دنیزلی: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
دِنیزْلی | دِنیزْلی (Denizli) | ||
(در زبان ترکی بهمعنای دریا) مرکز استان دنیزلی، در جنوب غربی [[ترکیه]]، به فاصلۀ ۱۷۶ کیلومتری جنوب شرقی [[ازمیر]]<ref>Izmir | (در زبان ترکی بهمعنای دریا) مرکز استان دنیزلی، در جنوب غربی [[ترکیه]]، به فاصلۀ ۱۷۶ کیلومتری جنوب شرقی [[ازمیر]]<ref>Izmir | ||
</ref>، با | </ref>، با ۶۵۱,۲۰۰ نفر جمعیت (۲۰۲۱). ارتفاع آن از سطح دریا ۴۵۰ متر است، در درۀ حاصل''''''خیز بیوک مِندِرِس<ref>Büyük Menderes </ref> واقع شده و مرکز کشاورزی و معادن است. پارچه''''''های پنبه''''''ای و قالی نیز تولید می''''''کند. پاموک قلعه<ref>Valley Pamukkale </ref> ([[هیراپولیس]]<ref>Hierapolis </ref> قدیم) در ۲۰'''''' کیلومتری شمال آن قرار دارد. این مکان دیدنی از جاذبه''''''های گردشگری و پدیده''''''ای طبیعی است که تختان<ref>terrace</ref>ها و آبگیر''''''های سپید و شفاف آن از رسوبات معدنیِ آبشار تشکیل شده''''''اند. سایر محل''''''های باستانی آن عبارت''''''اند از [[لایودیکه|لائودیکه]]<ref> Laodicea </ref>، که [[آنتیوخوس اول]]<ref>Antiochus I </ref> پادشاه [[سوریه]] بنا کرد؛ و کاروان''''''سرای آخان متعلق به قرن ۱۳م. دنیزلی در قرن ۳پ''''''م تأسیس شد و در زمان اشغال رومی''''''ها رونقی بسیار یافت. ترک''''''های سلجوقی در ۱۰۹۴م آن را تصرف کردند و در ۱۴۲۸م بخشی از [[عثمانی، امپراتوری|امپراتوری عثمانی]]<ref>Ottoman Empire</ref> شد. در ۱۷۱۰ و ۱۸۹۹، زلزله آن را ویران کرد. | ||
| |
نسخهٔ ۱۵ مهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۸:۴۷
دِنیزْلی (Denizli)
(در زبان ترکی بهمعنای دریا) مرکز استان دنیزلی، در جنوب غربی ترکیه، به فاصلۀ ۱۷۶ کیلومتری جنوب شرقی ازمیر[۱]، با ۶۵۱,۲۰۰ نفر جمعیت (۲۰۲۱). ارتفاع آن از سطح دریا ۴۵۰ متر است، در درۀ حاصلخیز بیوک مِندِرِس[۲] واقع شده و مرکز کشاورزی و معادن است. پارچههای پنبهای و قالی نیز تولید میکند. پاموک قلعه[۳] (هیراپولیس[۴] قدیم) در ۲۰ کیلومتری شمال آن قرار دارد. این مکان دیدنی از جاذبههای گردشگری و پدیدهای طبیعی است که تختان[۵]ها و آبگیرهای سپید و شفاف آن از رسوبات معدنیِ آبشار تشکیل شدهاند. سایر محلهای باستانی آن عبارتاند از لائودیکه[۶]، که آنتیوخوس اول[۷] پادشاه سوریه بنا کرد؛ و کاروانسرای آخان متعلق به قرن ۱۳م. دنیزلی در قرن ۳پم تأسیس شد و در زمان اشغال رومیها رونقی بسیار یافت. ترکهای سلجوقی در ۱۰۹۴م آن را تصرف کردند و در ۱۴۲۸م بخشی از امپراتوری عثمانی[۸] شد. در ۱۷۱۰ و ۱۸۹۹، زلزله آن را ویران کرد.