مسعود، حسین (کرمان ۱۳۰۴ـ تهران ۱۳۸۳ش): تفاوت میان نسخهها
DaneshGostar (بحث | مشارکتها) (جایگزینی متن - '\\3' به '<!--3') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
مسعود، حسین (کرمان ۱۳۰۴ـ تهران ۱۳۸۳ش)<br> | {{جعبه زندگینامه|عنوان=حسین مسعود|نام=|نام دیگر=|نام اصلی=|نام مستعار=|لقب=|زادروز=کرمان ۱۳۰۴ش|تاریخ مرگ=تهران ۱۳۸۳ش|دوره زندگی=|ملیت=ایرانی|محل زندگی=|تحصیلات و محل تحصیل=|شغل و تخصص اصلی=سازنده تار و سهتار|شغل و تخصص های دیگر=|سبک=|مکتب=|سمت=|جوایز و افتخارات=|آثار=|خویشاوندان سرشناس=|گروه مقاله=موسیقی|دوره=|فعالیت های مهم=|رشته=|پست تخصصی=|باشگاه=}}مسعود، حسین (کرمان ۱۳۰۴ـ تهران ۱۳۸۳ش)<br> | ||
<p>سازندۀ تار و سهتار و چند ساز (ایرانی) در موسیقی ایران. ساختن سازهای ایرانی را با | <p>سازندۀ تار و [[سه تار|سهتار]] و چند ساز (ایرانی) در موسیقی ایران. ساختن سازهای ایرانی را با تراش تار در ۱۲سالگی شروع کرد و از استادان سنتیکار در [[کرمان، شهر|کرمان]]، [[مشهد، شهر|مشهد]] و تهران، طرز ساخت و رنگکاری را آموخت و نزد دو استاد بزرگ ردیف، [[شهنازی، علی اکبر (تهران ۱۲۷۶ـ۱۳۶۲ش)|علیاکبر شهنازی]] (تار) و [[عبادی، احمد (تهران ۱۲۸۵ـ۱۳۷۱ش)|احمد عبادی]] (سهتار)، نواختن تار و سهتار را فرا گرفت. تحصیلات معمول، از ابتدایی تا دانشسرا را در کرمان گذرانید و نزدیک به ۳۰ سال در مدارس کرمان، [[بندرعباس، شهر|بندرعباس]] و تهران تدریس کرد. تارهای حسین مسعود از الگوی یحیی، استاد فرجالله، عباس صنعت و جعفر صنعت بهره برده و در اصطلاح الگوی سهتار، [[تنبور]] و دوتار نیز ابداعاتی داشته است. او آخرین صنعتگر بازمانده از استادان سنتی بود و با همه تأکیدی که در حفظ اصول سازسازی به روش قدما داشت، باب استفاده سنجیده و دقیق از ابزارهای جدید و فنّاوری امروزی را نیز در این کار گشود. در سالهای آخر عمر، به خواست خود او، کارگاهش همراه با وسایل و ابزار در اختیار سازمان میراث فرهنگی استان کرمان قرار گرفت. و برگزیدهای از سازهای او در باغ موزۀ هرندی کرمان نگهداری میشود. یگانه اثر مکتوب او کتاب ''هنر سازسازی'' است.</p> | ||
<br><!--38286300--> | <br><!--38286300--> | ||
[[رده:موسیقی]] | [[رده:موسیقی]] | ||
[[رده:ایران - اشخاص]] | [[رده:ایران - اشخاص]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۷ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۸:۰۵
| حسین مسعود | |
|---|---|
| زادروز |
کرمان ۱۳۰۴ش |
| درگذشت | تهران ۱۳۸۳ش |
| ملیت | ایرانی |
| شغل و تخصص اصلی | سازنده تار و سهتار |
| گروه مقاله | موسیقی |
مسعود، حسین (کرمان ۱۳۰۴ـ تهران ۱۳۸۳ش)
سازندۀ تار و سهتار و چند ساز (ایرانی) در موسیقی ایران. ساختن سازهای ایرانی را با تراش تار در ۱۲سالگی شروع کرد و از استادان سنتیکار در کرمان، مشهد و تهران، طرز ساخت و رنگکاری را آموخت و نزد دو استاد بزرگ ردیف، علیاکبر شهنازی (تار) و احمد عبادی (سهتار)، نواختن تار و سهتار را فرا گرفت. تحصیلات معمول، از ابتدایی تا دانشسرا را در کرمان گذرانید و نزدیک به ۳۰ سال در مدارس کرمان، بندرعباس و تهران تدریس کرد. تارهای حسین مسعود از الگوی یحیی، استاد فرجالله، عباس صنعت و جعفر صنعت بهره برده و در اصطلاح الگوی سهتار، تنبور و دوتار نیز ابداعاتی داشته است. او آخرین صنعتگر بازمانده از استادان سنتی بود و با همه تأکیدی که در حفظ اصول سازسازی به روش قدما داشت، باب استفاده سنجیده و دقیق از ابزارهای جدید و فنّاوری امروزی را نیز در این کار گشود. در سالهای آخر عمر، به خواست خود او، کارگاهش همراه با وسایل و ابزار در اختیار سازمان میراث فرهنگی استان کرمان قرار گرفت. و برگزیدهای از سازهای او در باغ موزۀ هرندی کرمان نگهداری میشود. یگانه اثر مکتوب او کتاب هنر سازسازی است.