ایذه، شهر: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۰: | خط ۲۰: | ||
[[File:11675200.jpg|thumb|شيرهاي سنگي سنبل مردان بزرگ و شجاع، روستاي سوسن]] | [[File:11675200.jpg|thumb|شيرهاي سنگي سنبل مردان بزرگ و شجاع، روستاي سوسن]] | ||
(یا: ایذج) واقع در استان خوزستان و مرکز اداری شهرستان ایذه با ارتفاع ۸۳۵ متر، در ۴۵۸کیلومتری جنوب غربی تهران و ۱۲۶کیلومتری شمال شرقی اهواز، سر راه اهواز به شهرکرد و اصفهان، قرار دارد. اقلیم این شهر معتدل مایل به گرم و نیمه‌خشک و جمعیت آن ۱۰۴,۳۶۴ نفر است (۱۳۸۵). از مراکز تمدن باستانی است و قدرت آن به روزگار ساسانیان می‌رسد. بعد از اسلام، ایذج یا ایذه خوانده می‌شد و در دورۀ حکومت مغولان به | (یا: ایذج) واقع در استان خوزستان و مرکز اداری شهرستان ایذه با ارتفاع ۸۳۵ متر، در ۴۵۸کیلومتری جنوب غربی تهران و ۱۲۶کیلومتری شمال شرقی اهواز، سر راه اهواز به شهرکرد و اصفهان، قرار دارد. اقلیم این شهر معتدل مایل به گرم و نیمه‌خشک و جمعیت آن ۱۰۴,۳۶۴ نفر است (۱۳۸۵). | ||
از مراکز تمدن باستانی است و قدرت آن به روزگار ساسانیان می‌رسد. بعد از اسلام، ایذج یا ایذه خوانده می‌شد و در دورۀ حکومت مغولان به مال‌امیر یا مالمیر موسوم بود. اوج رونق آن در زمانی بود که اتابکان لر بزرگ به قدرت رسیدند و این شهر پایتخت آنان شد. پس از آن، از رونق افتاد و رو به ویرانی نهاد که خرابه‌های آن در کنار شهر ایذۀ کنونی مشهود است. پل سنگی ایذج، که مورّخان آن را به عظیم توصیف کرده‌اند، نقوش برجسته و کتیبه‌های متعدد، غار سلطان یا غار سلیمان، قلۀ کژدم، و گورستان عهد اشکانی از مکان‌های تاریخی و دیدنی ایذه است. | |||
---- | |||
<br/> <!--11675200--> | <br/> <!--11675200--> | ||
[[Category:جغرافیای ایران]] [[Category:خوزستان]] | [[Category:جغرافیای ایران]] [[Category:خوزستان]] | ||
نسخهٔ ۱۰ دسامبر ۲۰۲۳، ساعت ۰۵:۴۳
| ایذه، شهر | |
|---|---|
| کشور | پرونده:Flag of Iran.svg ایران |
| استان | خوزستان |
| شهرستان | ایذه |
| جمعیت | ۱۰۴,۳۶۴ نفر(۱۳۸۵ش) |
| موقعیت | ۴۵۸کیلومتری جنوب غربی تهران و ۱۲۶کیلومتری شمال شرقی اهواز، سر راه اهواز به شهرکرد و اصفهان |
| نوع اقلیم | معتدل مایل به گرم و نیمه‌خشک |
| ارتفاع از سطح دریا | ۸۳۵ متر |
ایذِه، شهر
(یا: ایذج) واقع در استان خوزستان و مرکز اداری شهرستان ایذه با ارتفاع ۸۳۵ متر، در ۴۵۸کیلومتری جنوب غربی تهران و ۱۲۶کیلومتری شمال شرقی اهواز، سر راه اهواز به شهرکرد و اصفهان، قرار دارد. اقلیم این شهر معتدل مایل به گرم و نیمه‌خشک و جمعیت آن ۱۰۴,۳۶۴ نفر است (۱۳۸۵).
از مراکز تمدن باستانی است و قدرت آن به روزگار ساسانیان می‌رسد. بعد از اسلام، ایذج یا ایذه خوانده می‌شد و در دورۀ حکومت مغولان به مال‌امیر یا مالمیر موسوم بود. اوج رونق آن در زمانی بود که اتابکان لر بزرگ به قدرت رسیدند و این شهر پایتخت آنان شد. پس از آن، از رونق افتاد و رو به ویرانی نهاد که خرابه‌های آن در کنار شهر ایذۀ کنونی مشهود است. پل سنگی ایذج، که مورّخان آن را به عظیم توصیف کرده‌اند، نقوش برجسته و کتیبه‌های متعدد، غار سلطان یا غار سلیمان، قلۀ کژدم، و گورستان عهد اشکانی از مکان‌های تاریخی و دیدنی ایذه است.