آملینو، امیل کلمان (۱۸۵۰ـ۱۹۱۵): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
خاورشناس فرانسوی. در مقام کشیش در دیوسز از نواحی رن به‌کار پرداخت. در | {{جعبه زندگینامه|عنوان=امیل کلمان آملینو|نام=Emile Clement Amelineau|نام دیگر=|نام اصلی=|نام مستعار=|لقب=|زادروز=۱۸۵۰م|تاریخ مرگ=۱۹۱۵م|دوره زندگی=|ملیت=|محل زندگی=|تحصیلات و محل تحصیل=|شغل و تخصص اصلی=|شغل و تخصص های دیگر=|سبک=|مکتب=|سمت=|جوایز و افتخارات=|آثار=|خویشاوندان سرشناس=|گروه مقاله=|دوره=|فعالیت های مهم=|رشته=|پست تخصصی=|باشگاه=}} | ||
آمِلینو، اِمیل کلِمان (۱۸۵۰ـ۱۹۱۵م)(Amelineau, Emile Clement) | |||
خاورشناس فرانسوی. در مقام [[کشیش]] در دیوسز از نواحی رن به‌کار پرداخت. در ۱۸۸۷م از [[کلیسا]] کناره گرفت و در [[پاریس، شهر|پاریس]] در زمینۀ [[مصرشناسی]] و قبطی‌شناسی تحصیل کرد. نخستین کسی بود که پس از خاک‌برداری در [[آبیدوس (مصر)|آبیدوس]]، میان سال‌های ۱۸۹۴ تا ۱۸۹۸م، موفق به یافتن گورهای گودالی‌شکل شد و از روی محتویات درون گورها آن‌ها را از آنِ دو دودمان نخستین مصر دانست. بهترین آثار او در زمینۀ مطالعات قبطی است. از آثار اوست: دربارۀ ''تکامل و خاستگاه آیین گنوسی مصری'' (پاریس، ۱۸۸۷م)؛ ''افسانه‌ها و داستان‌های مصر در عصر مسیحیت'' (۱۸۸۸م)؛ ''تذکرۀ شهدای کلیسای قبطی'' (پاریس، ۱۸۹۰م)؛ ''داستان اسحاق''، اسقف قبطی (پاریس، ۱۸۹۰م) ''خلاصۀ تاریخ مصر از کهن‌ترین روزگاران تا به امروز'' (پاریس، ۱۸۹۴م)؛ ''تاریخچۀ تدفین و مراسم آن در مصر باستان'' (پاریس، ۱۸۹۶م)؛ ''کاوش‌های جدید در آبیدوس'' (۱۸۹۹م). | |||
<br/> | <br/> | ||
[[Category:خاورشناسی]] [[Category:(خاورشناسی)سایر کشورها]] | [[Category:خاورشناسی]] [[Category:(خاورشناسی)سایر کشورها]] | ||
نسخهٔ ۳ مارس ۲۰۲۴، ساعت ۰۹:۴۶
| امیل کلمان آملینو Emile Clement Amelineau | |
|---|---|
| زادروز |
۱۸۵۰م |
| درگذشت | ۱۹۱۵م |
آمِلینو، اِمیل کلِمان (۱۸۵۰ـ۱۹۱۵م)(Amelineau, Emile Clement)
خاورشناس فرانسوی. در مقام کشیش در دیوسز از نواحی رن به‌کار پرداخت. در ۱۸۸۷م از کلیسا کناره گرفت و در پاریس در زمینۀ مصرشناسی و قبطی‌شناسی تحصیل کرد. نخستین کسی بود که پس از خاک‌برداری در آبیدوس، میان سال‌های ۱۸۹۴ تا ۱۸۹۸م، موفق به یافتن گورهای گودالی‌شکل شد و از روی محتویات درون گورها آن‌ها را از آنِ دو دودمان نخستین مصر دانست. بهترین آثار او در زمینۀ مطالعات قبطی است. از آثار اوست: دربارۀ تکامل و خاستگاه آیین گنوسی مصری (پاریس، ۱۸۸۷م)؛ افسانه‌ها و داستان‌های مصر در عصر مسیحیت (۱۸۸۸م)؛ تذکرۀ شهدای کلیسای قبطی (پاریس، ۱۸۹۰م)؛ داستان اسحاق، اسقف قبطی (پاریس، ۱۸۹۰م) خلاصۀ تاریخ مصر از کهن‌ترین روزگاران تا به امروز (پاریس، ۱۸۹۴م)؛ تاریخچۀ تدفین و مراسم آن در مصر باستان (پاریس، ۱۸۹۶م)؛ کاوش‌های جدید در آبیدوس (۱۸۹۹م).