لنینگراد، استان: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۴: | خط ۴: | ||
[[File:37086400.jpg|thumb|کليساي جامع ايزاک مقدس، سن‌پترزبورگ]] | [[File:37086400.jpg|thumb|کليساي جامع ايزاک مقدس، سن‌پترزبورگ]] | ||
واقع در شمال غربی فدراسیون روسیه<ref>Russian Federation | واقع در شمال غربی فدراسیون [[روسیه]]<ref>Russian Federation | ||
</ref>، با ۸۵,۹۰۰ کیلومتر مربع مساحت و ۱,۶۷۶,۰۰۰ نفر جمعیت (۱۹۹۶). ۶۶ درصد از جمعیت آن شهرنشین‌اند. مرکز آن سن‌پترزبورگ<ref>St Petersburg </ref> (لنینگراد سابق) است. دیگر شهرهای بزرگ آن عبارت‌اند از گاتچینا<ref>Gatchina </ref> و ویبورگ<ref>Vyborg </ref>. این ناحیه از شمال غربی به مرز فنلاند محدود می‌شود و شامل دریاچۀ لادوگا<ref>Lake Ladoga</ref> در شمال است. بخشی از آن، زمین‌های پست جنگلی با آب‌وهوای دریایی است. لنینگراد دارای منابع | </ref>، با ۸۵,۹۰۰ کیلومتر مربع مساحت و ۱,۶۷۶,۰۰۰ نفر جمعیت (۱۹۹۶). ۶۶ درصد از جمعیت آن شهرنشین‌اند. مرکز آن [[سن پترزبورگ|سن‌پترزبورگ]]<ref>St Petersburg </ref> (لنینگراد سابق) است. دیگر شهرهای بزرگ آن عبارت‌اند از [[گاتچینا]]<ref>Gatchina </ref> و [[ویبورگ، شهر|ویبورگ]]<ref>Vyborg </ref>. این ناحیه از شمال غربی به مرز [[فنلاند]] محدود می‌شود و شامل [[لادوگا، دریاچه|دریاچۀ لادوگا]]<ref>Lake Ladoga</ref> در شمال است. بخشی از آن، زمین‌های پست جنگلی با آب‌وهوای دریایی است. لنینگراد دارای منابع [[بوکسیت]]، سنگ نفت، و زغال‌سنگ است. صنایع آن شامل استخراج زغال‌سنگ و نفت، تولید فرآورده‌های چوبی، آلومینیوم، مصالح ساختمانی، مواد شیمیایی و غذایی، و کالاهای مصرفی است. تولیدات کشاورزی آن را انواع سبزی، سیب‌زمینی، و غلات تشکیل می‌دهند. پرورش طیور و صید ماهی نیز در آن اهمیت دارد. این منطقه، به‌‌استثنای غرب برزخ کارلیایی<ref> Karelian Isthmus </ref>، قبلاً به [[نووگورود، استان|نووگورود]]<ref>Novgorod</ref> تعلق داشت و زمانی بخشی از آن در قرون ۱۶ و ۱۷ در کنترل [[سوید|سوئد]] بود. در ۱۷۲۱ به روسیه منضم شد. برزخ کارلیایی با ویبورگ تا ۱۹۴۴ متعلق به فنلاند بود. بیشتر این استان در [[جنگ جهانی دوم]] به اشغال نیروهای آلمانی درآمد و شاهد نبردهای سخت بود. پس از فروپاشی [[اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی|اتحاد جماهیر شوروی]]، ساکنان این استان، برخلاف شهروندان سن‌پترزبورگ، به حفظ نام لنینگراد رأی دادند. | ||
| | ||
نسخهٔ ۱۶ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۸:۱۴
لِنینْگِراد، استان (Leningrad)
واقع در شمال غربی فدراسیون روسیه[۱]، با ۸۵,۹۰۰ کیلومتر مربع مساحت و ۱,۶۷۶,۰۰۰ نفر جمعیت (۱۹۹۶). ۶۶ درصد از جمعیت آن شهرنشین‌اند. مرکز آن سن‌پترزبورگ[۲] (لنینگراد سابق) است. دیگر شهرهای بزرگ آن عبارت‌اند از گاتچینا[۳] و ویبورگ[۴]. این ناحیه از شمال غربی به مرز فنلاند محدود می‌شود و شامل دریاچۀ لادوگا[۵] در شمال است. بخشی از آن، زمین‌های پست جنگلی با آب‌وهوای دریایی است. لنینگراد دارای منابع بوکسیت، سنگ نفت، و زغال‌سنگ است. صنایع آن شامل استخراج زغال‌سنگ و نفت، تولید فرآورده‌های چوبی، آلومینیوم، مصالح ساختمانی، مواد شیمیایی و غذایی، و کالاهای مصرفی است. تولیدات کشاورزی آن را انواع سبزی، سیب‌زمینی، و غلات تشکیل می‌دهند. پرورش طیور و صید ماهی نیز در آن اهمیت دارد. این منطقه، به‌‌استثنای غرب برزخ کارلیایی[۶]، قبلاً به نووگورود[۷] تعلق داشت و زمانی بخشی از آن در قرون ۱۶ و ۱۷ در کنترل سوئد بود. در ۱۷۲۱ به روسیه منضم شد. برزخ کارلیایی با ویبورگ تا ۱۹۴۴ متعلق به فنلاند بود. بیشتر این استان در جنگ جهانی دوم به اشغال نیروهای آلمانی درآمد و شاهد نبردهای سخت بود. پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی، ساکنان این استان، برخلاف شهروندان سن‌پترزبورگ، به حفظ نام لنینگراد رأی دادند.