سراج، سید حسام الدین (اصفهان ۱۳۳۷ش): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
سراج، سِید حسام‌الدین (اصفهان ۱۳۳۷ش)<br> | سراج، سِید حسام‌الدین (اصفهان ۱۳۳۷ش)<br> | ||
{{جعبه زندگینامه | {{جعبه زندگینامه | ||
| خط ۲۸: | خط ۲۷: | ||
|پست تخصصی = | |پست تخصصی = | ||
|باشگاه = | |باشگاه = | ||
}}<p>خوانندۀ موسیقی ایرانی. آواز اصیل را به تشویق پدرش آغاز کرد و از محضر استادانی چون [[محمدرضا شجریان (خواننده)|محمدرضا شجریان]] بهره برد و نزد [[پایور، فرامرز (تهران ۱۳۱۱ش ـ ۱۳۸۸)|فرامرز پایور]] نوازندگی سنتور را نیز فرا گرفت. فعالیت او از سال‌های ۱۳۵۷ـ۱۳۵۸ مقارن با پیروزی انقلاب اسلامی، آغاز شد و در سال‌های [[جنگ ایران و عراق]] (۱۳۵۹ـ۱۳۶۷) با ساخت و اجرای نغمه‌ای در دستگاه همایون (با شعرِ [[سبزواری، حمید (سبزوار ۱۳۰۴ش)|حمید سبزواری]] با عنوان «همپای جلودار») شهرت و محبوبیتی فراگیر یافت و هم‌زمان در واحد موسیقی حوزۀ هنری سازمان تبلیغات اسلامی، تعدادی آلبوم همراه با تارنوازی و آهنگ‌سازی [[محسن نفر]]، تولید شد که نام سراج را به‌عنوان خواننده‌ای صاحب لحن خاص به جامعۀ موسیقی شناساند. تحصیلات او در رشتۀ معماری در تهران و [[لندن (انگلستان)|لندن]] بود. وی طی سال‌های بعد از انقلاب، با برگزاری کنسرت و انتشار آلبوم، فعالیت مستمر موسیقایی داشته است. از آثارش آلبوم‌های ''نینوا'' (۱ و ۲)؛ ''شمس‌الضحی''؛ ''باغ ارغوان''؛ ''شرح فراق''؛ ''یاد یار'' (به یاد امام خمینی (ره)، همراه با آهنگ‌سازی و تار محسن نفر)؛ ''وداع'' (همراه با رامین کاکاوند)، ''آینه و آه'' (همراه با [[محمدجواد ضرابیان]]) در خور ذکرند.</p> | }} | ||
[[پرونده:Hesameddin-seraj.jpg|بندانگشتی|حسام الدین سراج]] | |||
<p>خوانندۀ موسیقی ایرانی. آواز اصیل را به تشویق پدرش آغاز کرد و از محضر استادانی چون [[محمدرضا شجریان (خواننده)|محمدرضا شجریان]] بهره برد و نزد [[پایور، فرامرز (تهران ۱۳۱۱ش ـ ۱۳۸۸)|فرامرز پایور]] نوازندگی سنتور را نیز فرا گرفت. فعالیت او از سال‌های ۱۳۵۷ـ۱۳۵۸ مقارن با پیروزی انقلاب اسلامی، آغاز شد و در سال‌های [[جنگ ایران و عراق]] (۱۳۵۹ـ۱۳۶۷) با ساخت و اجرای نغمه‌ای در دستگاه همایون (با شعرِ [[سبزواری، حمید (سبزوار ۱۳۰۴ش)|حمید سبزواری]] با عنوان «همپای جلودار») شهرت و محبوبیتی فراگیر یافت و هم‌زمان در واحد موسیقی حوزۀ هنری سازمان تبلیغات اسلامی، تعدادی آلبوم همراه با تارنوازی و آهنگ‌سازی [[محسن نفر]]، تولید شد که نام سراج را به‌عنوان خواننده‌ای صاحب لحن خاص به جامعۀ موسیقی شناساند. تحصیلات او در رشتۀ معماری در تهران و [[لندن (انگلستان)|لندن]] بود. وی طی سال‌های بعد از انقلاب، با برگزاری کنسرت و انتشار آلبوم، فعالیت مستمر موسیقایی داشته است. از آثارش آلبوم‌های ''نینوا'' (۱ و ۲)؛ ''شمس‌الضحی''؛ ''باغ ارغوان''؛ ''شرح فراق''؛ ''یاد یار'' (به یاد امام خمینی (ره)، همراه با آهنگ‌سازی و تار محسن نفر)؛ ''وداع'' (همراه با رامین کاکاوند)، ''آینه و آه'' (همراه با [[محمدجواد ضرابیان]]) در خور ذکرند.</p> | |||
<br><!--25114800--> | <br><!--25114800--> | ||
[[رده:موسیقی]] | [[رده:موسیقی]] | ||
[[رده:ایران - اشخاص]] | [[رده:ایران - اشخاص]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۹ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۸:۰۵
سراج، سِید حسام‌الدین (اصفهان ۱۳۳۷ش)
| سِید حسام‌الدین سراج | |
|---|---|
| زادروز |
اصفهان 1337ش |
| ملیت | ایرانی |
| تحصیلات و محل تحصیل | رشتۀ معماری در تهران و لندن |
| شغل و تخصص اصلی | خواننده |
| آثار | نینوا (1 و 2)؛ شمس‌الضحی؛ باغ ارغوان |
| گروه مقاله | موسیقی |
خوانندۀ موسیقی ایرانی. آواز اصیل را به تشویق پدرش آغاز کرد و از محضر استادانی چون محمدرضا شجریان بهره برد و نزد فرامرز پایور نوازندگی سنتور را نیز فرا گرفت. فعالیت او از سال‌های ۱۳۵۷ـ۱۳۵۸ مقارن با پیروزی انقلاب اسلامی، آغاز شد و در سال‌های جنگ ایران و عراق (۱۳۵۹ـ۱۳۶۷) با ساخت و اجرای نغمه‌ای در دستگاه همایون (با شعرِ حمید سبزواری با عنوان «همپای جلودار») شهرت و محبوبیتی فراگیر یافت و هم‌زمان در واحد موسیقی حوزۀ هنری سازمان تبلیغات اسلامی، تعدادی آلبوم همراه با تارنوازی و آهنگ‌سازی محسن نفر، تولید شد که نام سراج را به‌عنوان خواننده‌ای صاحب لحن خاص به جامعۀ موسیقی شناساند. تحصیلات او در رشتۀ معماری در تهران و لندن بود. وی طی سال‌های بعد از انقلاب، با برگزاری کنسرت و انتشار آلبوم، فعالیت مستمر موسیقایی داشته است. از آثارش آلبوم‌های نینوا (۱ و ۲)؛ شمس‌الضحی؛ باغ ارغوان؛ شرح فراق؛ یاد یار (به یاد امام خمینی (ره)، همراه با آهنگ‌سازی و تار محسن نفر)؛ وداع (همراه با رامین کاکاوند)، آینه و آه (همراه با محمدجواد ضرابیان) در خور ذکرند.