ساتو: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه زندگینامه | |||
|عنوان =کورنل وایلد | |||
|نام =Cornel Wilde | |||
|نام دیگر= | |||
|نام اصلی= | |||
|نام مستعار= | |||
|لقب= | |||
|زادروز=نیویورک ۱۹۱۵م | |||
|تاریخ مرگ=۱۹۸۹م | |||
|دوره زندگی= | |||
|ملیت=امریکایی | |||
|محل زندگی= | |||
|تحصیلات و محل تحصیل= | |||
| شغل و تخصص اصلی =بازیگر و کارگردان | |||
|شغل و تخصص های دیگر= | |||
|سبک = | |||
|مکتب = | |||
|سمت = | |||
|جوایز و افتخارات = | |||
|آثار =طعمۀ برهنه (۱۹۶۶)، ساحل سرخ (۱۹۶۷)، و نابودی علفزار (۱۹۷۰) | |||
|خویشاوندان سرشناس = | |||
|گروه مقاله =سینما | |||
|دوره = | |||
|فعالیتهای مهم = | |||
|رشته = | |||
|پست تخصصی = | |||
|باشگاه = | |||
}} | |||
[[پرونده:25003500.jpg|جایگزین=پری آقابایوف|بندانگشتی|359x359پیکسل|پری آقابابوف]] | [[پرونده:25003500.jpg|جایگزین=پری آقابایوف|بندانگشتی|359x359پیکسل|پری آقابابوف]] | ||
ساتو (تهران ۱۲۷۹– ۱۳۵۸ش)<br> | ساتو (تهران ۱۲۷۹– ۱۳۵۸ش)<br> |
نسخهٔ ۱۶ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۰:۱۸
کورنل وایلد Cornel Wilde | |
---|---|
زادروز |
نیویورک ۱۹۱۵م |
درگذشت | ۱۹۸۹م |
ملیت | امریکایی |
شغل و تخصص اصلی | بازیگر و کارگردان |
آثار | طعمۀ برهنه (۱۹۶۶)، ساحل سرخ (۱۹۶۷)، و نابودی علفزار (۱۹۷۰) |
گروه مقاله | سینما |
ساتو (تهران ۱۲۷۹– ۱۳۵۸ش)
(یا: پری آقابابوف) خوانندۀ ارمنیتبار اپرا، بازیگر تئاتر و مؤسس یکی از نخستین سالنهای نمایش در تهران. از بزرگترین زنان عرصۀ نمایش و اپرا در ایران دهۀ نخست قرن اخیر. از ۱۲۹۷ تا ۱۳۰۷ش نقش مهمی در اعتلای هنر نمایش در ایران داشت. مادام پری آقابایوف در برلین و مسکو تحصیل کرد، و پس از بازگشت به ایران با گروه میشا گوستانیان و کمدی موزیکال به همکاری پرداخت. در اپرت پریچهر و پریزاد نوشتۀ رضا کمال شهرزاد، و سه کمربند نقشآفرینیهای موفقی انجام داد. مادام پری و شوهرش، الکساندر آقابابیان، تالار نمایش پری را در میدان مخبرالدوله کوچۀ نوشین تأسیس کردند. در ۱۳۰۷ش خانبابا معتضدی آنجا را اجاره و به نخستین سینمای مختلط زنانه و مردانه تبدیل کرد.
آلکس آقابابیان، فرزند مادام پری، از نخستین کسانی بود که در ایتالیا با همکاری گروهی از ایرانیان به دوبلۀ فیلمهای ایتالیایی به فارسی اقدام کرد. از فعالیتهای دیگر مادام پری تشکیل تروپ پری و پس از آن افتتاح سالن صنعتی سامار برای آموزش گلسازی، کلاهدوزی، خیاطی و بافندگی در منزل مسکونیاش بود (۱۳۳۱).
مقالۀ آقابابیان، ساتنیگ نیز دیده شود.