‌ی امیری دزاشیب (زمان اتمام: 1375)، ساختمان مسکونی نیاوران (زمان اتمام: 1376)، ساختمان اداری کردستان (زمان اتمام: 1382)، ویلای مشاء (زمان اتمام: 1385) و ویلای گلندوک (زمان اتمام: 1384).</p> <p dir="RTL" style="text-align: justify;"> </p> <p dir="RTL" style="text-align: justify;">منابع</p> | ||
*http://iacenter.ir/index.aspx?pageid=387&p=1 | *http://iacenter.ir/index.aspx?pageid=387&p=1 | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۸ نوامبر ۲۰۲۳، ساعت ۰۵:۵۶
| فرامرز شریفی | |
|---|---|
| زادروز |
تهران 1315ش |
| ملیت | ایرانی |
| تحصیلات و محل تحصیل | معماری- دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران |
| شغل و تخصص اصلی | معمار |
| گروه مقاله | معماری |
| جوایز و افتخارات | دریافت نشان پیرنیا و لوح تقدیر و سپاس از جشن شصتمین سال تاسیس دانشکده‌ی هنرهای زیبا (1379) |
فرامرز شریفی (تهران 1315ش- )
معمار ایرانی. پس از گذراندن دوره‌های تحصیلات ابتدایی و دبیرستان، در سال ۱۳۳۴ وارد دانشکده‌ی هنرهای زیبای دانشگاه تهران و در سال ۱۳۴۲ با درجه‌ی عالی از این دانشکده فارغ‌التحصیل شد. شهرتش در پیش‌طرح[۱]، مخصوصاً کشیدن ماشین زبان‌زد بود، اما در حال حاضر از صدها پیش‌طرح خود در طول چند دهه کار حرفه‌ای، تنها تعداد اندکی را حفظ کرده است. آثار شریفی تحت تاثیر سبک معماران برجسته‌ای چون ماریو بوتا، رنزو پیانو، مایکل_گریوز، کارلو اسکارپا و هوشنگ_سیحون است. ۶ سال تحصیل و کار در آتلیه‌ی هوشنگ سیحون (در دانشکده‌ی هنرهای زیبا) باعث شد که استفاده‌ی به‌جا از مصالح و سادگی مینیمالیستی پروژه‌هایش را از سیحون بیاموزد. آثار او، تلفیقی از سبک‌های کلاسیک و مدرن است. همچنین، آجر متریال اصلی نمای بیش‌تر عمارت‌هایی است که شریفی ساخته است.
او از سال 1347 تا 1372 در دفاتر مهندسی مشاور آرتیمان و از سال 1372 در دفتر شخصی خودش به کار مشغول بوده است. فرامرز شریفی در سال 1379 به دریافت نشان پیرنیا و لوح تقدیر و سپاس از جشن شصتمین سال تاسیس دانشکده‌ی هنرهای زیبا و در سال 1381 به رتبه‌ی پنجم جایزه بزرگ معمار نایل آمده است. از سال 1379 تا 1381 نیز او عضو کمیته‌ی معماری (حوزه‌ی معاونت شهرسازی و معماری شهرداری تهران) بوده است و داوری چند دوره جایزه بزرگ معمار را نیز در کارنامه‌ی فعالیت‌های خود دارد.
شریفی در طی نزدیک به 50 سال فعالیت، بیش از 150 پروژه‌ی خصوصی را طراحی و اجرا کرده است که از آن جمله می‌توان به این موارد اشاره نمود: خانه‌ای در سعدآباد (زمان اتمام: 1356)، مجموعه‌ی مسکونی گرامی (زمان اتمام: 1365)، ساختمان مسکونی کامرانیه (اجرا از 1369 تا 1372)، مجموعه‌ی مسکونی ندا (زمان اتمام: 1370)، خانه‌ی دیباجی (اجرا: 1371- 1372)، خانه‌ی امیری دزاشیب (زمان اتمام: 1375)، ساختمان مسکونی نیاوران (زمان اتمام: 1376)، ساختمان اداری کردستان (زمان اتمام: 1382)، ویلای مشاء (زمان اتمام: 1385) و ویلای گلندوک (زمان اتمام: 1384).
منابع
- ↑ esquisse