بیزه، ژرژ (۱۸۳۸ـ۱۸۷۵): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
بیزه، ژُرژ (۱۸۳۸ـ۱۸۷۵)(Bizet, Georges)<br/> آهنگ‌ساز فرانسوی اپرا. ازجمله آثار اوست: ''صیادان مروارید''<ref>''Les Pêcheurs de perles/The Pearl Fishers ''</ref> (۱۸۶۳، اجرا در تئاتر لیریک<ref>The Théâtre lyrique </ref>) و ''دختر زیبای اهل پِرت''<ref>''La Jolie Fille de Perth/The Fair Maid of Perth''</ref>'''' (۱۸۶۶)؛ همچنین اوورتور کنسرتی ''میهن''<ref>'' Patrie''</ref>'''' و موسیقی صحنه‌ای برای نمایش‌نامۀ ''دختر آرلِزیَن''<ref>'' L’Arlésienne ''</ref>'''' (۱۸۷۲، اجرا در تئاتر وودویل<ref>Vaudeville </ref>) نوشتۀ آلفونس دوده<ref>Alphonse Daudet </ref>، که معیار فرم دو سوییتی<ref>two suites </ref> برای ارکستر شده است. شاهکار اپرایی او، ''کارمن''<ref>''Carmen ''</ref>، چند ماه پیش از مرگش بهاجرا درآمد. شهرت او در گرو همین اثر است که براساس داستانی از مریمه ساخته شد. بیزه در نزدیکی پاریس به‌دنیا آمد. پدرش، که معلم آواز بود، نخستین درس‌های موسیقی را به او داد و در ۹سالگی، با استعداد بی‌نظیری که از خود نشان داده بود، در کنسرواتوار پاریس<ref>Paris Conservatory </ref> پذیرفته شد و از مارمونتِل<ref>Marmontel </ref> تعلیم | {{جعبه زندگینامه|عنوان=ژُرژ بیزه|نام=Georges Bizet|نام دیگر=|نام اصلی=|نام مستعار=|لقب=|زادروز=در نزدیکی پاریس ۱۸۳۸م|تاریخ مرگ=۱۸۷۵م|دوره زندگی=|ملیت=فرانسوی|محل زندگی=|تحصیلات و محل تحصیل=|شغل و تخصص اصلی=آهنگ‌ساز اپرا|شغل و تخصص های دیگر=|سبک=|مکتب=|سمت=|جوایز و افتخارات=در ۱۸۵۷ برنده جایزه رم|آثار=صیادان مروارید (۱۸۶۳، اجرا در تئاتر لیریک) و دختر زیبای اهل پِرت (۱۸۶۶)، دختر آرلِزیَن (۱۸۷۲، اجرا در تئاتر وودویل)، دکتر معجزه‌گر (۱۸۵۷)|خویشاوندان سرشناس=ژنویو آلوی (همسر)|گروه مقاله=موسیقی|دوره=|فعالیت های مهم=|رشته=|پست تخصصی=|باشگاه=}}بیزه، ژُرژ (۱۸۳۸ـ۱۸۷۵) | ||
[[پرونده:Bizet1.jpg|بندانگشتی|ژرژ بیزه]] | |||
(Bizet, Georges)<br /> آهنگ‌ساز فرانسوی اپرا. ازجمله آثار اوست: ''صیادان مروارید''<ref>''Les Pêcheurs de perles/The Pearl Fishers ''</ref> (۱۸۶۳، اجرا در تئاتر لیریک<ref>The Théâtre lyrique </ref>) و ''دختر زیبای اهل پِرت''<ref>''La Jolie Fille de Perth/The Fair Maid of Perth''</ref>'''' (۱۸۶۶)؛ همچنین [[اوورتور]] کنسرتی ''میهن''<ref>'' Patrie''</ref>'''' و موسیقی صحنه‌ای برای نمایش‌نامۀ ''دختر آرلِزیَن''<ref>'' L’Arlésienne ''</ref>'''' (۱۸۷۲، اجرا در تئاتر وودویل<ref>Vaudeville </ref>) نوشتۀ [[دوده، آلفونس (۱۸۴۰ـ۱۸۹۷)|آلفونس دوده]]<ref>Alphonse Daudet </ref>، که معیار فرم دو سوییتی<ref>two suites </ref> برای ارکستر شده است. شاهکار اپرایی او، ''کارمن''<ref>''Carmen ''</ref>، چند ماه پیش از مرگش بهاجرا درآمد. شهرت او در گرو همین اثر است که براساس داستانی از مریمه ساخته شد. بیزه در نزدیکی [[پاریس، شهر|پاریس]] به‌دنیا آمد. پدرش، که معلم آواز بود، نخستین درس‌های موسیقی را به او داد و در ۹سالگی، با استعداد بی‌نظیری که از خود نشان داده بود، در کنسرواتوار پاریس<ref>Paris Conservatory </ref> پذیرفته شد و از [[مارمونتل، ژان فرانسوا (۱۷۲۳ـ۱۷۹۹)|مارمونتِل]]<ref>Marmontel </ref> تعلیم [[پیانو]]، از فرانسوآ بنوآ<ref>François Benoist </ref> (۱۷۹۴ـ۱۸۷۸) تعلیم ارگ، و از پیِر ژوزف گیوم زیمرمَن<ref>Pierre Joseph Guillaume Zimmermann </ref> (۱۷۸۵ـ۱۸۵۳) تعلیم آهنگ‌سازی گرفت. در ۱۸۵۳ که زیمرمَن درگذشت، بیزه شاگرد ژاک آلِوی<ref>Jacques Halévy </ref>، شد که پیش از آن یک جایزۀ نخست در نوازندگی پیانو نیز نصیبش شده بود. سمفونی دو ماژور ۱۸۵۵ او از سایر آثار اولیه‌اش کمتر شهرت دارد، و از زیباترین قطعه‌هایی است که یک نوجوان آن را نوشته است؛ با این‌حال پارتیتور این اثر تا ۱۹۳۵ بهاجرا درنیامد. در ۱۸۵۷ بیزه برندۀ جایزۀ رم<ref>Prix de Rome </ref> شد، اما پیش از آن که به رم برود جایزه‌ای برای ساختن یک اپرت<ref>operetta </ref> با نام ''دکتر معجزه‌گر''<ref>''Le Docteur Miracle ''</ref> (۱۸۵۷) با حمایت اُفنباخ به‌دست آورد. بیزه با شارل لوکوک<ref>Charles Lecocq </ref> همراه شد، که آهنگش متناوباً همراه با ساختۀ خود او در تئاتر دِ بوف پاریزیَن<ref>Théâtre des Bouffes-Parisiens </ref> بهاجرا درآمد. بیزه در رم تعدادی آهنگ ساخت و پس از بازگشت به پاریس در ۱۸۶۰ صحنۀ اپرا را در اختیار خود گرفت؛ هرچند اپرا کمیک<ref>Opéra-Comique </ref> اپرای تک‌پرده‌ای او، گیزلا دو له‌میر<ref>La Guzla de l’Emir </ref>، را پذیرفت، بیزه آن را پنهان کرد و بعدها ازبین برد. ''ایوان مخوف''<ref>''Ivan the Terrible ''</ref>، که در ۱۸۶۵ نوشته شد، و می‌گفتند خودش آن را سوزانده است، در ۱۹۴۴ بازسازی شد و در قلعۀ مورینگِن<ref>Mühringen Castle </ref>، [[وورتمبرگ|وورتمبرگ]]<ref>Württemberg </ref>، [[آلمان|آلمان]]، بهاجرا درآمد. در ۱۸۶۹ ژول پادِلو<ref>Jules Pasdeloup </ref>، رهبر ارکستر، نخستین سفارش با یک اثر ارکستری، ''خاطره‌های رم''<ref>''Souvenirs de Rome ''</ref> را به او داد، که خود بعدها عنوان آن را به ''روما''<ref>''Roma'' | |||
</ref> تغییر داد. در همان سال بیزه با ژنویو آلوی<ref> Geneviève Halévy | </ref> تغییر داد. در همان سال بیزه با ژنویو آلوی<ref> Geneviève Halévy | ||
</ref> ازدواج کرد. بیزه آشکارا از گونو<ref>Gounod</ref> تأثیر پذیرفته بود، اما از سرمشق خود بسیار فراتر رفت. به یک معنا، شهرت او در گرو کارمن، اثر بسیار محبوبش، ماند.<br/> <!--12461500--> | </ref> ازدواج کرد. بیزه آشکارا از [[گونو، شارل (۱۸۱۸ـ۱۸۹۳)|گونو]]<ref>Gounod</ref> تأثیر پذیرفته بود، اما از سرمشق خود بسیار فراتر رفت. به یک معنا، شهرت او در گرو کارمن، اثر بسیار محبوبش، ماند.<br /> <!--12461500--> | ||
[[Category:موسیقی]] [[Category:کلاسیک جهان]] | [[Category:موسیقی]] [[Category:کلاسیک جهان]] | ||
نسخهٔ ۳ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۴:۳۰
| ژُرژ بیزه Georges Bizet | |
|---|---|
| زادروز |
در نزدیکی پاریس ۱۸۳۸م |
| درگذشت | ۱۸۷۵م |
| ملیت | فرانسوی |
| شغل و تخصص اصلی | آهنگ‌ساز اپرا |
| آثار | صیادان مروارید (۱۸۶۳، اجرا در تئاتر لیریک) و دختر زیبای اهل پِرت (۱۸۶۶)، دختر آرلِزیَن (۱۸۷۲، اجرا در تئاتر وودویل)، دکتر معجزه‌گر (۱۸۵۷) |
| گروه مقاله | موسیقی |
| خویشاوندان سرشناس | ژنویو آلوی (همسر) |
| جوایز و افتخارات | در ۱۸۵۷ برنده جایزه رم |
بیزه، ژُرژ (۱۸۳۸ـ۱۸۷۵)
(Bizet, Georges)
آهنگ‌ساز فرانسوی اپرا. ازجمله آثار اوست: صیادان مروارید[۱] (۱۸۶۳، اجرا در تئاتر لیریک[۲]) و دختر زیبای اهل پِرت[۳] (۱۸۶۶)؛ همچنین اوورتور کنسرتی میهن[۴] و موسیقی صحنه‌ای برای نمایش‌نامۀ دختر آرلِزیَن[۵] (۱۸۷۲، اجرا در تئاتر وودویل[۶]) نوشتۀ آلفونس دوده[۷]، که معیار فرم دو سوییتی[۸] برای ارکستر شده است. شاهکار اپرایی او، کارمن[۹]، چند ماه پیش از مرگش بهاجرا درآمد. شهرت او در گرو همین اثر است که براساس داستانی از مریمه ساخته شد. بیزه در نزدیکی پاریس به‌دنیا آمد. پدرش، که معلم آواز بود، نخستین درس‌های موسیقی را به او داد و در ۹سالگی، با استعداد بی‌نظیری که از خود نشان داده بود، در کنسرواتوار پاریس[۱۰] پذیرفته شد و از مارمونتِل[۱۱] تعلیم پیانو، از فرانسوآ بنوآ[۱۲] (۱۷۹۴ـ۱۸۷۸) تعلیم ارگ، و از پیِر ژوزف گیوم زیمرمَن[۱۳] (۱۷۸۵ـ۱۸۵۳) تعلیم آهنگ‌سازی گرفت. در ۱۸۵۳ که زیمرمَن درگذشت، بیزه شاگرد ژاک آلِوی[۱۴]، شد که پیش از آن یک جایزۀ نخست در نوازندگی پیانو نیز نصیبش شده بود. سمفونی دو ماژور ۱۸۵۵ او از سایر آثار اولیه‌اش کمتر شهرت دارد، و از زیباترین قطعه‌هایی است که یک نوجوان آن را نوشته است؛ با این‌حال پارتیتور این اثر تا ۱۹۳۵ بهاجرا درنیامد. در ۱۸۵۷ بیزه برندۀ جایزۀ رم[۱۵] شد، اما پیش از آن که به رم برود جایزه‌ای برای ساختن یک اپرت[۱۶] با نام دکتر معجزه‌گر[۱۷] (۱۸۵۷) با حمایت اُفنباخ به‌دست آورد. بیزه با شارل لوکوک[۱۸] همراه شد، که آهنگش متناوباً همراه با ساختۀ خود او در تئاتر دِ بوف پاریزیَن[۱۹] بهاجرا درآمد. بیزه در رم تعدادی آهنگ ساخت و پس از بازگشت به پاریس در ۱۸۶۰ صحنۀ اپرا را در اختیار خود گرفت؛ هرچند اپرا کمیک[۲۰] اپرای تک‌پرده‌ای او، گیزلا دو له‌میر[۲۱]، را پذیرفت، بیزه آن را پنهان کرد و بعدها ازبین برد. ایوان مخوف[۲۲]، که در ۱۸۶۵ نوشته شد، و می‌گفتند خودش آن را سوزانده است، در ۱۹۴۴ بازسازی شد و در قلعۀ مورینگِن[۲۳]، وورتمبرگ[۲۴]، آلمان، بهاجرا درآمد. در ۱۸۶۹ ژول پادِلو[۲۵]، رهبر ارکستر، نخستین سفارش با یک اثر ارکستری، خاطره‌های رم[۲۶] را به او داد، که خود بعدها عنوان آن را به روما[۲۷] تغییر داد. در همان سال بیزه با ژنویو آلوی[۲۸] ازدواج کرد. بیزه آشکارا از گونو[۲۹] تأثیر پذیرفته بود، اما از سرمشق خود بسیار فراتر رفت. به یک معنا، شهرت او در گرو کارمن، اثر بسیار محبوبش، ماند.
- ↑ Les Pêcheurs de perles/The Pearl Fishers
- ↑ The Théâtre lyrique
- ↑ La Jolie Fille de Perth/The Fair Maid of Perth
- ↑ Patrie
- ↑ L’Arlésienne
- ↑ Vaudeville
- ↑ Alphonse Daudet
- ↑ two suites
- ↑ Carmen
- ↑ Paris Conservatory
- ↑ Marmontel
- ↑ François Benoist
- ↑ Pierre Joseph Guillaume Zimmermann
- ↑ Jacques Halévy
- ↑ Prix de Rome
- ↑ operetta
- ↑ Le Docteur Miracle
- ↑ Charles Lecocq
- ↑ Théâtre des Bouffes-Parisiens
- ↑ Opéra-Comique
- ↑ La Guzla de l’Emir
- ↑ Ivan the Terrible
- ↑ Mühringen Castle
- ↑ Württemberg
- ↑ Jules Pasdeloup
- ↑ Souvenirs de Rome
- ↑ Roma
- ↑ Geneviève Halévy
- ↑ Gounod