ابوعثمان حیری، سعید ( ـ نیشابور ۲۹۸ق): تفاوت میان نسخهها
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
ابوعُثمان حِیَری، سعید ( ـ نیشابور ۲۹۸ق)<br> | ابوعُثمان حِیَری، سعید ( ـ نیشابور ۲۹۸ق)<br> | ||
<p>از رجال تصوّف. اصلاً اهل [[ری، شهر|ری]] بود. در ابتدا، از محضر و مصاحبت مشاهیری همچون [[شاه بن شجاع کرمانی]] و [[یحیی بن معاذ رازی]] استفاده کرد. آنگاه به همراه شاه کرمانی به [[نیشابور، شهر|نیشابور]] کوچید و دست ارادت به [[ابوحفص حداد، عمر ( ـ۲۷۰/۲۶۵ق)|ابوحفص حدّاد]] داد و دقائق تصوّف را از او آموخت. پس از آن به ترویجِ تصوّف در نیشابور پرداخت، تا آنجا که او را استاد نیشابوریان خواندند. عبدالله بن محمد رازی، او را از تمامی استادانش ـ حتّی جُنَید و رُوَیم ـ برتر میدانست. اما او را در سخن و اشاراتِ عارفانه ضعیف دانستهاند. فرزند او عبدالله و فرزندزادهاش سعید نیز، درشمار صوفیان بودهاند.</p> | <p>از رجال تصوّف. اصلاً اهل [[ری، شهر باستانی|ری]] بود. در ابتدا، از محضر و مصاحبت مشاهیری همچون [[شاه بن شجاع کرمانی]] و [[یحیی بن معاذ رازی]] استفاده کرد. آنگاه به همراه شاه کرمانی به [[نیشابور، شهر|نیشابور]] کوچید و دست ارادت به [[ابوحفص حداد، عمر ( ـ۲۷۰/۲۶۵ق)|ابوحفص حدّاد]] داد و دقائق تصوّف را از او آموخت. پس از آن به ترویجِ تصوّف در نیشابور پرداخت، تا آنجا که او را استاد نیشابوریان خواندند. عبدالله بن محمد رازی، او را از تمامی استادانش ـ حتّی جُنَید و رُوَیم ـ برتر میدانست. اما او را در سخن و اشاراتِ عارفانه ضعیف دانستهاند. فرزند او عبدالله و فرزندزادهاش سعید نیز، درشمار صوفیان بودهاند.</p> | ||
<br><!--11076500--> | <br><!--11076500--> | ||
[[رده:عرفان]] | [[رده:عرفان]] | ||
[[رده:اشخاص و فرقه ها]] | [[رده:اشخاص و فرقه ها]] |
نسخهٔ کنونی تا ۱۴ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۸:۲۵
ابوعُثمان حِیَری، سعید ( ـ نیشابور ۲۹۸ق)
از رجال تصوّف. اصلاً اهل ری بود. در ابتدا، از محضر و مصاحبت مشاهیری همچون شاه بن شجاع کرمانی و یحیی بن معاذ رازی استفاده کرد. آنگاه به همراه شاه کرمانی به نیشابور کوچید و دست ارادت به ابوحفص حدّاد داد و دقائق تصوّف را از او آموخت. پس از آن به ترویجِ تصوّف در نیشابور پرداخت، تا آنجا که او را استاد نیشابوریان خواندند. عبدالله بن محمد رازی، او را از تمامی استادانش ـ حتّی جُنَید و رُوَیم ـ برتر میدانست. اما او را در سخن و اشاراتِ عارفانه ضعیف دانستهاند. فرزند او عبدالله و فرزندزادهاش سعید نیز، درشمار صوفیان بودهاند.